تاسف به حال عبدالله عبدالله /جواد عمر

روز گذشته داکتر عبدالله عبدالله حین سخنرانی اش در فرانسه اظهار داشت که نباید دست آورد های ۱۷ اش فدای صلح شود!!
از آقای داکتر عبدالله عبدالله سوال نمی کنیم که کدام دست آورد، چون همه می دانیم که هدف او از دست آورد هایش همان: پول های سیاه، موتر های زرهی، پول های نقدی در بانک های خارجی، تجارت های سیاه، روابط گوناگون با بیرونی ها، سلاح های بدون مجوز، بادیگارد های مردم آزار، زمین های غصبی و … قصر هایی که است که بخود، افراد و وابسته گان خود اعمار کرده است، می باشد!

حقا که بی توجهی به ارشادات دین پیامد های ناگوار می داشته باشد، دین می گوید که کار را به اهل آن بسپارید، آوردن داکتر چشم در راس دولت و نظام و سپردن سرنوشت یک ملت بزرگ به آن کاریست که در مخالفت با ارشاد دین، داکتر عبدالله شاید می توانست یک مودلست خوب، یک داکترچشم خوب و در نهایت سخنگوی خوبی برای یکی از ولایات، ریاست های عمومی ویاهم قول اردو ها و قوماندانی های کشور باشد، نه اینکه شخص دوم در تعین سرنوشت ملت، و این سمت را به هدف توهین و تحقیر برای موصوف پیشنهاد نمی کنم بلکه با در نظر گرفت توانایی وی و سابقه کاری اوشان لازم است که در همین سمت ها مصروف وظیفه باشد. لازم به ذکر است که ترجمان خوبی هم بوده می تواند، هم فوتو جنیک است و زبان و بادی لنگویچ خوبی دارد!!
جناب داکترصاحب!

می دانم در آمدن صلح، امنیت و یک نظام قوی مرکزی مشکل شما چیست، شما می دانید که اگر صلح حاکم گردد، دست بیرونی ها از سرنوشت افغان ها قطع شود، ملت با آزادی کامل شخص مناسب را از راه انتخابات مشروع برای رهبری و زعامت کشور انتخاب نمایند؛ فساد، غذر، غصب، بیگانه پروری، خود فروشی، افغان کشی، تجارت های سیاه، حیف و میل و صد ها رذلت دیگر برای همیشه بساطش چیده می شود، و در کنار آن کسانی به محکمه عادلانه کشانده می شوند که سالهاست به چشم ملت خاک پاشیده، ارزش های ملی واسلامی را در پای آرمان های بیگانه ها و تقاضا های نامشروع نفس شان ذبح کرده اند، زمین های بسیاری را غصب نموده اند، قتل های مرموز را انجام داده اند، حاکمیت ملی را فدای خواهشات بادران شان کرده اند، به تعصات قومی دامن زده اند، طرح تجزیه کشور را ریخته اند و … از این قبیل دها و صدها خیانت ملی دیگر را انجام داده اند. از همین جاست که اینها از آمدن صلح می ترسند و حق هم دارند که در ترس باشند!!
اما بی خبر از اینکه صلح آمدنی است، امروز یا فردا ولی حتما ان شاءالله صلح می آید، پس زیبنده است که خاینین ملی بیشتر از ین خود را در چشم ملت حقیر و پست نسازند، از سرمایه های ملی که به غارت برده اند الی روز تدویر محکمه عادلانه لذت ببرند و عیش کنند، مخالفت آنها با صلح هیچ سودی از آنها نخواهد داشت جز اینکه مجازات آنها را سنگیتن تر بسازد.
امروز دوست و دشمن، منطقه و جهان خواسته یا ناخواسته به تامین صلح در افغانستان باورمند هستند، امنیت افغانها، منقطقه و جهان را در آمدن صلح پیوند زده اند.
آیا در آور نیست در همچو حالتی که حتی دشمنان می خواهند در کشورما صلح حاکم شود، یک افغان و آنهم شخص مسول بایستد و بگوید صلح نباید به قیمت فلان چیز بیاید؟!!
با رعایت منافع ملی و ارزش های اسلامی صلح به هر قیمتی که است باید در اسرع وقت تامین گردد، جنگ دیگر بس است، افغان ها از جنگ های نیابتی بیگانه ها در خاک خود خسته شده اند، دیگر غیر قابل تحمل است که برای برآورده شدن منافع بیگانه ها ما به گلیم غم خانواده ها و هموطنان خود بنشینیم!
افغانها باید در راستی تامین صلح و امنیت سعی نموده و به هرگونه شهکار و قربانی آمده باشند.

پ.ن: داکتر صاحب عبدالله عبدالله با مذاکرات صلح میان حزب اسلامی و دولت نیز مخالفت می کرد که نتیجه نداد.
بااحترام
۱ / قوس/ ۱۳۹۷