در افغانستان از آدم کده جنرال و مارشال ذياد است!!!

۶/۲۵/۲۰۲۰

عسکری يکی از مقدس ترين مسلک در نظام عسکریست که به سر و جان خود از نواميس ملی و کشوری دفاع ميکند۔

قبل از اين که در مورد جنرالان و مارشالان قلابی افغانستان پرداخته شود چشم ديد يک واقعه که از آن تقريبآ چهل و شش (۴۶) سال ميګذرد بيان ميکنم يعنی سالهای ۱۳۵۴ (۱۹۷۴).زمانيکه مآمور جمعيت افغانی سره مياشت و کارمند شعبۀ ارتباط خارجه بودم، يک صحنه را مشاهده کردم که در آن زمان برايم مسخره بود ولی در حالت بی بند و باری فعلی افغانستان کاملآ صدق ميکند۔

درمدیريت خدمات صحی سره مياشت يک پياده بنام بابا زلف علی که از برادرن هزاره بود کار ميکرد، بابا زلف علی در جوانی از کا کا ها و پهلوانها ی وقت خود بشمار ميرفت ولی در آن زمان در شصت و شکست بود.بنا بر مريضی که عايد حالش شده بود به ګمان غالب ريزش و ذکام داشت از طرف مديريت خدمات صحی برايش نسخه داده شده بود، از جانب ديګر بابا زلف علی از چشم هم ضعيف بود.به همه معلوم  است ک برای اجرای يک کار، عارض بايد از چندين مراحل  اداری ميګذشت تا کارش اجرا ميشد به اصطلاح مرزا قلمی و کاغذ پرانی.اين نسخه بايد از چندين شعب بعد ازطی مراحل ميګذشت تا بابا زلف علی ادويه خويش را بدست مياورد.در مرحلۀ اول بايد به مديريت خدمات اجتماعی، بعدآ به مديريت محاسبه و ژورنال و و… در آخيربه شعبۀ ارشيف غرض ثبت اسناد ميرفت تا  ادويه  خويش را بدست مياورد.مديريت محاسبه که در منزل دوهم قرار داشت بابازلف علی که حال در جانش نه مانده بود و هوا هم سرد بود از مديريت محاسبه پاين ميامد که يکی از مامورين پرسان حالش شد،زلف علی جواب داد “ګومش کو در اين سره مياشت از آدم کده داکتر ذياد است”، بيچاره بابا زلف علی که به هر شعبه غرض اجرای نسخۀ خود مراجعه ميکرد پيش از اينکه مآمور اجراات کند جويای حالش ميشد و در ضمن توصيه های ګوناګون ميکرد که اين چيز ها را بخور و از اين چيز ها پرهيز کن وغيره وغيره۔

خوب به اصطلاح بيايم سر بجل: اولآ بايد در مورد تعداد جنرالها که در اردوی افغانستان مؤظف استند يک چند نکته عرض کنم،قرار معلوم در اردوی افغانستان بيش از دوازده صد(۱۲۰۰) جنرال موجود است. يک زمان ګلبدين حکمتيار رهبر حزب اسلامی در يک مصاحبه ګفته بود: ” از جمله تقريبآ دوازده صد جنرال که  در اردوی افغانستان ايفای وظيفه ميکنند بيش از شش صد ان تنها از علاقه داری پنجشير است و متباقی از ولايات ديګرافغانستان”۔

در حاليکه در امريکا  در هر سه قوا يعنی هوايی، زمينی و بحری بيش از ۲۴۲ جنرال وجود ندارد۔به همه معلوم است که امريکا از نظرقدرت نظامی قويترين کشورجهان است ولی باز هم تعداد جنرالان ان انګشت شمار است. قابل ياد اوریست که خاک افغانستان کم و بيش معادل ايالت تکزاس ايالات متحده امريکا است۔  به اين معنی که علاقه داری پنجشير چۀ رسد به ايالت تکزاس بلکه به نسبت ايالات متحده امريکا هم بزرګتر است!!! قرار معلوم اين شش صد (۶۰۰) جنرالان پنجشيری که در اردوی افغانستان کار ميکنند  بيشترانها بيسواد و از تجارب عسکری مطلق بيګانه استند، ولی بنا بر امتيازاتيکه از طرف پنتا ګان (وزارت دفاع امريکا) و بخصوص از طرف رمسفلد وزير دفاع سابق امريکا  اعطا شده شده بود نه تنها اشخاص بيسواد به رتبۀ جنرالی رسيدند بلکه يکی از خاين ترين و احمق ترين شخص يعنی  فيل مارشال بينی (فهيم) از طرف وزير دفاع امريکا دونالد رمسفلد به اعلی ترين رتبه مارشالی مفتخرګرديد۔شخص فهيم فاقد تمام اساسات ملی و عسکری بشمار ميرود ولی متل است “مربی داری مربا بخور” چرا  که دراين مملکت جفا کش معيار ها در نظر ګرفته نميشود بلکه هر چيز بنا بر خيانت استوار است هر چيزيکه  نا ممکن است  ممکن شده ميتواند۔

