ای افغانه! څه وليکم؟

څه وليکم؟
!ای افغانه
سم انسان شه
يو کاروان شه
وځلېږه
لکه ستوری د آسمان شه
ــ * * * * * * * * * * * * * * *
نور جنگ بس دی ليونيه
وږی تږی د قدرته
گټه کړی نه شې قسم دی
د پرديو له خدمته
څه نادودې دې ونکړې
ای منکر له ندامته
د نفرت د اغځو ياره
ای دوښمن د محبته
يو خوشبويه گل د مينې د بوستان شه
ـ * * * * * * * * * * * * * * * * *
تا اخيستې له چا نه ده
قباله د ستر وطن
دا هيواد ويجاړوه مه
د اغيارو په گفتن
ولې تښتې له نرخونو
د نيکونو د مسکن
شاو خوا ته دې خوځيږي
پرديپال پمن پمن
د يتيم له آه ناترسه له الله ځنې ترسان شه
ـ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
د فساد له ډنډه ووځه
کثافت دی بدبويي ده
کړه شنوا کاڼه غوږونه
ستا په برخه رسوايي ده
د اوچتو غرو هيواد کې
ناروا بې همتي ده
مظلومان کړي فريادونه
جنگ راوړې تباهي ده
ترهگرو, لنډغرو کور مو ونړيږه وران شه
ـ * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
د اشغال نيانځکو ولې؟
ستاسې خوښه بلواکي ده
چوکۍ غواړئ اجنبي نه
اشغالگر ته مو زاري ده
د تاريخ پاڼې گواه دي
دلته غوره خپلواکي ده
په دې خاوره د غيرت کې
تل مردوده بې ننگي ده
د نفاق خزانه ورک له تاريخي افغانستان شه
ــ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
!ای افغانه
سم انسان شه
يو کاروان شه
وځليږه
لکه ستوری د آسمان شه