اهمیت اتحاد و یکپارچگی

وحدت و همدلی جوهری است. که در هر جا و هر وقت و هر زمانی نیاز جدی جامعه بشری شمرده شده و گاهی وقت جنبه حیاتی بخود میگرد. و حیات یک ملت و جامعه به آن گره خورده می باشد. و رعایت نکردن و یا دست کم گرفتن آن باعث از هم پاشی نظام اجتماعی و سیاسی میگردد. که متاسفانه ملت ما این تجربه را بار ها از جنبه منفی و مثبت نموده. و پیامد های ناگوار و خوشگوار آنرا بچشم سر دیده و به گوشت و پوست خود لمس کرده اند. شرایط فعلی کشور ما یکی از نازکترین و حساس ترین شرایط تصمیم گیری معقول با خرد جمعی را می طلب که غفلت و کم بها دادن به آن و یا ترجیح دادن مصلحت های خود خواهی، و ترجیح دادن منافع، گروهی، قومی، سمتی و مذهبی و امثال آن بر منافع ملی و سرنوشت کشور جفای است  نابخشودنی و اشتباهی است جبران نا پذیر که نباید سیاسیون ما مرتکب آن شوند.

کشوریکه چهل سال است درگیر جنگهای تحمیلی از طرف بیگانگان بوسیله اجیران شان بوده و حالا هم توطیه های جدی بخاطر به گروگان ماندن و سرنوشت کشور بدست اجیران بیگانه روان است تا همه هست بود ملت ما را به یغما برده و کشور را به کنداوله مبدل کرده در این اواخر ما شاهد تحرکات وسیع نظامی و سیاسی تروریستان با حمایت های پیدا و پنهان باداران استعمار گرشان هستیم که یک روز صدای حکومت موقت خواهی شان از تهران بلند میشود و یک روز دیگر هم از مسکو و جا های دیگر که نوع نظام آینده چی و چنان باشد در غیر آن به میز مذاکره حاضر نخواهند شد و بهانه گیری ها بر سر قانون اساسی سالهاست که ادامه دارد و شعار حکومت اسلامی را سر می دهند. در حالیکه همین ها بودن که علیه حکومت اسلامی مجاهدین بغاوت کردن و عامل آمدن قوای خارجی گردیدن و استاد ربانی را هم عالم بود و هم مجاهد بود. و در عین حال ریس شورای عالی مصالحه شهیدش کردن و صد ها عالم و مجاهد مخلص این کشور را نیز بی رحمانه شهید ساختن آنوقت دعوای قومیت و افغانیت را زیر پوشش امارت پیش می بردن حال که منافع شان از آنطریق بر آورده نشد مدافع جهاد و مجاهدین خود را وا نمود می کنند. و علیه تکنو کرات ها و غربی ها شعار مخالفت سر می دهند ولی در عمل پیمان دوستی امضاء کردن به تجربه ثابت شده که اینها در پی بر آورده شدن منافع بیگانه ها در کشور اند و از راه نفاق اندازی میخواهند با آن اهداف پوچ شان برسند اینها دشمن مردم افغانستان و تمامیت ارضی این سرزمین اند.

بنأ  بر سیاسیون کشور است تا هوشیار و بیدار در تصیم گیری های کلان کشور باشند ورنه با یکه تازی و خود محوری حیات خود سیاسی شان و حاکمیت و تمامیت ارضی کشور بار دیگر به خطر جدی مواجه خواهد شد اخطار است.