شیپور جنگ همزمان با شعار صلح

طرف‌های در گیر جنگ در افغانستان تنها شعار صلح را در همه جا سرمی دهند، اما در عمل چنانچه ملاحظه می گردد، هرکدام خواهان جنگ می باشند و هیچ قدمی در راستای آتش بس برنمی دارند. هرچند در رابطه به صلح افغانستان، بازار نشست‌ها و دید و بازدیدهای سیاسی در سطح منطقه و جهان بسیار گرم و پررونق می باشد، ولی در این رابطه اگر از واقعیت نگذریم، قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای و حتی کشورهای همسایه افغانستان، هرکدام در جستجوی منافع خودشان هستند و در این زمینه شدیدا با یکدیگر در رقابت قرار دارند.
بدین اساس وقتی به بحران جنگ افغانستان دقت شود، بسیار واضح است که گروه‌های مختلف هراس افگن و شورشی با پشتوانه‌های خارجی در افغانستان فعالیت دارند، درست همانگونه که کشورهای خارجی در رابطه به موضوع صلح افغانستان در بسیاری موارد بدون سهیم بودن دولت افغانستان نشست‌هایی صورت می دهند و تصامیمی هم می گیرند، این گروه‌ها هم بدون هیچ گونه پایگاه مردمی در افغانستان به هراس افگنی و اعمال تروریستی شان ادامه می دهند.
به هرحال بحث اصلی ما اکنون در مورد عزم کشورهای خارجی در رابطه به ادامه جنگ افغانستان است. به خصوص ایالات متحده امریکا به عنوان اصلی‌ترین طرف درگیرجنگ کنونی افغانستان، درست زمانی که سخن از صلح می زند، چنان بر طبل جنگ می کوبد که محال به نظر می رسد طرف مقابل آنها با چنین رویکردی حاضر به انعطاف پذیری شود. چنانچه فرماندۀ مأموریت پشتیبانی قاطع در افغانستان، اعلام کرده است که ایالات متحده تا هنگامی به جنگ در برابر طالبان در افغانستان ادامه خواهد دادکه یک توافق صلح با این گروه بدست آید. این فرمانده امریکایی درحالی درفشانی می کند که طالبان طی سال‌های اخیر روابط نزدیکی با روسیه و ایران برقرار کرده اند؛ کشورهایی که به شدت تلاش دارند ایالات متحده امریکا را در افغانستان به چالش مواجه سازند. طوریکه روسیه از طریق یک سلسله لابی‌گری‌های سیاسی، امریکا را به گفتگو با طالبان فراخوانده است، درحالیکه دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده امریکا از مدت دو ماه بدین سو قید گفتگو با طالبان را زده بود. در نشست اخیر مسکو که با اشتراک روسیه، چین، پاکستان و آمریکا برگزار گردید، براساس گزارش‌ها اشتراک کننده‌گان موافقت کردند که گفتگوهای صلح میان آمریکا و طالبان باید ازسر گرفته شود. چنانچه در خبرنامۀ مشترک نمایندگان این چهار کشور از تمامی طرف‌های درگیر خواسته شد که برای فراهم‌شدن زمینۀ گفتگوها، دست از ادامه خشونت بردارند تا زمینۀ تأمین صلح فراهم شود. اینکه در نشست مسکو، روسیه تاکید بر آغاز دوباره گفتگوها میان امریکایی‌ها و طالبان، می کند بدون شک حمایت کمی نیست که روسیه در صحنه بین المللی از طالبان کرده است. اما سوال اینجا است که تمام این رویکردها و تلاش‌ها آیا برای خاموشی جنگ و تحکیم صلح در افغانستان است؟ بسیار ساده لوحانه خواهد بود که پاسخ این سوال، بلی تصور شود. زیرا روسیه درست زمانی بر گفتگوها میان امریکایی‌ها و طالبان پافشاری دارد که امریکایی تقریبا در افغانستان زمین گیر شده و برگشت دوباره امریکا روی میز مذاکره با طالبان، نشانگر ضعف و مجبوریت این کشور می باشد. از سوی دیگر چنانچه در فوق تذکر یافت، امریکا باآنکه در محافل سیاسی شعار صلح با طالبان را سرداده است، اما در نشست وزیران خارجه کشورهای عضو سازمان ناتو عملا شیپور جنگ با طالبان را نواخته است. طالبان نیز طی 9 دوره مذاکراتی که با امریکایی‌ها در قطر و امارات متحده عربی انجام دادند، به علاوه نشست‌های مسکو که با نخبگان و نمایندگان برخی از احزاب سیاسی افغانستان دیدار کردند، هیچ‌گاه در داخل افغانستان دست از خشونت برنداشته و تمایلی به آتش‌بس نشان ندادند. در چنین وضعیتی می توان گفت که هیچ یکی از طرف‌های درگیر جنگ در افغانستان خواهان آتش بس نیستند و می خواهند روزی صلح از آسمان بیاید و آنها بروند به سربازان شان صدا بزنند که دست از جنگ بکشید که دیگر صلح آمده است. ورنه در صورتی که هیچ حسن نیتی از دوطرف نشان داده نشود و هیچ انعطافی درکار نباشد، سربازان آغشته از خشم و کین چگونه می توانند جبهه جنگ را بطور ناگهانی رها کرده و دیگر جنگ جویان و جنگ آوران از هرجناحی که باشند با مهر و دوستی دستان حریف ویا دشمن شان را فشار دهند.