تیم ملی کرکت افغانستان / داکتر اسحاق جواد 

مرد اسکاتلندی از کلپ ورزشی به خانه برمی گردد و می بیند خانمش بدون اینکه کسی گوش و بینی اش را بریده باشد روی کوچ دراز کشیده و تلویزیون نگاه می کند، هر دو یکدیگر را به آغوش می گیرند و بعد از گفتن چند جمله عاشقانه مرد اسکاتلندی می پرسد: راستی کشور ما مسابقه کرکت را برد؟ زن اسکاتلندی می گوید: متاسفانه باختیم. مرد اسکاتلندی با تعجب می پرسد: باختیم؟ کدام کشور ما را برد. زن اسکاتلندی: من هم درست نمی دانم یک کشوری بود که نامش را تا حال نشنیده بودم مچم به خیالم افلالالاقستان بود یا افغانستان … همین طور یک نام داشت. مرد اسکاتلندی می پرسد: کشور اروپایی بود؟ زن می گوید: نمی دانم وقتی اسکاتلند را برده است شاید هم یا اروپایی باشد یا آمریکایی.
بعد هر دو روی میز غذا خوری می نشینند تا غذا بخورند بدون آنکه از صدای انفجار کنار سرک بترسند یا به تشویش باشند که آیا دختر شان کریستینا سالم به خانه بر می گردد یا خیر.
پس از صرف غذا مرد اسکاتلندی به خانم اش می گویم: عشقم بیا که ببینیم این کشوری که توانسته است کشور ما را ببرد چگونه کشوری است؟
هر دو به سوی کمپیوتر منزل دوم حرکت می کنند، آنجا برق ها مثل افغانستان نیست که پایه های برق روی شانه های اردوی ملی باشد، سرعت انترنیت هم اینگونه نیست که برای باز کردن سایت گوگل گاهی باید یکبار خواب شوی و بیدار شوی تا گوگل یک عکس برایت باز کند. همین که کلیک کنی همه چیز در مقابلت باز می شود.
مرد دوباره می پرسد: چی گفتی نام همان کشور را؟
زن هممممممممم فکر کنم افغانستان بود.
جیم درصفحه ی گوگل می نویسد: افغانستان و همین که انتر می کند که دفعتاً چهره ای خون آلود فرخنده روی صفحه ی فیس بوک باز می شود، زن فریاد می زند جیم جیم و بعد می افتد و لنگ هایش سیخ می شود. جیم می دود و مقداری آب به روی دیانا می زند و او به هوش می آید. هر دو یکدیگر را به آغوش می گیرند. دیانا می گوید: تو می دانی که دیدن این گونه تصاویر به سلامت من آسیب می رساند، شاید حتی تاثیرات روانی داشته باشد و یا شاید هم باعث شود که استعداد مرا در انجام کار های روزمره ضعیف کند. جیم معذرت می خواهد و می گوید تا پیدا کردن این کشور تو مدتی به صفحه ی کمپیوتر نگاه نکن.
جیم مصروف پیدا کردن افغانستان است اما یک وقتی دیانا که پهلویش نشسته است می بیند که پاهای جیم می لرزد.
دیانا: جیم تو خوب هستی، جیم، جیم، جیم پرسیدم خوب هستی؟
جیم: ها ها ببخش عزیزم که متوجه حرف هایت نشدم.
دیانا می خواهد ببیند که این کشور پیدا شد یا نی.
ناگهان جیم صدا می کند عزیزم هنوز این کشور را درست پیدا نکردم، لطفاً به اسکرین نگاه نکن.
دیانا آهسته از زیر چشم به صفحه ی کمپوتر نگاه می کند.
تصاویر عجیبی است که او در عمرش ندیده بود، زنی که بینی اش بریده شده است، انفجار کنار سرک که معلوم می شود یک موتر را پنجاه متر از زمین بلند کرده است، شاگردانی که در یک دشت نشسته هستند و گویا اینجا مکتب است، کودکی که در کنار جوی واکسین می شود، بچه های اسپندی که در زمستان سرد با پاهای برهنه از دریور ها پول تقاضا می کنند. زنی با چادری که هیچ قسمت وجودش معلوم نمی شود ولی دو سطل آب بزرگ را به تپه بالا می کند و…
در این میان یکبار جیم صدا می کند یافتم عزیزم، دیانا به سوی جیم نگاه می کند و بعد به صفحه ی کمپیوتر خیره می شود، یک تعداد بچه های کاکه و مقبول آبی پوش در حالیکه لبخند می زنند ویک کپ را بالا گرفته اند. جیم روی آنها کلیک می کند و بعد می بیند که گلبدین، شهزاد، استانکزی و … در حالیکه لبخند به لب دارند روی اسکرین ظاهر می شوند. دیانا و جیم بار دیگر همدیگر را به آغوش می گیرند، دیانا در حالیکه اشک به چشم دارد، از جیم می پرسد اینها چگونه مردمی هستند؟ آنها چه شجاعتی دارند.
بعد جیم میگوید: آرام باش عزیزم، خودت را کنترول کن.
هر دو از خانه بیرون می شوند تا اندکی در کنار ساحل قدم بزنند ولی اینبار هیچ کدام از باخت کشور شان مایوس نیستند.