تصور طالبان در قبالِ زنان

از کتاب طالبان

نویسنده : احمد رشید

مترجم : عبدالودود ظفری

فصل دوم هرات ۱۹۹۵

تحت عنوان قشون شکست نا پذیر

اکثریت طالبان در کمپ های مهاجرین ،در صوبه سرحد و کویته بزرګ شده و در مدارس پاکستانی که توسط ملا های کم علم افغانی ، و یا احزابِ اسلامی بنیاد ګرای پاکستانی پیش برده می شود ،درس خوانده اند ،آنها مبادی اسلام احادیث تغیر قوانین شرعی را از ملا های کم سواد و کم معلومات افغانی ، و ملا های تند رو و افراطی پاکستانی ، آموخته اند ،نه معلمین نه شاګردان (طالبان) تعلیمات رسمی در ریاضی ساینس ، تاریخ و جغرافیه ندارند ، بسیاری ازین جنګاوران جوان حتی از تاریخ کشور شان اطلاع ندارند .،و داستان جهاد را علیه شوروی نمی دانند ،

این بچه ها یک دنیا از مجاهدین که درجریان جهاد دهه یی هشتاد با آنها آشنائی پیدا کرده بودم ،فاصله دارند ، مجاهدین از قوم ، قبیله و نسب خود مطلع بودند ، زمین باغ قریه خود را به یاد داشتند ،از تاریخ وطن شان بیاد داشتند ، از تاریخ وطن شان و از داستان جهاد علی شوروی معلومات وافر داشتند ، بر خلاف این بچه جوان ها متعلق به نسلی اند ، که وطن خود را در جنګ با اشغالګران شوروی و یا در زمان صلح ندیده اند ، قوم، قبیله ،بزرګان، و همسایه های خود را نمی شناسند ،نژاد و نسب خود را نمی دانند ،قریه و وطن را ندیده اند ، چنان معلوم می شود که طالبان زباله های آشغالِ که در ساحلِ بحر باقی می ماند در نتیجه جنګ و کشمکش قی و استفراغ شده اند ، طالبان نه پیوندی به ګذشته دارند ، و نه هیچ طرحی برای آینده ،فقط حال برای شان مطرح است ، آنها یتیمان جنګ بدون ریشه و بدون وظیفه اند ، محرومیت های اقتصادی و خود شناسی اندک آنها را ناقرار ګردانیده است ،بخاطری به جنګ رو آورده اند ،که دیګر مصرفیتی ندارند ،عقیدهء بسیط، اسلام ناب و خالص که از جانب ملا های ساده و کم علمِ قریه ، بر آنها القأ ګردیده ،یګانه تکیهء شان است ،و به زندګانی شان تا حدی معنی بخشیده است ، طالبان هیچ ګونه مهارتی ندارند ، و حتی از مسلک عنعنوی پدران و اجداد خود ، که زراعت و مالداری و صنایع دستی بود ، بی بهره اند ، به اساس تفکیک کارل مارکس طالبان را می توان کارګرانِ لمپن افغانستان خطاب کرد ، بر علاوه طالبان آګاهانه و خوش به رضا در اطراف مفکورهء برادری اجتماعِ کاملأ مردانه که از طرف رهبران شان ایجاد ګردیده ، تجمع نموده اند ، اکثریت طالبان محصول دورانِ جنګ اند ،

و در محیط مردانهء جدا از زن و بدون داشتن مادر و خواهر و خویشاوندان زن بزرګ شده اند . شماری در محدوده های مدارس پاکستان و در کمپ های مهاجرین زیر نطر مردانِ که ګشت و ګذار جنس زن در آن آسان نبود ، کلان شده اند ، حتی به اساس معیار های جوامع بسته و محافظه کار پشتونی که مردان و زنان خویشاوند در جوارِ هم زندګی میکنند ،طالبان حیات مشقت باری داشته و هیچ وقت محبتِ جنس مخالف را ندیده ،و با زنی محشورو همراه و هم صحبت نبوده اند .

از طرفی ملا های کم سواد به مراتب به آنها ګوشزد نموده اند ، که زن منبع وسوسه و ګناه است ، انسان را از اطاعت و عبادت خداوند دور می سازد ، به این پندار زمانیکه طالبان قندهار را تضرف نمودند ،زنان را در حصارِ خانه های شان محصور ساختند ،مکاتب را بروی شان بستند ،و آنها را از انظار عامه دور کردند ، و این عمل را وظیفه خود تلقی کردند ، طالبان با زنانی که نیم نژاد بشری را تشکیل میدهد دشمنی می ورزند ، و از آنها ترس و نفرت دارند ، زیرا از ملا ها بار بار شنیده اند ، که مقهور سازی زنان وظیفء ایمانی و اساسی ایمان داران است .این طرز تفکر و روش ، طالبان را از مجاهدین سابق متمایز می ګرداند.