صلح و  تناقضات در تلاشهای ما!

دوکتور صلاح الدین سعیدی-

ميخواهم ترجمان شوم! ترجمان آنچه میگویم وآرزو داریم تابه آن برسیم و آنچه میکنیم.

آيا راه ها و وسیایل به کار گرفته ایم ما را به اهداف ما رسانیده میتواند و یا راه گُم کرده ایم و رهنما نداریم؟

مستقیم به مثالهای مشخص:

علم، تجربه و منطق سخن ثابت ساخته که در سیاست خیر و خیرات نیست، اصل منافع ومصالح اند، دوستی و دشمنی نیز هم برپایهء منافع و مصالح اند. به این اساس دوست سیاسی امروز، دشمن سیاسی فردا و یا بر عکس شده میتواند.

علوم بشری به علوم ساینسی ( اگزکټ ساینس) و علوم اجتماعی ( سوسیال ساینس) تقسیم میشوند.

قواعد، قوانین و نتیجه گیری ھا در علوم اجتماعی با قواعد، قوانین و نتیجه گیری ها در علوم سیانسی ( اگزکټ ساینس) متفاوت اند!

در علوم ساینسی، یک جمع یک دو است اما در علوم اجتماعی ، مثلاً قانونمندیهای تکامل جامعه و حالات سیاسی ممکن در صد مورد یک نوع اما در حالت صدویک قانونمندی و حالت  چیزی دیګری شود.

با این مقدمه به تناقضات در پالیسی های کشور و جامعهء خود میرویم که عامل ادامهء تراژيدی تباه کنندهء ملت افغان و جنگهای خانمان سوز طولانی و جانکاه ما شده و هنوز به عمق نقص و تناقضات تباه کن یا پی نبرده و یا به آن متوجه نیستیم و مسایل را سرسری روزگذرانی داریم!

ما تأکید داریم و چنین هم است که عمدتاً جنگ در کشور ما عوامل خارجي دارد و از خارج برما تحمیل میشود.

ما تأکید داریم که این تفنگ دیگران و این جنگ دیگران است که میجنگیم و به برادر کُشی مصروفیم،

ما تأکید داریم که مورد تجاوزیم و دفاع از خاک و ناموس وطن وجیبه و فرض است،

تأکید دارند که در کشور عساکر کفری مسلط اند و جهاد وجیبه است،

ما تأکید داریم و علم تأکید دارد که مصالحهء سیاسی و تفاهم سیاسی که منجر به صلح دوامدار و نه توقف و نفس گیری برای جنگ دیگر شود، یک اصل غیر قابل انکار است،

ما تأکید و ادعا داریم که ما مسلمانیم و کسیکه کلیمهء لااله الا الله گفت، برادر و خواهر مسلمان است،

ما به والصلح خیر، ایمان داریم،

ما به افغانستان سرزمین واحد و مشترک و اقوام ساکن در آن آن با هم برابر و برادر و در برابر قانون باید یک برابر و قانون باید برهمه یکسان تطبیق شود،

ما باور داریم….

اما چه شد و چه میشود که ما در تناقض و درخلاف این همه باورها، اعتقادات و اشیای ثابت در علوم انسانی و در خلاف منطق سخن عمل میکنیم و خود در ادامهء تراژيدی خویش وسیله میشویم؟

 به همه پرداختن ایجاب بحث و وقت طویل و عریض را دارد اما در ذیل به  دوسه مطلب داغتر آن پرداخته ،  میشکافم و به آن میروم.

اگر خارجی ها در تمویل جنگ در کشور ما و بر ما منفعت دارند، اگر میگوییم تفنگ دیگران است و ما قربانی بازی دیگران ایم، واگر دیدیم و تجربه کردیم و زمان ثابت کردکه  دیگران اند که  ضعف ما و بر خون ما تجارت دارند ، چطور ممکن است که ھمین منابع و همین دیگران  محل و مرجع نجات ما در عالم اسباب شوند؟ چه منطق و چه چیز تغیر کرده که حال طور دیگر کنند؟

مگر مشکل امریکا، روس، چین، هند، پاکستان، سعودی و ایران بین شان حل شد که دست از سرما بردارند و دیگر ما را بین هم نه جنگانند؟

چه تغیر کرده و چه مصلحت پاکستان بدست آمده که دیگر دست از سر  ما بردارد. آیا افغانستان ایالت پنجم پنجاب شد، سرکهای افغانستان به روی پنجاب،  آزاد وراههای مواصلاتی پنجاب به آسیای میانه شد، به سرزمینهای اشغالی افغانستان توسط پنجاب قبول و صحه ګذاشته شد، چوب ، آب و برق افغانستان باید دوامدار و رایګان به پاکستان برود و افغانستان باید  باغچه عقبی پنجاب بماند و سیاست کدری پاکستاتی در افغانستان عملی شود و …. کدام یک ازین عملی شده که پاکستان در برابر افغانستان سیاست دیگر داشته باشد؟ درین صورت این در تناقض صریح با این تأکید عدهء از تحلیل ګران و سیاسیون جهان است که قلقله ګنان اظهار میدارند در امر تأمین صلح و استقرار افغانستان باید اجماع منطقوی حاصل شود و برویم از پاکستان و ایران تقاضای کمک و مساعدت و یا اجماع کنیم.

