حوره سپېڅلې

درديدلي لکه زه شې طالب جانه! هيبت خان او برادره دواړه ښه شي در په دره کور مو ړنګ هيلې مو مړې زړګی مو وران شه داسې اوښکې مو شه تويې له ځانو مو بلاګلانې جوړې کړي واړه ښکلي د دنيا مو ننداره کړي لږ راوځي له دې غاره لږ روان شئ د اسلام…

نه څوک لرمه، نه مې څوک وو، نه د چا یمه زه تا ته له سر و ماله تیره په ریښتیا یمه زه دا چې په کوم دین او مذهب یم رانه ولې پوښتې زه خو د مینې په مذهب ومه او بیا یمه زه د ژوند په بیه مې بس دغه یو ارمان ګټمه چې دومره ووایي زه ستا ومه…

له مودو پس په هغه لاره تلمه په اور اوبو کې ستا لپاره تلمه دغه قبول کړه چې زه بې له تانه په هر ماښام له انتظاره تلمه مینه د ژوند په مانا ځکه ګڼم چې بې له تا زه بې مداره تلمه دغه یوه خبره ومنه چې ستا هر دیدن ته په نهاره…

بې له تانه مې د ژوند شیبه ترخه ده راځه راشه چې دا ژوند یوه شیبه ده زه درتلی نشم اشنا په دغه لاره ټول به وایې چې دا څنکه پښتنه ده ځه چې لاړ شو زه او ته دواړه ملا ته ته زما او زه به ستا شم څومره ښه ده زه به تا او ته هم ما له…