خیانت و خیانت ملی چیست؟

ولتر میگوید : خالی کردن خزانه، افشای اسرار، تحویل دوست به دشمن با افشای محل او به دشمن را به خاین نسبت میدهد.
در قانون خیانت دلالت بر جرم های دارد که علیه حاکمیت یا ملتی رخ میدهد .خیانت علیه حاکمیت یا نظام خیانت ملی نامیده شده است , و به کسی که عمل خیانت از وی سر زده , خاین اطلاق میگردد. خیانت به کشور عبارت است از سو قصد بر ضد امنیت کشور به وسیله ایجاد ارتباط با کشوری دیگری که دارای سلطه و استقلال است . باید توجه داشت که مبنای جرم بودن این عمل در حقیقت پیمان شکنی, بی وفایی و زیر پا گذاشتن حقی است که یک ملت به عهده دولت گذاشته است .
از دید حکومت گران، خیانت فعل عمدی یک فرد یا گروهی است که منافع یک قدرت بیگانه را در زمان صلح و یا جنگ به زیان میهن خویش تامین,و امنیت کشور و نظام حکومتی را به مخاطره به اندازد و مهمترین مصادیق آن همکاری دولت خارجی و تسلیم دادن به بیگانه است . میلان کوندرا در کتاب “هنررمان “میگوید: خیانت از صف خارج شدن و به سوی نامعلوم رفتن است “.در همین باب در فصل اول جرایم علیه امنیت داخلی و خارجی خیانت ملی را در ماده 238چنین تعریف کرده است :هر گاه تبعه جمهوری اسلامی افغانستان مرتکب یکی از اعمال ذیل گردد عمل وی خیانت ملی شمرده میشود :
عمل که در نتیجه ان تمام یا قسمتی از اراضی تحت حاکمیت دولت جمهوری اسلامی افغانستان از اراده آن خارج شود.
تسلیمی نیرو های تحت امر به دشمن.
واگذاری تاسیسات , دیپوی اسلحه و مهمات , وسایل نظامی , ذخایر مواد ارتزاقی یا استحکامات متعلق به نیرو های نظامی به دشمن به منظور مساعدت انها , یا فراهم سازی تسهیلات برای ورود دشمن به کشور .
از آنجایکه در قانون به دلیل اینکه ملت به طور مستقیم دخالتی در منفصل کردن ریس جمهور ندارد , لذا به شکل غیر مستقیم بحث مجلس نمایندگان و لویه جرگه مطرح است که در مطابقت به ماده شصت و نهم , صلاحیت اتهام به نهاد ولسی جرگه بر میگردد.سوال بر انگیز است زمانیکه حکومت به تعداد دوصد ولسوالی را در جریان ده روز زیر نام عقب نشینی تاکتیکی با تمام تجهیزات و پوتنسیال دولتی به دشمن تسلیم داد چرا و به کدام دلیل ولسی جرگه مهر سکوت بر لب زد ؟
وقتی به پایان این نوشته رسیدم چشمم به مطلبی برخورد که در صفحه “اندیشه های نوین” به قلم محترم حیات به رشته تحریر در امده بود که بدون کم وکاست انرا کاپی نمودم ، چون قابل توجه و تامل به نظر رسید “هنگام غرق شدن کشتی تایتانیک جان جیکوب آستور چهارم میلیونر بزرگ سوار کشتی بود .پول حساب های بانکی اوبرای ساخت 30فروند از این کشتیهای تایتانیک کافی بود . با این حال , او در معرض خطر مرگ قرار گرفت , آن چیزی را که از نظر اخلاقی صحیح بود انتخاب کرد و جای خود را در قایق نجات به دو کودک ترسیده داد.ایسیدور اشتراوس , مالک مشترک بزرگترین فروشگاهای امریکایی میسیز که او نیز در تایتانیک حضور داشت گفت : “من هرگز زود تر از مردان دیگر وارد کشتی نجات نخواهم شد.” همسر اش نیز از سوار شدن به قایق امتناع کرد و جای خود را به خدمتکار تازه استخدام شده خود الن برد داد .او تصمیم گرفت آخرین دقایق زندگی خود را با همسر اش زندگی کند .این افراد ثروتمند تر جیح دادند از مال و ثروت و جان خود بگذرند اما اصول اخلاقی را زیر پا نگذارند.انتخاب آنها ارزشهای اخلاقی , درخشش تمدن بشری و ماهیت انسانی را نشان داد.” و اما دولتمردان و شخصیت های مطرح کشور ما چی گلی را به آب دادند؟ در حالت بحرانی و اضطراری ملت را رها وپا به فرار گذاشتند … به ادامه بخوانید .
شک و تردیدی وجود ندارد تعدادی از آنانیکه به رده های بالایی قدرت راه یافتند نه به منظور نجات مردم افغانستان از شر فقر و بیکاری و بلای جنگ و نا امنی بلکه برای ثروت و زر اندوزی , انتقام از رقبا و مخالفین و رسیدن به مکنت و قدرت بیشتربوده است . زمان ثابت ساخت این تشنه لبان و فاقد تجربه و شایستگی که به بلند ترین نماد از قدرت سیاسی رسیدند حتی از ریختن خون انسانها هم در راه حفظ منافع شخصی و گروهی شان دریغ نه ورزیدند تا بلا خره آخرین میخ را به تابوت جمهوریت نیز کوبیده به برنامه ای از قبل پلان شده شان خاتمه بخشیده و فرار را بر قرار ترجیح دادند .تردیدی وجود ندارد که این اشخاص متهم به جنایت در حق ملت و خیانت به کشور و جمهوریت اند! متاسفانه کسانی که شعار حق را بلند کردند , حق را فروختند و کسانی که حرف از عدالت زدند عدالت را , انانیکه سنگ وطندوستی را به سینه میکوبیدند وطن را معامله کردند و کسی که نعره جمهوریت را تا گوش جهانیان رسانید جمهوریت را فروخت . لطفا ! به نسل های بعد بگویید که نسل ما نه سر پیاز بود و نه ته پیاز , نسل ما خود پیاز بود که همه دیدند و گریستند …
وما علینا الاالبلاغ المبین