نارینتوب

کوم وخت چې سردار محمد ایوب خان غازي د انګرېزانو سره نظر بند ؤ. نو یوه ورځ په لاهور کې د آسونو د ځلغولو سیل ته راغئ. د فوج غټ غټ مشران حاضر دي لوبه جاري ده دی بې پروا پر آس سپور منځ ته راننوت. یو کرنیل دده مخې ته لاړ شو. دی یې د وړاندې تګ نه منع کړ او په ستغه وینا سره ورته لګیا شو چې ودرېږه! دلته اجازه نشته! ته دلته څنګه راغلی یې. په دې منځ کې د غټ مشر (لوی جرنیل) له ورایه په دې سترګې ولګېدې. دستي یې په آس پښه واړوله په تراټ ورسې وار له واره یې سرادر ته خولۍ کوزه کړه او د سردار یې خورا ډېر تعظیم وکړ. کرنیل چې دا حال ولید ډېر وارخطا شو چې ما د دومره لوی سړي سره بې ادبي کړې ده.
جرنیل مخ را واړاوه. چې: (ته دانه پیژني! چې دا څوک دی. دا د میوند زمری دی!!)
له دېنه وروسته یې سردار ته ډېر عذر وکړ چې (کرنیل صیب تاسې ونه پېژندلی. تاسې سره بې ادبي وشوه. زه ډېره بخښنه غواړم تاسې طبعه خفه نه کړئ) بیا یې، نو له ځانه سره خپلې هغه لویی خیمې ته بوته چې هلته کرسۍ او مېزونه ایښي وو ړومبۍ یې دی پر کرسۍ کښېناوه خپله جرنیل او نور فوځي منصبداران وروسته شاوخوا کې کښیناستل او دلته یې بیا ور نه عذر وغوښته چې (تاسې خفه نه شئ، تاسې سره په ناپوهۍ کې، بد سلوک وشو زه بخښنه غواړم!)

دا څه وه…. دا د سردار هغه توره وه چې د میوند په جنګ کې یې دښمن ته ښودلې وه او همدغې مېړانې په سبب یې خپل او پردي ټول د زمري په نامه یادوي. د نامه احترام یې کوي او همداسې به تر پیړیو په عزت او حرمت یادیږي.

کتاب: نوی ژوندون