د ځنګل وير

***
د ځمکې شنې لوپټې اور اخيستی.
ځنګل د اور په خوله کې چغې وهي.
يوې کواله،
د ونې ډډ،
په غيږ کې کلک نيولی،
خدای ته زارۍ کوي،
چې ونه،
اور کې ونه سوځي،
خو اور،
د ونې په خوراک لګيا دی.
خلک،
هغوی چې د قيامت،
تصور نه شي کوی،
دلته قيامت،
په رڼو سترګو ګوري.
***
د ځمکې شنې لوپټې اور اخيستی.
ځنګل د اور په خوله کې چغې وهي،
آهای،
څوک شته،
چې د ځنګل ،
د شنه ټيکري،
د سوځېدلو، مخنيوی وکوي؟
څوک شته،
چې د لمبو له ستوني،
د شنو طوتيانو،
جادوګرې نغمې،
بيا وساتي؟
څوک شته،
چې،
په اور د سوځېدلي بلبل،
ژوند وژغوري؟
څوک شته،
چې،
په لمبو کې ،
د ايسارو ژويو،
ژوند وژغوري؟

***
د ځمکې شنې لوپټې اور اخيستی،
ځنګل د اور په خوله کې چغې وهي،
او انسان،
دا ورانونکی مخلوق،
د شنه ځنګل،
د سوځېدو ،
په تماشه لګيا دی،
د ښکليو ژويو،
سوځېدلو، جسدونو سره،
موبايل راباسي
او سيلفيانې اخلي!
بيوسه شوی انسان،
د خدای مغرور،
د خدای شريره مخلوق،
د خپل ځنګل
او د هوا او اوبو،
د شهادت په وير کې وينې ژاړي،
له وس يې هيڅ نه کيږي،

***
د ځمکې شنې لوپټې اور اخيستی،
ځنګل د اور په خوله کې چغې وهي.
او خدای،
له پاسه ګوري،
ننداره يې کوي،
هم د باران،
هم د اوبو،
هم د شمال کيلي په لاس کې لري.
ورېځې راشي،
ورېځې،
ډکه غولانځ يوسي بيرته،
خدای،
د وريځو اوښان،
دلته نور نه پنډوي،
دلته د وريځو اوښې نه لوشي نور.
د ځمکې،
شنې لوپټې اور اخيستی،
او ځنګل،
د اور په خوله کې چغې وهي.

۹/جنوري ۲۰۲۰
سيدني/ استراليا