بلی تناقض صریح و حرف  جاهلانه همین است.

پاکستان به میل خود طالبان را به میز مذاکره نه آورده. پاکستان تحت فشار طولانی اږ افتضاحات در روشن شدن ماهیت اش و وضع اقتصادی غیر قابل تحمل درین مورد به ظاهر مساعدت کرد که از پروپاشی سیاسی، اقتصادی خویش جلوګیری کند. نقش هند در افشای ماهیت کاذب پاکستان و ماهیت کارهای شان در سطح جهانی پاکستان را در قسمت آوردن طالب به میز مذاکره و بخاطر ادامه جزیه ګیری پاکستان از امریکا اقدامات ظاهری کرد. اما مواضع حرکت طالب مبنی بر اینکه مصالحه میکند اما مذاکره نمی کند و مذاکره یعنی تسلیم ګرفتن  قدرت سیاسی درافغانستان و تهدید دوامدار به قتل و غارت، همه و همه ثابت میسازد که ناکامی این مذاکرات را پاکستان از قبل تضمین کرده و این مذاکره و مصالحه و این کمک کمک پاکستان نیست.

پاکستان مکلف به قطع تمویل تروریستان است و این تمویل از جانب پاکستان به صورت یقین دوام دارد.

تروریست خوب و بد کما کان در سیاست پاکستان وجوددارد و است.

تمام حرکات پاکستان هیچ تغیر عملی را در مواضع  دشمنانهء پاکستان علیه افغانستان نشان نمی دهد و این تناقض صریح در قول و عمل پاکستان وجود دارد و است.

در همچو حالت تأکید به کسب رضایت همسایه ها برای رسیدن به تفاهم لین الافغانی در تناقض صریح به عملی بودن  رسیدن به صلح و استقرار داریم و این باید تغیر کند.

واما توضیح یک به ظاهر تناقض در مواضع خودم:

من که در تمام اظهارات و مواضع قبلی  از مذاکره و مصالحه دفاع میکردم که نزد بعضی تصور مدافع حرکت طالب را از من داشتند، حال چرا در تناقض به آنم؟

توضیح: تناقض در مواضعم نیست و طالب یک جزء چهرهء سیاسی کشور و جامعهء ماست و حق دارد در ستیج سیاسی از طروق مشروع و ارادهء ملت جایګاه خود را داشته باشد. تلاش ګروه مذاکره کننده ء به نام طالب با مواضع نفیه دیګران،، رسیدن به قدرت در معامله به غیاب ملت و تحمیل افکار و نسخه های خویش بر دیګران قابل قبول نیست و این دو موضع من یک موضع و در تناقض نیستند. خوش بودن به وجود طالب در مسابقهء کسب مشروعیت از ملت مسلمان دلیل بر توافق من بر نسخه ها و فهم شان از دین، نیست.

یکبار دیگر از طالب اسیر در دست منافع ستراتیژیک پاکستان استدعا دارم که از اسارت پاکستان و مواضع غیر عملی خود ر ا خارج کند!

با مواضع خطاء  سبب ادامهء خونریزی ناروا در افغانستان و منطقه نه شوید.

غلط فهمی نه شود. منظورم سفارش به سپردن سلاح به حکومت کابل و افغانستان نیست، منظورمدادن قربانی مانند حزب اسلامی نیست، منظورم عدول از برنامهء امارت اسلامی هم نیست.

 منظورم تمرکز در مذاکرات با تمام جوانب به شمول حاکمیت افغانی با مقر کابا این است تا بر میکامیزم توافق شود که اراده ملت مسلمه به صورت آزاد و شفاف تأمین شود.

طالب و همه مکلف  اند دلایل حضور نیرو های مسلح خارجی را با قول و عمل خویش منتفی سازند. موضع، قول و عمل طالب به نام مذاکره در قطر در نقاط مرکزی چنان  مواضع دارند که عملاً مذاکره و مصالحه را منتفی کرده و را دیګر جز جنګ و برادر کشی نمی ګذارد.

موضع فعلی طالب( شما) موضع تسلیمی حاکمیت از طریق معامله و زور است و این مصالحه‌‌‌‌‌‌ء سیاسی و مذاکره  نیست و تناقض صریح در قول و فعل شما و عامل عمده ادامهء تراژئدی ملت افغان و تحقق اهدلف دشمن و دلیل حضور نیروهای کفری در افغانستان است. این موضع شما با مواخذهء الهی و ملت افغان ( ان شاء الله تعالی) مواجه خواهد شد و روی سیاهی دنیا و آخرت دارد.

و ما علینا الا البلاغ المبین

دوکتور صلاح الدین سعیدی

۲۲/۳/۲۰۱۹