سګرټ

نری نری لوګی دده غریب له سره خېږي
ددې لوګي په بوی کې
د یوه زړه سوی آهونه ژاړي
له خپله کوره رابېل شوي اندامونه ژاړي
نازکې ګوتې را ته هم وسېزي
خو په دې خوښ یمه چې
یوازې نه مې پرېږدي
د خپل لوګي کړۍ کې
را ته داستا تصویر هر وخت د سر په بام ودروي
له ما نه هېرې کړي پنجرې او زولنې د زندان
دا زړه ځیګر مې ترېنه زار شه واړه
سګرټ د تورو تمبو شا ته
زما یو داسې بې احسانه مل دی
چې یې پر سپینه پاڼه
د زړه دردونه په آهونو لیکم
آه نه مې تورې تورې تورې کمڅۍ
را ته له تورو تمبو
د وتو لاره ښيي
لکه د شعر را سره مینه کوي
لکه د لمر بوزغلی
را ته په سترګو کې ږدي
پام چې کوټوال چېرته خبر نه کاندئ
چې دی سګرټ د سپین کاغذ په خاطر
تورو تمبو ته غواړي
دلته په هېڅ بدرنګه شي باندې بندیز نه شته دی
بې د کمڅیو تورو تورو سیوري
تور ټکي لیکل او لوستل
لویه ګناه ده او سزا یې هم مرګ
ما ته سګرټ په لاس کې پرېږدئ
زه یې پر سپین کاغذ
تورو لوګیو باندې
په تورو تورو ټکو
تورې کمڅۍ لکه د شعر مسرې
د چا د شونډو ښورېدو ته لیکم
په غړېدولو سترګو
د خپل مرګي داستان کې ساه د یوه چا وینمه
ما له دې شعره سره پرېږدئ
او سګرټ تورو تمبو ته را وړئ.