نشان دادن چراغ سبز طالبان برای گفتگوهای صلح با امریکا

شمس حقجو

رهبران و جنگجویان گروه طالبان که در طول دو دهۀ اخیر یکی از اصلی ترین طرف های حضور نیروهای خارجی و امریکایی در افغانستان می باشند با لجاجت ها و پیروی از دستورات همسایگان مغرض افغانستان بیش تر از 20 سال می شود که هزاران کودک را یتیم، هزاران خانم جوان را بیوه، هزاران مادر را در سوگ فرزند نشانده، هزاران تن اعم از کودک، جوان، پیر، زن و مرد را معلول و معیوب ساخته و بیشترین زیرساخت های بنیادین ، ساحات فرهنگی ، عابدات تاریخی ، معادن ، جنگلات و … کشور را به تاراج برده و یا منهدم نموده اند و این همه مظالم شان تا کنون جریان دارد که در تازه ترین مورد جنگجویان این گروه بیش تر از 30 تن از هموطنان ملکی مارا از مسیر شاهراه کندهار_ ارزگان به گروگان گرفته و با خود برده اند.

با آن که دولت افغانستان از هر بلند گویی برای مخالفان حکومت صدا زده و خواستار نشستن شان در پای میز مذاکرات صلح از طریق شورای عالی صلح گردیده است اما گروه طالبان همواره به این خواست های صلح جویانه مردم و دولت افغانستان با انجام  جملات انتحاری و انفجاری پاسخ داده اند زیرا بادار بزرگ شان ( پاکستان) منافع خود را در تامین صلح در افغانستان و اتحاد تمام شهروندان افغانستان نمی بیند به همین دلیل و به دستور استخبارات مغرض منطقه هیچگاه گروه خود فروختۀ طالبان به میز مذاکرات صلح حاضر نگردیده و آرزوهای بیش از 30 میلیون شهروند افغانستان را به خاک یکسان کرده اند.

حالاکه کشور تروریست پرور پاکستان از سوی جامعۀ جهانی و با ابتکار دولتمردان افغانستان در دستور کار جهان قرار گرفته و موج کلان انتقادات جهانی لرزه در اندام این کشور تروریست پرور انداخته است گروه طالبان در یک اقدام کم پیشینه آماده گی خود را برای گفتگوی صلح افغانستان با حکومت امریکا اعلام داشته اند که این اقدام گروه طالبان در واقع دلالت به دو نکتۀ مهم می کند؛ نخست این که طالبان طوری که خود مستقلانه عمل کرده نمی توانند و تمام اختیارات شان در دست کشورهایی مانند پاکستان و غیره می باشد در مورد حکومت افغانستان نیز چنین بر داشتی را دارند حال آنکه دولت افغانستان یک دولت مستقل و مشروعی است که از طرف تمام کشورهای جهان به رسمیت شناخته شده و نیز در شمار زیادی از این کشور ها نماینده گی سیاسی دارد.

ثانیاً طالبان با این کار شان عملاً به مردم و حکومت افغانستان توهین نموده اند زیرا حقیقت امر را تا کنون درک نکرده اند که حکومت فعلی افغانستان با وجود چالش هایی که در شکل گیری و دوره انتخابات وجود داشت باز هم بر اساس آرای مردم افغانستان شکل گرفته و تلاش جدی در راستای تامین صلح و ثبات در کشور را دارد؛ طوری که گفتگوهای صلح با حزب اسلامی حکمتیار و پیوست این حزب به پروسه صلح مثال زنده از صداقت ، جدیت و تلاش های دولتمردان افغانستان در کار تامین صلح در افغانستان می باشد ، مگر با تأسف که رهبری گروه خود فروختۀ طالبان آدرس صلح را اشتباه گرفته و خود را به دامان امریکا انداخته و خواهان گفتگو در مورد صلح افغانستان به عوض دولت مشروع افغانستان با یک کشور سومی می نماید.

این را باید پذیرفت که امریکا و جامعۀ جهانی پس از حملات 11 سپتامبر و بر مبنای تعهداتی که در نشست بن آلمان و نشست های بعدی که در قبال افغانستان کرده بودند و آن هم به دلیل همکاری و با در نظر داشت منافع مشترک تمام جوانب ذیدخل در افغانستان حضور دارد و کمکهای زیادی به دولت افغانستان می نماید اما این بدان معنا نیست که تمام امور افغانستان و حتا صلح در اختیار امریکایی ها می باشد.

به همین منظور مقام های بلند رتبۀ افغانستان نیز ضمن این که از تن دادن گروه طالبان به گفتگوهای صلح استقبال نموده اند اما یگانه روزنۀ این گفتگوها را شورای عالی صلح افغانستان دانسته و گفته اند که تنها مجرای گفتگوهای صلح در افغانستان حکومت افغانستان می باشد.

اما حقیقت امر این است که حکومت پاکستان در این اواخر به خاطر حمایت و پناهدادن به تروریستان زیر فشارهای جهانی قرار گرفته است و می خواهد از طریق این مهرۀ اصلی اش (طالبان) اذهان دولتمردان را به سوی دیگر سوق داده و به اصطلاح آب را گل آلود نموده و ماهی بگیرد.

پس ایجاب می کند که حکومت افغانستان و امریکا در این زمینه محتاطانه عمل نموده و خوشبین به افواهات خشک و فرمایشی طالبان نگردند زیرا تجربه نشان داده است که دفتر قطر نیز به عنوان مرجع رسمی گفتگوهای صلح در جریان چندین سال علاوه بر این که اندک ترین کار آیی در کار آوردن صلح نداشته است بر عکس محل خوبی برای سیاحت و خوشگذرانی طالبان می باشد.