دا دریاب دی

دا دریاب دي

دا تر انقلاب وړاندی یا د انقلاب د اوایلو خبره ده خو په کوم کیفیت او قد او اندام چی دوه څلوېښت کاله مخکی ویل شوی ما ته ګرانه ده چی زه یی خپل مخاطب ته وکړم دا ځکه چی د خبری د لومړنی ویونکی مخاطب خپل زوی وه او زما مخاطب هغه څوک ده چی په تازه ګی یی امریکا سره ډغره وهلی او امریکا یی لاس پورته کړیده خو زه مجبور یم چی ډانګ پییلی یی په هماغه کیفیت او قد او اندام خپل مخاطب ته وکړم دا ځکه چی(به تنګ اید به جنګ اید) باور می دا دی چی د مور زامن به می ژر سوټی ته لاس نه وروړی خو بیا هم زړه می راته وایی چی خبره را نرمه کړه هسی نه  روژه ده د اللهﷻ په دربار کی دی خبره، قبوله او مور می بوره شی.

خبره را لنډوم ځکه لوستونکی به هم کار او بار لری:جریان داسی وه چی زما یو کلیوال چی خپله بیسواده وه خپل زوی یی چی ببرک نومیده په مکتب کی شامل کړیوه خپله د منطقی خان وه دیره یی له پلنګی کټونو ډکه وه ببرک به هر سهار بلا ناغه جز دان په شاه مکتب ته روان وه او غرمه مهال به بیرته کور ته راته دا چی د قلا دروازه یی  دیری ته مخامخ وه نو هره غرمه به یی پلار لیده چی زوی یی له مکتب نه راغی نو لری به یی ورباندی غږ وکړ:ببریه زویه راغلی (نوم یی ببرک وه پلار یی له ډیره نازه ورته ببری ویلی)زوی به یی هم ور غبرګه کړه هو پلاره راغلم بیا به یی پلار له لری ور ناری کړی زویه سبق دی وویلی زوی به یی له لری ځواب ورکړه هو پلاره سبق می وویلی بیا به یی پلار پری ور غږ کړ زویه نن دی کوم سبق ووایه زوی به یی په ښه لوړ اواز وویل (دا دریاب دی د هغه زمان د اول صنف د پښتو مضمون یو درس وه) پلار به یی له لری ورته شاباسی ورکړ څو ورځی سر په سر پلار له زویه همدا پوښتنه تکراروي ببریه زویه نوی سبق دی وویلی زوی په هر ځل ور ته وایی هو پلاره(دا دریاب دی) پلار یی فکر کوی چی دریاب لوی شی دی لوستل به یی هم څو هفتی وخت غواړی د درسی کال تر پایه به الله ﷻ ته معلومه وی چی د زوی او پلار تر منځ به دا سوال او ځواب څو ځلی تکرار شوی وی خو هغه څه چی د کلیوالو تر غوږو رسیدلی وه دا وه چی پلار خپل زوی ته د قهر او غوسی نه په ډک انداز کی وایی (خدای ﷻدی په همدی دریاب غرق کړه چی کال اخر شو ته له دی دریاب نه راونه وتی.

زما ورونو زما اتلانو الله ﷻ دی ستاسی سیوری د وطن له سره نه کموی خو ستاسی قصه هم د ببری له قصی کمه نه ده ببری په اته میاشتو کی له دریاب څخه راونه وته او تاسو په شپږ ویشت کالو کی نه له ږیری،پګړی او کپړو فارغ شوی او نه مو د لیسی دوری ته لاره پیدا کړه الله ﷻ چی مو اوس بیړی ساحل ته کړی او د حکم او دولت په راس کی قرار لری د خپل مجاهد ملت یواځینی هیله او امید یاست په وړو وړو شیانو خپل قیمتی وخت مه ضایع کوی ما په یو بل مضمون کی هم دا خبره ستاسو حضور ته عرض کړی وه( څو دی وس رسی په لوی دریاب کی ګرځه په ویاله کی د زوال وینم نهنګه) ستاسو په مخ کی ډیر ستر ستر کارونه پراته دی د ملت هیله دا ده چی رهبران یی اصول را ټینک کړی او د اصولو په چوکاټ کی د ښځو او نرو تعلیم او تخصص دومره عام او لازمی کړی لکه فرض لمونځ.