جا بجائی داعیه صلح/م، ع، تره کی

جا بجائی داعیه صلح

در چوکات فورمول یک گام به جلو و دو گام به عقب :

کمونیزم به مثابه یک دوکتورین عقیدوی،ایدیولوژیک و اقتصادی معروض به شکست شد. اما در کارزار سیاسی  رسوبات تکتیک های مبارزاتی آن  هنوز هم آگاهانه یا ا آگاهانه مورد استفاده قرار میگیرد.

فورمول  ’’ یک قدم به جلو و دو قدم به عقب ‘‘ ، باب دندان بازماندگان حزب دیموکراتیک خلق و همکار با اداره کابل اینک در کانفرانس امروز صلح در کابل از جاتب ولسمشر مطرح شد بدون آنکه از فورمول نامی برده شود.

یک قدم به جلو زمانی برداشته شد که ولسمشر از موضع یک گورنر انتصابی سفارت امریکا  بدون هیچ پیش شرطی  پیمان ستراتژیک  با امریکا  را امضأ کرد. قدم به جلو به امریکا و متحدین زمینه ظاهراً اصولی  استمرار خونریزی و جنایت را فراهم کرد : ازان وقت تا حال تلاشی شب هنگام  منازل  و بمباردمان کلبه های مردم ادامه دارد. تنها در سالی که گذشت ده هزار ملکی در تقابل گروه های متخاصم تلف شده اند. اگر این یک قدم به جلو برداشته نمیشد یا لااقل با  تعبیه قید، شرط و الزام  برای جناح مقابل توأم میبود طی سه سال عمر  اداره موجود مرگ به سراغ ده ها هزار هموطن ما نمی آمد  .

اما امروز ولسمشر با بسته ئی از پیشنهاد صلح به مقاومت مسلح  در واقع دو گام  به عقب  برمیدارد بی آنکه حساب خون های ناحقی را که بدنبال  برداشتن یک گام به جلو مورد توجه است ، به مردم بدهد.

با اینهمه ! اگر ولسمشر موفق به تأمین ’’ صلح عادلانه ‘‘  شود ممکن  زنده سر اما  سرافگنده و مقصر از معرکه بیرون  بیاید.

صلح عادلانه بالوسیله حکومتی که برای انجام ماموریت جنگی موظف شده است ، تأمین  شده نمیتواند : سران حکومت موجود ، محصول ستراتژی جنگی امریکا و متحدین است. تأمین صلح بیک اداره حکومتی جدید که از داعیه صلح حمایت کند نیاز  دارد. ’’ پایان ‘‘.

م، ع، تره کی