Browsing Tag

ممتاز اورکزے

غزل

کــه په هوا شم د هوا شم خوند به اوکړي که نه؟ او که نه بالکل بې پروا شم خوند به اوکړي که نه؟ شــــېرينه ياره غــږ را اوکړه دې الغاو تلغاو کښې که فيصله اوکړم او ستا شم خوند به اوکړي که نه؟ څــــــــــــه مضافات څه ښاريه بې نوايي…

کښېني

ټــــــــــول ارمانونه په درشل د زندګۍ کښېني پېريان له کومه کومه راشي په جېنۍ کښېني مــــــــاته زما بې مکاني ياده شي او مې وژني کــــــــــوز مازدېګر کوترې راشي په بلۍ کښېني زه د ورتلو وعـــدې کښې دموره بااختياره يمه…

(نوحه)

مـــــــــــاتميان يوو د پــــرديو ماتمونو مــــونږ نوحې وايو د نورو په وېرونو لښکريـان يوو د شاباش په اعزازونو خــس خـشاک يوو د اغيار د سنګرونو دښـــــمنان يوو د منطق او دليلونو غــــــــورځېدلي يوو له جګو ګړنګونو…

د پښتونخوا د ځنګلونو لمبې

د پښتونخوا د لمبه لمبه ځنګلونو په نوم چــــرته لاړ شم ياره ځنګل اور اخستی دی لـوټــې لوټــې ښاره ځنګل اور اخستی دی هلــــــــــــــه اباسينه طغياني شه ،طوفاني اوچـــــــــــوه کړه ماره ځنګل اور اخستے دی شورجوړ کړئ بلبلو…

غزل

زه چــــــــې تنها شومه دې ښار کښې، مزه يې اوکړه لــــــکه بــــــــدل غمی شوم هار کښې، مزه يې اوکړه زما دا تــــورې کــــــرښې خـــوښې، کــتاب، کـتاب او ستا رانجۀ خوښ دي سېنګار کښې، مزه يې اوکړه تــــــه يـــې زمــــــا په…

خپله ژبه

مـــــــا څــــــــــــــه په سهولت.څه په اسانه رسوي د خپــــــــلې ژبــــــــــي توري مې امکانه!! رسوي د خپــــــــــــلې ژبې تورې مې دانې دي د لونګو زمـــــــــا د زړه خـــــــــــبرې تر جانانه رسوي د خــــــــپلې…

سلـسلې زمـا ملالې مېوندۍ

سلــــــسلې زمـــــــــــا مــــلالې مېوندۍ د ستا شال دې شي زورواکو ته زندۍ سلســــــــــلې! زما د زړه د سر لورکۍ مــــــونږ ته پېښه ده پنجاب سره بدۍ سلســـــــلي! زما د زړه د سر نازدانې د ځلـــــــــــــمو سره په يو ډګر…

زخمي علي وزيره/ ممتاز اورکزے

مــــــــزه د مزل څه وي ؟ له پاټکه تر زنځيره زخمي علي وزيره مقصد د ژوندون څه وي ؟ له تقديره تر تدبيره زخمي علي وزيره د قـــــــــــام خبره څه وي له پريغاله تر شواله؟ زندانه خبروم دې رڼا د شـــــــــعور څه وي له خيبره تر چتراله؟…

محترم عبيد الله خان بارکزي شهيد ته

محترم عبيد الله خان بارکزي شهيد ته ستــا د پګړۍ په هر يو ول کښې وو غرور د وطن د ستا په مخ او سترګو دواړو کښې وو نور د وطن ستا په خبرو کښې ميشته وو مست منصور د وطن ستا ليونۍ مــــــــــينې عام کړے وو شعور د وطن په خــــــپلو اوښکو…