یادی از عارف بزرګ حیدری وجودی

وقتی ذکری از نام عارف بزرګ حیدری وجودی میشود ، به یاد کتاب خانه ُ عامهُ کابل می افتم ،بالخصوص به یاد آن روز های راکت زنی و جنګ های تنظیمی دهه ئی هفتاد که چندین بار به کتابخانهُ عامهُ کابل آمدم ، فضای کتابخانهُ خیلی آرام بود ، و شاګردان پوهنتون اعم از دختران و پسران دانشجو به دور استاد حیدری وجودی حلقهُ زده بودند ،و استاد ومثنوی معنوی را برای شان شرح میداد ، بعد ازآن استاد را چندین بار در همین کتابخانه دیدم ،  روحش شاد و یادش ګرامی باد

حیدری وجودی

روزګــار ما،خــــدا داند کجـــــــــــا خـواهد کشید

کیست فهــمد ، از کـــجا تا نا کـــجا خواهد کشید

کس ندارد آګهی ، زین پرده هــــای رنګ رنګ

دستِ نیرنګ زمان ، دیګر چــه ها خواهد کشید

شکوه ازبیګانه کردن ، شرمِ عشق و آګهی است

آشنای بی مروت ، جـــانِ ما خــــواهد کشــــــید

کی بود آسان ،عبور از بحــرِ خـــــاموش زمان

می شود توفنده ، صــد دریا ،صدا خــواهد کشید

از شـکســت پنجه بیداد ، خـــود غــــــافل مباش

کارِ تو زین پرده هـا ، در انزوا خــواهد کــــشید

رهبری ګر، خــارج آهنـــــګی نمـــــاید دیـګران

عاقبت دســـــت از روا و ، ناروا خـــواهد کشید

ای که بر درمـان مــــــا ،چشــمِ عــــنایت نیستت

درد ما آخــر ، به دردِ بی دوا خـــواهد کشـــــــید

با چنین وضعی که میبینم ، هر شــــــــام و سحر

خواب راحــــــت از دل و از دیده پا خواهد کشید

از محبت تا مـــــــــــروت ، از مـــدارا تا وفـــــا

رفته رفته ، تا به حــــدِ توتیا خـــــــــــواهد کشید

««««««««««««««««««««««««««««««««

ای کاش که در روی جهان جنګ نمی بود

در ګارګه شــــــــیشه ګران ،سنګ نمی بود

دنیا همه راحتــــــــکده ،می ګشت ،بشر را

ګرفتنه و خود خواهی و ، نیرنګ نمی بود

حیدری وجودی

»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ادیب شــــهر ندیده ،کتـــابِ روی تــــــــو را

نخواندهُ اســـــت خــطِ سبز ِ مشـکبوی تو را

به پیش روی خوشت ، ســــجده می کند مینا

که دیده اســــت مګر ،شیشهُ ئی ګلوی تو را

بود که چشــمهُ خـــورشـید، اینــقدر روشــن

مګر به دیده کشـــیدست ، خــــاک کوی ترا

بیـا به تربت پــــیرِ مغــــــان ، تیــــــمم کن

که مستیی دو جهان نَشکَنَد وضـــوی تو را

خراب چشمی کسـی باش ،و می پرستی کن

که محتســـب ز حیا ، نَشــــکَنَد سبوی تو را

کجـــایــــی ای دُر نایاب حــــیدری ! امروز

به عرض و فرش نمودیم ، جستجوی تو را