کارغه او چينچڼه
يو وه، يو نه و، يو کارغه ناببره، يوه چينچڼه چې د لوړ کمر پر سر يې سترګې پټې کړې وې او د ژمي په موسم کې يې د لمر له وړانګو خوند اخیست، په خپلو پنجو کې ونيوله او غوښتل يې چې وېخوري، چينچڼه ډيره وويريده چې اوس به يې کارغه خوري او ژوند يې پاې…