د ځینو لویو لیکوالو خورا نادر عادتونه

عبدالحی حبیبي: په کور کي یې د کتابت دوه مېزونه ایښي ول. پر هر یوه جلا عینکي، جلا قلمان او جلا کتابچې پرتې وې. کله چي به پر یوه مېز ستړی سو، عینکي، قلم او کتابچه به یې همدلته پرېښودل او ها بل ته به ورواوښت، بل قلم، نوري عینکي او بله کتابچه به یې ورواخیسته او لیکلو ته به یې دوام ورکړ.
مارک‌ټوېن، ایډیټ وارټن، ووډي الن، مارسل پروسټ او جورج ارویل: دوی اکثره مطالعه په بستر یا سوفه کي د پروتي په حال کي کوله. دوی به ویل چي په دې پوزیشن کي یې هم ذهن ښه کار کوي او هم یې نوښتیزه قوه ډېره فعاله وي.
ارنیسټ‌همینګوې، چارلز ډیکینز، لیویس کیرول، فیلیپ روت او ویرجینیا وولف: دوی بیا په ولاړي ښه لیکل کولای سول. ان کله ناکله به تر نیمي شپي یا تر سهاره ولاړ ول او د ټایپیستۍ ماشین/قلم به یې چلاوه. د دوی په دعوه خپل غوره اثار یې ټول په ولاړي لیکلي دي.
#ولادیمیر نابکوف: ده به بیا خپل داستانونه پر وړو-وړو کارټونو لیکل. دغه کارټونه به یې بیا په کوچنیو بکسونو کي ایښودل. د داستان صحنې به یې بېله کوم ترتیبه پر کارټونو لیکلې. دا په دې چي وروسته یې له خپلې خوښي سره سم وړاندي وروسته کړای سي. دغه‌راز به یې تل تر بالښت لاندي یو څو سپین کارټونه پراته ول. د شپې چي به یو خیال ذهن ته ورغی، چابک به راوغورځېد او پر یو یا څو کارټونو به یې ولیکی.
الیکساندر دوما: دغه مشهور ماجراجویانه تاریخي ناول‌لیکوال بیا هر ژانر ته بېل رنګ انتخاب کړی وو. د بېلګي په توګه تخیلي کیسې یې په شین، مالوماتي لیکني یا مقالې یې په ګلابي او شعرونه یې په ژړ رنګ لیکل.