در طول تاريخ ايالات متحده امريکا يک جنرال بنام دوګلاس مک آرترکه در سال ۱۹۳۶ در فلپين اجرای وظيفه ميکرد به رتبۀ فيلد مارشال مفتخر شد ولی از آن تاريخ تا حال در ايالات متحدۀ امريکا هيچ کس به رتبۀ مارشالی نرسيده۔

از جانب ديګر در ممالک ديګرجهان رتبۀ اعزازی مارشالی به مامورين عسکری در وختی داده ميشود که به مهاجمين و متجاوزين عساکر خارجی جنګيده واز نواميس ملی کشوری دفاع  ومهاجمين را از خاک خود رانده و شکست داده باشند که انهم به نظر صواب ديد اوليای اموررتبۀ مارشالی داده ميشود،نه به انعده خاينن که  در مقابل پول و مقام به منفعت بيګاناګان  عليه مردم خود جنګيده باشد۔ در اين باره  مثال زندۀ آن مارشال بينی بيسواد قسيم فهيم است و امکان آن ميرود که رتبۀ مارشالی به خاين ملی ديګر يعنی دوستم جنايتکار داده شود۔اګر از طرف اشرف غنی و يا هر شخص ديګر به دوستم ادمکش و بی ناموس رتبۀ مقدس مارشالی داده شود جنايت بزرګ و نابخشودنی  محسوب و قابل لعنت شمرده ميشود.دوستم يک جنايتکار و خاين ملی است که مسبب قتل هزارها مردم بی دفاع و متجاوز به ناموس مردم افغانستان است، شمارجنايات دوستم خارج از شمار است۔

اشخاصيکه قوای بيګانه را درمقابل پول و مقام به خاک خود دعوت نموده  با شد مستحق مجازات و کيفر خواست استند و بايد در زمرۀ خانين ملی شمرده شود نه اينکه رتبۀ اعزازی مارشالی داده شود انها بايد در لست خاينين ملی شمرده به محاکم جنايی محول شوند،مبرهن است چنين کار از عهدۀ محاکم افغانستان بعيد بنظر ميرسد زيرا  که خاينين ملی دست دراز دارند واز جانب ديګر از حاميان خارجی برخوردار استند، واضح است کۀ محاکم افغانستان هيچ نوع توانای ندارد که جنايات چنين اشخاص را بر رسی کند لذا در صورت امکان تمام اشخاصيکه در مقابل مردم بی دفاع جنايات را مرتکب شده باشند به محکمۀ بين المللی هاګ در هاليند غرض تحقيقات محول تا به جزای اعمال رسانده شوند و درس عبرت برای ديګران باشد۔ عجب است قاتلين ديروز هموطن خود، مارشالان امروز ميشوند،در اين باره يک شاعر چه خوب ګفته:

خون ناحق دست از دامان قاتل بر نداشت

ديــده باشی لکه هــای دامــن قــصاب را

اين مردودين و خاينين ملی که فوقآ ذکر شدند قبل از تجاوز ناتو به سرکردګی امريکا بينهات در فقر و  بد بختی زندګی ميکردند و از ترس طالبان حتی در مغاره ها هم جای نداشت تا سرحد شان به کويلاب تاجکستان رسيد ولی متل است:  شری بخيزد که خير ما باشد، و يا هر کس در خير خير  ميخواهد ولی پوليس در بيخيری خير ميخواهد۔در اين باره بعضی مقولات چارلی چاپلين کميدين مشهور قرن بيست قابل ياد اوريست۔

“پس از عمر فقر،به شهرت رسيدم و اموختم که:

با پول ميتوان ساعت خريد،ولی زمان نه۔    ميتوان مقام خريد،ولی احترام نه۔

ميتوان کتاب خريد،ولی دانش نه۔ ميتوان دارو خريد،ولی سلامتی نه۔

ميتوان رختخواب خريد،ولی خواب راحت نه۔ ارزش ادمها به دارای نيست،به معرفت انها است۔”

ګر چنين باشد عساکری يک مملکت که خارج از کشورخود جنګيده حق دارند که به فاتحين خود رتبۀ جنرالی و يا مارشالی بدهد، در اين صورت بيش از ۴۲ کشوريکه به اصطلاح تحت عنوان تروريزم يا دهشت افګنی به خاک مقدس افغانستان،عراق، ليبيا و جهان ديګر تهاجم  نموده بايد رتب جنرالی ومارشالی داده شود، به اين اساس اکنون بايد در هر فرقۀ امريکا و ممالک متجاوز ديګر ناتو بی شمار مارشال وجود داشته باشد۔

