پروردګار عشق

پروردگار عشق

می‌خواهم با انسانی خوشی‌هایم را سهیم‌سازم که وقتی با او صحبت می‌کنم هیچ فکر و خیال و تصور دیگری در من نش و نمو نکند. من با وقار کامل، با عزت و شرافت بتوانم انسانیت و رستگاری خود را نگهدارم، خود را سرپرست تمام وعده‌های سپرده شده‌ام بدانم و باهمت بلند برای حفاظت از تعهداتم مدام اهتمام ورزم.

می‌خواهم با او همزمان ترقی‌کنم از هر کامیابی او استقبال کنم و اگر گاهی به او خسران و زیان عاطفی، معنوی و مادی رسید بدون آنکه گردن احسانم یک وجب بلند شود نهایت مواظبت و انتهای حمایت خود را نثار او کنم و از عذرخواهی نشرمم.

می‌خواهم به انسانی حس استثنایی داشته باشم که خودداری‌اش عظیم، رحم‌اش وسیع، زیرکی و زرنگی‌اش محسوس و قلبش تمیز از بی‌انصافی‌ها، گندگی‌ها و نمک حرامی‌های دوران باشد.

مسیر زندگی فراز و نشیب فراوانی دارد و اشخاصی درین مسیر خوب‌تر رفتار دارند که هر پریشانی، زخم‌های دنیایی، افسوس‌ها، مصیبت‌ها و اختلافات را به خوبی می‌توانند مدیریت کنند. من خواهان چنین انسان مدبر، ماهر، بانجابت و نیک سلوکم. می‌دانم هیچ کِی کامل نیست ولی امیدوار بودن و تلاش ورزیدن برای کامل‌شدن درخور ارزش است و غایت تمدید نفس‌ها.

می‌خواهم با انسانی زندگی‌کنم که یکجا بر پیشانی پریشانی‌ها خداحافظ بنویسیم و زندگی را برای همدیگر پیراسته سازیم. برای تزکیه نفس، تهذیب کردار ناپسند و تمیز رفتارهای ناسالم یکدیگر مبادرت ورزیم. سعادت، برکت و کامرانی را کنار همدیگر حس کنیم، از بهروزی و خجستگی لحضات چون طبیعت از موسم بهاری پذیرایی کنیم و بدور از آلودگی‌های اخلاقی با حیثیت و دیانت کامل زندگی کنیم. من برای رسیدن به ایمانداری، پرهیزگاری و پارسایی به آغوش ملایم، نازک و عفیف او التجا می‌آورم.

می‌خواهم کنار انسانی بردبار و شکیبا سرم سفید شود که تقوایش مرز و سرحد نشناسد و بی‌احتیاط و تکلیف خزانه الفاظ خاص خود را به من ارمغان دهد. کنار انسانی می‌توانم آرامش درون داشته باشم که عزمش برای بودن و ماندن فولادین است. به احساسم قیمت نمی‌گذارد، اینکه چون پادشاهان تخت و تاج و قصری ندارم، امیر نیستم و دولت و سلطنتی ندارم برایش فرقی نکند. اگر غریب و مزدورکارم و یا وظیفه‌ی معمولی در اداره‌ی دارم برایش قابل پذیرش باشد و قبول این که من فعالیتی در اجتماع به اندازه سطح تحصیل، تجارب کاری و توانایی‌هایی مادی و معنوی‌ام دارم ساده باشد و از اینکه بنده جیب پدرم برای مصارف امرار معیشتم نیستم خرسند باشد.

من انسانی نیستم که اشک‌های باسی رابطه‌های گذشته خود را در دامن شخص دیگری بریزم. اگر روابطی در گذشته داشته‌ام نگران نیستم چون نیت بدی نداشتم و این که معضلات اجتماعی،‌ فرهنگی، دوری راه، درک نادرست از رفتارشخصیتی همدیگر و موضوعات دیگر که علت ختم یک رابطه می‌شود سبب شد تا روابط گذشته‌ام تجارب خوب زندگی‌ام شوند هیچ ترس و هراسی ندارم. ما از تجارب می‌آموزیم نه از پنهانکاری اشتباهات خود.

می‌خواهم با انسان خردمند و خردگرا زندگی را تجربه کنم. انسان زبردست، باهوش، دل‌پرور و وفادار. شخصی که من او را پروردگار عشق خطاب بتوانم.
عشق…؟!
عشق شهوت پرستی، فسق و فجور نیست. فرد عاشق عیاش نیست. عشق به خدا، انسان‌ها، حیوانات، طبیعت، اشیا و هر آنچه ما به او عشق می‌ورزیم کاملا از همدیگر در مراحل احساسی مختلف و متنوع است. هر کدام رنگ، بو و طعم و توقعی خاص خود را دارند. چیزی که زیباست برقراری رابطه است رابطه بین دو طرف. این دو طرف می‌توانند قهار و عاصی یا شفیق و مهربان باشند یا برعکس ولی رابطه عشق کیمیای خوبصورتی و پاکی‌ست.

اگر فرض بر آن شود که آدم و حوا اولین انسان‌های روی زمین‌اند پس ما مشکور وراثت عشق از اولین پدر و مادر نسل بشریم. عشق زیباست و برای هر کی به شکل مختلفی در مکان مختلفی و در دوران مختلفی رخ داده است و هنوز عشق جریان دارد…

۸ اپریل ۲۰۲۱