جزای قروت را آب گرم می دهد / سید جمال اخگر

افغانستان کشوری که از 40 سال بدینسو در گیر جنگ های تحمیلی بوده و مردم این کشور در 4 دهۀ اخیر طعم واقعی صلح و آرامش را نچشیده اند.

عوامل گوناگون مانند عدم صداقت کشورهای همسایه و منطقه ، عدم ثبات سیاسی رهبران و سردم داران افغانستان طی 4 دهه دست به دست هم داده و امتیاز زندگی مسالمت آمیز را از مردم عزیز کشور ما گرفته اند.

حالا که مردم افغانستان از این همه نا به سامانی به ستوه آمده ، دیگر کاسۀ صبر شان لبریز گردیده و حوصله استمرار این وضعیت را ندارند، حکومت افغانستان با چه راهکاری می تواند این آروزی دیرین شهروندان افغانستان را بر آروده سازد؟

در این مقال می خواهم کوتاه ترین راه ها برای رسیدن به صلح را جستجو و به عرض مخاطبین برسانم ، آنچه که دیده می شود حکومت وحدت ملی آن را در حال عملی کردن است.

_وارد کردن فشارهای نظامی

از آنجایی که همه مردم افغانستان شاهد می باشیم سیاست های تضرع آمیز و صلح خواهانه حکومت ها طی بیش از یک و نیم ده (از زمان آقای کرزی تا اکنون)  نتایج ملموس و قناعت بخش برای مردم افغانستان نداشته و در نتیجۀ همین نرمش های غیر موجه کشور ما شاهد از دست دادن هزاران شهروند ملکی و نیز کشته و زخمی شدن صد ها تن از نیروهای قهرمان امنیتی کشور بوده است.

با تکیه زدن دو چهرۀ ضد پاکستانی در کرسی وزارت دفاع و داخله افغانستان حدس میزنم که دیگر حکومت افغانستان به این نکته پی برده است که پس از این با به کار بردن اصطلاحات «برادران ناراضی و مخالفان سیاسی» هیچ چیزی تغییر نمی کند و گروه تروریستی طالبان به فرمایش باداران خارجی شان هر روز دلیر تر از قبل به کشتار مردم بی گناه افغانستان ادامه می دهند.

از همین جهت حکومت افغانستان در تبانی با فرماندهی حمایت قاطع«ناتو» یک سلسله حملات هدفمند هوایی و زمینی را در نقاط مختلف کشور راه اندازی نموده است که در نتیجه تلفات بی پیشینه ای را بر گروه طالبان وارد نموده است.

به اساس گزارش رسانه ها در دو ماه اخیر بیشتر از هزاران جنگجوی طالب و داعش به شمول ده ها والی،ولسوال ، فرمانده و سرگروپ این گروه کشته شده اند و تشکیلات محلی گروه طالبان از هم پاشیده و گروه داعش نیز در حال نابودی کامل قرار دارد.

تجارب دو ماه اخیر و ازدیاد فشارهای زمینی و هوایی نیروهای امنیتی افغانستان و همکاران بین الملی شان نشان می دهد که یکی از موثر ترین حربه ها برای کشانیدن مخالفان مسلح نظام به روی میز مذاکرات صلح ادامه فشارهای نظامی بالای این گروه می باشد زیرا بزرگان گفته اند که « سزای بد پیر را لا مذهب و جزای قروت را آب گرم می دهد».

با توجه به گذشته طالبان به اطمینان کامل می توان گفت که این گروه استقلال فردی نداشته و بدون اخذ اجازت از بادارن خویش دست به هیچ عملی نمیزنند و تنها می توان با ازدیاد فشارهای نظامی و از هم گسیختن حلقه های زنجیری شان این گروه را وادار به نشستن روی میز مذاکرات صلح کرد.

با ازدیاد فشارهای نظامی برای طالبان تلقین گردد که در صورت عدم حاضر شدن به روی میز مذاکرات صلح افغانستان نابود خواهند شد و این نخستین گزینه برای رسیدن برای صلح می باشد.

_ دیپلوماسی فعال

حکومت افغانستان می تواند از طریق دیپلوماسی فعال در گفتگوهای صلح و نیز به دست گرفتن مدیریت و رهبری این گفتگوها جایگاه خویش را در میان مردم افغانستان تقویت بخشیده و نیز تعاملات را در گفتگوهای صلح به نفع افغانستان تغییر بدهد.

در شرایطی که هر کشور می کوشد در گفتگوهای صلح افغانستان نقش پر رنگ تر بازی نموده و امتیازات معنوی بیشتری را تصاحب کند ، کنترول وضعیت و مهار اوضاع یکی از مسوولیت های اصلی حکومت افغانستان و شورای عالی صلح می باشد زیرا کشورهای ذیدخل بیشتر از تأمین صلح در افغانستان منافع خویش را در این گفتگوها ارجحیت می دهند.

همانگونه که حکومت افغانستان همواره اعلام داشته گفتگوهای صلح به رهبری و مالکیت افغانها می باشد. ایجاب می کند تا در عمل نیز این ابتکار را از دست نداده و اجازه سنگ اندازی در کار صلح را برای کشورهای مغرض ندهد.