صلح از دیدګاه دین مبین اسلام

صلح و همزیستی موضوعی کاملاً مستدل بر اساس آیات و روایات وسیره پیامبران به خصوص پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می باشد. اسلام دینی کاملاً مبتنی بر صلح و سلم و همزیستی مسالمت آمیز انسان ها با یکدیگر می باشد و اصلاً بیان نظریه ای در باب جنگ طلبی اسلام نظریه ای کاملاً بی مورد و ناشایسته می باشد، در اینجا این سوال مهم و اساسی مطرح می شود که آیا اسلام بیشتر به فکر آرامش و آسایش انسانهاست یا داعیه داران مکاتب جدید؟ آیا آنها که دارند دنیا را با قانون خود می گردانند، توانسته اند حتی ذره ای به آرامش خاطر و آسایش انسان ها نسبت به گذشته بیفزایند؟! ! حال همانها داعیه دارند که اسلام دین خشونت است و صلح دنیا را با این افکارشان بر هم خواهند زد

. طالبان نیز گروهی با قدامت ۱۸ سال دهشت افگنی، همواره داعیه جهاد سر میدهند و اسرار دارند که عدالت الهی را جاری میسازند. اما تا اکنون ازین گروه جز خشونت، کشتار و بیعدالتی چیزی ندیده ایم.

این گروه که مدعی است برای آزتدی و آبادی کشور مبارزه میکند اکنون باید دانسته باشد که آنچه کرده است و آنچه در سر دارد، جز بدبختی و ازهم گسیختگی، چیزی به بار نمی آورد. درین جنگ های خانمان سوز تقریبا دو دهه طرفین طالبان و ملت افغانستان مخصوصا نیرو های امنیتی، جاموهایشان را از دست داده اند.

بدون آنکه ذره یی نتیجه مثبت گرفته باشند یا در اعمال آینده شان متصور باشد. طالبان باید درک کنند که اعمال شان دینی نیست، چون جنایت با دین ارتباط ندارد و مردود است. جنایت و کشتار در هیچ دینی حتی ادیان باطل نیز جایی ندارد. صلح در اسلام صلحی همه جانبه است، همه شئون زندگی را تحت الشعاع قرار می دهد.

 اسلام در ابتدا، صلح و آرامش را در نهان انسان با ایجاد سازش میان قوای درونی و ارضای خواسته های طبیعی تحت حاکمیت عقل و به دور از هرگونه افراط و تفریط می آفریند. سپس پای در محیط خانواده می گذارد و اساس این کانون را بر پایه صلح و آرامش بنیان می نهد و اعضای آن را به برقراری روابطی صمیمانه توصیه می کند، بر این مدعا آیاتی دلالت دارد از جمله آیات و به هنگام اختلاف و کدورت، باز راه سازش و مسالمت را پیشنهاد می کند. «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصلِحُوا بَینَ أَخَوَیْکمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکمْ تُرْحَمُونَ»(حجرات، 10) و از آنان می خواهد، تا در میان خود بزر محبت بیفشاند.

 «قُلْنَا اهْبِطوا مِنهَا جَمِیعاً فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُم مِّنی هُدًی فَمَن تَبِعَ هُدَای فَلا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَ لا هُمْ یحْزَنُونَ»(بقره، 38) و یکدیگر را به دوستی دعوت کنند و اگر میان دو گروه درگیری و حتی نبرد مسلحانه رخ داد، آنان را صلح و سازش دهند. «وَ إِن طائفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصلِحُوا بَیْنهُمَا فَإِن بَغَت إِحْدَاتُمَا عَلی الأُخْرَی فَقَتِلُوا الَّتی تَبْغِی حَتی تَفِیءَ إِلی أَمْرِ اللَّهِ فَإِن فَاءَت فَأَصلِحُوا بَیْنهُمَا بِالْعَدْلِ وَ أَقْسِطوا إِنَّ اللَّهَ یحِب الْمُقْسِطِینَ» (حجرات، 9) همچنین، امت اسلامی را با توصیه به اطاعت رهبر عادل و رعایت قوانین و احکام اسلام، به یاری حکومت عدل فرا می خواند. در واپسین مرحله، فراتر از دنیای اسلام، پیروان ادیان الهی را به بازگشت به کلمه مشترک میان آنها و مسلمانان که همانا توحید و پرهیز از شرک و بت پرستی است، فرا می خواند.

اسلام با این دعوت همگانی که فطرت همه انسانها البته در صورتی که غبار جهل و خرافه آن را نپوشیده باشد، بدان پاسخ مثبت می دهد، زمینه تحقق صلح حقیقی را فراهم می کند و بر این باور است که پذیرش آگاهانه و داوطلبانه اسلام و استقرار حکومت جهانی اسلام به عنوان وعده تخلف ناپذیر الهی، راه استقرار صلح حقیقی و همیشگی است؛ مقصدی که کاروان عظیم بشری به سمت آن در حرکت است و روزی به آن خواهد رسید. آیات ذیل به این مطلب اشاره دارند. حکومت افغانستان بر بنیاد فرموده خدای متعال در سوره انفال که بخش مهمی از آن به جنگ بدر مربوط است عملکرده که می گوید: «واِن جَنَحوا للسَّلمِ فَا جنَح لَها و تَوَکَّل عَلَی اللهِ» (انفال، 61) یعنی اگر دشمن به صلح تمایل نشان داد، تو نیز آن را بپذیر و به خدا توکل کن .

 قبل از این آیه، آیه ای است که می گوید: هر قدر می توانید نیروی نظامی فراهم کنید تا دشمنان خدا و دشمنان خود را بترسانید. یعنی دشمن بترسد و ارجعیت دیدگاه اسلام، قبل از جنگ صلح است. حکومت بال های محبت، پذیرش و عفو را به سوی گروه های تروریستی بخصوص طالبان پهن کرده که بهترست این گروه از عقده هایشان بگذرند و به این جنگ ناعادلانه پایان دهند. دولت افغانستان با رها سازی زندانیان طالبان، صدق وعده و نیت خود را در رابطه به صلح ابراز و ثابت کرد. طالبان نیز باید ازین جنگ بی نتیجه دست بردارند و به زودترین فرست از دریچه باز یعنی مذاکره بین الافغانی با حکومت پیش آیند، تا باشد فردای روشن تر از امروز را هم به خودشان و هم به سایر اعضای ملت افغان به وجود آورند.