د لاهوتي عشق غزلیز رنګ

 مصطفی سالک د پښتو غزل استازی شاعر دی، هغه له شعر سره د عشق په لار پالي، توري ستوري شعري ټولګه یې د غزل په خوږو رنګېدلې او ذوقونه تسکینوي.
د عرفان په لار روان شاعر ته وا خان علین مکان دی او توپانونو ته ورغاړې وتی.

دعشق د نوح بېړۍ په کار ده اول
بیانو توپان له سړي مخ واړوي

  ۱۰۲م مخ

د لاهوتي عشق شور:

په دې مجموعه کې د لاهوتي سوځنده عشق احساس ځلا کوي، شاعر څه ویني؟ څه وایې؟

زه به دې مجاز شمه چې پورته شي
ستا او د خالق ترمېنځ زینه به شمه

۸۷ م مخ

خدای (ج) به څه خوښوي شاعر ګروهمن دی؟

خدای هم خوښوي ښایست
ځه راته دعا وکړه
عشق کې سرښندنه وه
ما یې تمنا وکړه

۸۵ م مخ

د عشق خبره ډېره له پخوا را روانه نه فنا کېدونکې کلیمه ده د الله (ج) د خلقت څرګندېدو سبب عشق دی صوفي عبدالرحمان بابا حقه خبره کوي د مخلوقاتو پلار یې ګڼي د خان بابا په زړبوډۍ کې له عشقه رغېدن نه کېږي په ښکاره ناري وهي دسالک د عشق خبره هم خندنۍ نه ده لکه لیوني فلسفي غني خان چې یې ارزونه کړې؟

خربانو هم شرینۍ – هر ټرو پرو فرهاد

د شاعر ليد ته ځېر کېږو.

د خدای د حسن آئینې راته حېرانه نه شې
زه هم په دومره کاېناتو کې یو تا خوښوم

۸۹ م مخ

یار مې ارمان دی ژوندانه ته مې مانا ورکوي
دا راته مه وایه چې ته له خپل ارمان نه تېر شه

هوسه مینه ګټل نه دي ورکول دی د سر
که هوښیاري کوی نو نور دې له تاوانه تېر شه

۸۱ م مخ

د ښکلا سپينې کوترې ځي تر عرشه
تا ورکړي وزرونه د امین دی

 ۶۸م مخ

یو مجنون په مدرسه کې چيغه وکړه
هوښياران به مېخانې پیداکوي

۶۴ م مخ

تاخو له مانه فلسفه د محبت زده کړې
خیر دی که نور راته نامه د لېوني راکوي

۶۲ م مخ

نن مې څښلي دلاهوت اسمان کې ګرځم
په جنت کې له انګوره جوړه شوې

۶۰ م مخ

که یار غواړې نو خپل زړه ورپسې ګوره
دا یې کلی دایې ښار دی لارویه

۵۰ م مخ

د سالک په شعر کې د قام مینه د حمزه بابا (رح) هومره په قوت لمسېدلی شي .

مغل حالات د تاترې غاړې ته لاس اچوي
لمبه لمبه ستوري پرېوتي دي خیبر سېځي

۱۳۸م مخ

وایې جنت کې چې څه غواړې درکوي درته
ماته به ژوند د یو ښاغلي پښتانه راکوي

۷۵م مخ

ماته ښې ډېرې سپکې سپورې وکړه
خو سپکاوی زما د قام مه کوه

۱۰۹م مخ

پښتونخوا ترېنه په پور رڼا اخلي
پښتنې خو لکه شمعي د خپل دین دی

۶۸  م مخ
د توري ستوري شاعر د کلاسیک شعر خوږ روڼ تسلسل په خوند ساتلی، د نرګس، غاټول، پیالي، شمع، جلوه، ستم ستاینه – یادونه کوي او دا څرګندوي چې په اوسمهالې شعر کې د یادو ټکیو ځای هېڅ نه دی.
د ښار شعر : پښتو شعر کې د ښار یادون نږدي هېڅ ګڼلای شي زموږ د عصر شاعران چې د عمر ډېره برخه یې په ښار کې تېرېږي خو په شعر کې یې په کلیشي ډول کلیوال چاپیریال انځوروي چې دا بیا نه یوازې د شعر روح ځپي د پیکه توب، کمرنګۍ، بېخوندۍ سبب هم کېږي خو د سالک خلاقیت دلته څرګند دی توري ستوري کې ننګرهاری شاعر ځای ځای د ښار یادونه کړې ځکه د کابل ښکلی دی او د باګرام طبعه لري.