ذبیح الله احساس

دومره دې بې وخته ورښت نه کېږي ژوند دې وي پر ځمکه لکه کر د ګل ژوند لکه خوږ بوی د ګلابي غېږې ستا په اننګو کې دی، اثر د ګل ژوند دی عشکده او څوکيدار يمه ژوند همدا چې تا ته انتظار يمه ژوند لکه تا غږ راباندې کړی وي ژوند لکه زه…

کيسې نه کووم د دنګو دنګو غرونو نور به نه وايمه تا ته له دردونو! په بنګړيو لېچې نه درندېږي ياره خو بنديز دی لګېدلی په سازونو بې له اوښکو توېدو نو مينه نه شي په ګلانو وي احسان د بارانونو دلته وس له کمزورۍ يوه پيسه شو ته…

باران چې څومره ووریږي اخر ودرېږي دې زمانه کې نو د چا، چا پسې زړه درېږي دا سادګي ده، احترام دی، عاطفه که عادت چې مجلسونو کې يو بل ته پښتانه درېږي ته ګيله من يې، چې له څنګه دې زه غلی تېر شوم زه چې هم چا پسې روان يم هغه نه درېږي…

ژوند به د ګل غوندې، لمنه کې د غره ښکارېدای که يې د ډډو تشو لپو کې اوبه ښکارېدای دومره نزدې وای چې مې غږ کولی تا اورېدی يا دومره لرې وای چې هېڅ راته ته نه ښکارېدای د عشق پر للمه به ګل فکر و يقين يقين شين خو چې څه نښې د باور د بارانه…

مورې کميس کې مې پاولي مه ټومبه! غږ يې زما په زړه کې هيلې وژني زه عادت شوې د مکتب ساده جامو کې يمه که د پاوليو له شوخۍ سره دې روږدې کړمه که د ژوند دغسې مستۍ سره دې روږدې کړمه که ناڅاپي خدای مهربانه شي نو زما مکتب بېرته…

د شپې له ډاره مې ډيوه مړه کړه ما ځان ته خپله حوصله مړه کړه لمر راسره دی پرې هر څه کوی شم راته ونه وايې؛ چې شپه مړه کړه ته چې ولاړ يې، دلته هم رڼا وه دلته ډيوه وه، تا هغه مړه کړه ژوندي خو خپله مري، که زور لرې ډېر!…

ثواب دې هم وګټه، ګناه دې هم وکړه عشق دې هم وپاله او ريا دې هم وکړه زما دې ومنله، خپله دې هم واورېده رخصت دې هم راکړلو ژړا دې هم وکړه غېږ کې دې واخيستمه، په سر دې لاس راکش کړ ډاډ دې هم راکړو راته، دعا دې هم وکړه چې درکتلی…

نن مې بيا ډېره يادېږې... ته په خوی د پسرلي د بارانه يې ته قطره قطره اوبه يې ما د ژوند لپه نيولې ته پرې څک څک راورېږې نن مې بيا ډېره يادېږې انځورګر مېز ته ولاړ دی د هنر برس يې نيولی دی د خپل فکر په ګوتو پر ميز ايښو ګلابونو يې نظر…

يوه نه ده، دوه نه دي، پوره لس ګوتې مجبوره دي نغوته پرې کوی نه شمه بس ګوتې مجبوره دي چې پلار مې پر دېوال ځوړند ټوپک سره رالوی کړمه يو څوک خو به پرې وژنمه خلص ګوتې مجبوره دي ناراستو مړۍ خولې ته پورته نه کړه اوس يې ګوره ته له…

نور نو زياتي څومره مصلحت وکړم تا نه بېرته تا ته شکايت وکړم وګورم اينه کې، ځان ته موسک شمه ځان سره مې کاشکې محبت وکړم ستړی نه شم څومره ډېر ښاغلي دي زه به اوس د چا و چا عزت وکړم ستا په يادېدو دې ګنهګار شمه ښه ده چې دې…