اشخاص غلام شورای غدار و رزال (نظار) مانند ربانی،مسعود پنجشيری،فهيم ،ډبل عبدالله، قانونی سياف، مختورن (تورن) اسمعيل خان ، برادران مسعود خاين،حکمتيار وغيره و رهبران شيعه که حاميان منافع ايران استند مانند کريم خليلی و محقق که خاک مقدس افغانستان را در مقابل پول و مقام به امريکا، ناتو و ممالک همجوار يعنی پاکستان و ايران به مزايده ګذاشت و در مقابل صاحب پول هنګفت  و مقام شدند بايد در زمرۀ اشخاص وطنفروش و خاين ملی شمرده شوند.جالب اينست کۀ بعضی ساختمانها مانند پوهنځی ها،خيابانها ، شاهرا ها و مؤسسات علمی بنام بعضی خاينين ملی مسمی ګرديده که اين يک خيانت ملی در مقابل ملت  غيورافغان  تلقی ميشود و حق تلفی در برابر شهدای واقعی اين سر زمين است۔

رهبر فقيد و مبارز کيوبا فيدل کاسترو قبل از مرګ خود وصيت نموده بود که “بعد از مرګ من هيچ نوع مجسمه و تمثال ساخته نشود و هم هيچ ساختمان و يا شاهراه بنام من مسمی  نشود…”،کاسترو يک رهبر واقعی انقلابی بود زندګی نهايت ساده داشت. کاسترو اينرا ميدانست اګرحاميان فعلی مجسمۀ وی را  بسازد زمان خواهد رسيد که انرا مثل قبر پدر شاه ايران که توسط ايات الله خمينی از بيخ و بن کنده  شد عمل با المثل صورت خواهد ګرفت يا هم مجسمه های صدام حسين و معمر قذافی که توسط حاميان امريکا يها تخريب شد، لذا  به عوض اينکه جسد کاسترو دفن شود سوختانده  شد که در مستقبل کدام بی حرمتی به قبر و جسدش بوجود نيايد. ارزوی ان ميرود که يک روز خواهد امد که اجساد خاينين ملی مانند ربانی،مسعود ملعون پنجشيری،قسيم فهيم و امثال ان از ګور هايشان کشيده و مانند پدر شاه ايران برای ابد نابود شوند۔

 بياد دارم وقتيکه راول کاسترو، برادرفيدل کاسترو،و وزيردفاع کيوبا ان وخت و جا ن نشين فعلی فيدل کاسترو در اوايل به اصطلاح انقلاب ثوربه منظور افتتاح سفارت کيوبا وارد کابل شد (کيوبا قبل از ۷ ثور در کابل سفارت نداشت)،زمانيکه تزينات ارګ و ضيافت مکلف، مجلل و پر بها را مشاهده کرد ګفت “فيدل کاسترو در زندګی خود چنين خوراکهای مکلف را نخورده”۔ اين يک شرم و طعنۀ بزرګ برای زمامدارن افغانستان بود،چون راول کاسترو ميدانست که افغانستان يک کشور غريب و متکی به کمکهای اتحاد شوروی و اقمار ان است پس چنين مصرف ګزاف به چه معنی۔

به همه معلوم است که افغانستان يک کشور غلام و فروخته شده است،د ر غلامی و فروختن آن بسياری اشخاص بی وجدان سهم بارز ګرفته که  به سبب اين وطنفروشی صاحب ثروت و مزايای بيشمار  شدند۔ بسياری انها به ګودال نابودی سپرده شدند ولی بسياری ديګرغافل ازاينکه تاريخ در برابرشان قضاوت خواهند کرد زندګی عيش ونوش چند روزه  را سپری ميکنند.چون اين اشخاص وجدان ندارند فلهذا از قضاوت تاريخ هراس ندارند، و از جانب ديګر از معنی غلامی مطلق بی خبر استند ولی اګر احيانآ بداند خود را به کوچۀ حسن چپ ميزنند و خويش را بيشرمانه بنام قهرمانان و ازادمنش قلمداد ميکنند۔ در اين مورد يک عالم چۀ خوب ګفته:

“غلام کسيست که به او معلوم نيست که غلام است،و بد تر آن کسيست که او تسليم کرده باشد که غلام است،و بد ترين آن کسيست که به عوض اينکه برای ازادی خود جد و جهد کند جواز غلامی خويش را پيش ميکند۔”

در اخير اين نوشته را به مقولات نلسن مانډيلا رهبراکثريت سياه پوستان افريقای جنوبی که بيش از۲۷  سال در زندان مخفوف تحت کنترول سفيد پوستان اقليت حاکم بر اکثريت را سپردی نموده بود خاتمه ميدهم۔

“برای ازادی ضروری نيست که اسمان و زمين خريداری شود،ليکن کم از کم وجدان خود را نفروش، چنين ازادی بی معنی است که مردم در خانه و کوچه محفوظ نباشد۔”