زلمی خلیل زاد به کابلوف نشان داد، که آدم این گونه چراغ می گیرد

 
 /فاروق فردا

ضمیر کابلوف نماینده ویژه ی رییس جمهور روسیه از شش سال بدین سو، سه بار در قطر با نماینده های طالبان ملاقات هایی انجام داده بود و باری هم در نوامبر سال گذشته ، نشستی را به نام فارمات ماسکو در پایتخت روسیه سازمان داد. در این فارمات افزون بر پنج رهبر طالبان، هیات بی صلاحیتی از شورای نام نهاد صلح افغانستان نیز شرکت کرده بود.آقای کابلوف هم چنان به گفته ی مفسرین، در مشوره های نزدیک با حامد کرزی دوبار دیگر نشست هایی را به نام بین الافغانی در مسکو، نیز تدویر کرد. اگر فارمات مسکو ارزشی داشت، تلاش های متکی بر خشت خام بنای لرزان سیاست روسیه با این دو نشست، هم آبروی صلح را برد و هم فدراتیف روسیه را که سخت ارزو داشت تا به منظور حضور یابی دوباره در افغانستان، خود را از این راه فعال نمایش دهد، ضربه ی کوبنده زد و آن مثل را به یاد آورد، که خود کرده را نه درد است ، نه درمان.
کار موازی دیگری که روسیه با همسویی با طالبان و پشتیبانی از طرح های شان انجام داد،شرکت در بازی مسخره ی به نام نشست بین الافغانی بود. گفته می شود سناریست این تلاش ها، حامد کرزی و تیم وی به منظور براندازی اشرف غنی به کمک روسیه در افغانستان بود.کرزی آرزو داشت که بدین وسیله از رو گردانی امریکا و انگلیس نسبت به خودش با همکاری مادی و معنوی روسیه انتقام بگیرد. تلاش های روسیه در این راستا ، اتن و قرصکی بود که از کله در کله شدن حامد کرزی، نیرو های شمال وبه وسیله آنها خوشی از نفوذ بر رهبران هزاره انجام داد.روسیه چندین بار به حامد کرزی آهنگ اهسته برو خواند و از قرار گفته های دیگران او هم به روسیه گوشزد کرد که پدر معنوی طالبان خواهد شد.
نظریه ها در مسکو چنین است ، کابلوف شاید به دولت خود باور داده بود، که می تواند اپوزیسیونی رابه مثابه ی الترناتیف دولت افغانستان حمایت کند و آن همین تیمی است که به رهبری حنیف اتمر سامان می یابد. شاید آقای اتمر به سوی روسیه علاقمندی نه داشت،مگربه قول برخی ها ، تلاش های کابولوف در پیچ وخم سیاست سوخته اش تارسیدن به پختگی ، روسیه را به سرمایه گزاری های بی مورد مجبور ساخته باشد. نتیجه ی ضرب صفر این حرکت های تندروانه که از روسیه بعید به نظر می رسید ،روشن گردید.
اما ، درست پس از تدویر فارمات مسکو،زلمی خلیل زاد از جانب وزارت امور خارجه ی ایالات متحده ی امریکا به منظور توافق با طالبان، که پس منظر آن را ضلح افغانستان قلمداد کردند، بار دیگر پا به عرصه ی سیاست این کشور گذاشت.
ار چند واکنش های متفاوت داخلی و خارجی در برابر آقای خلیل زاد برانگیخته شد، مگر او با خونسردی پیش رفت و گام به گام طالبان را به مرکز ثقل سیاست روند صلح در افغانستان شی شاگرس داد .آقای خلیل زاد نقشه هایی را که روسیه می خواست در برابر امریکا و انگلیس از ان استفاده کند، دوباره در برابر خود این کشور قرار داد.
چه آقای خلیل زاد در جریان کارش با طالبان و دولت افغانستان، باری هم از حضور یابی طالبان در دو نشست اخیر مسکو جلو گیری نه کرد. روسیه از این کار هیچ درس نه گرفت و مانند شطرنج باز کم تجربه صرف مصروف چال خود بود وهیچ آگاهی نه داشت که به قول حامد کرزی حریف گردن کلفتی در میدان بازی در مقابل خود دارد. واما زلمی خلیل زاد، نتایج تلاش هایش را در امضای توافقنامه ی نهایی با طالبان در قطر جمعبندی کرد و برجستگی سیاست امریکا وانگلیس را در روند صلح افغانستان نسبت به تلاش های روسیه چیرگی بخشید.
آقا ی خلیل زاد در نهایت امر، ضمیر کابلوف را نیز به همایش امضای قرار داد صلح با طالبانی که با وی چندین مذاکره در مسکو و قطر انجام داده بود به دوحه دعوت کرد و برایش اشاره داد ، که:
آدم این گونه چراغ می گیرد.