دیگر نمی‌توان باور کرد – پاکستان وارد فصل دیگر سیاست فریب شد

دیگر نمی‌توان باور کرد
پاکستان وارد فصل دیگر سیاست فریب شد

در شرایطی که روابط افغانستان با پاکستان و پاکستان با منطقه و دورتر از آن به علت اتهامات از بهر حمایت از طالبان تروریست و رویدادهای اخیر در مرحله حساسی قرار گرفته، جنرال قمر جاوید باجوه لوی درستیز اردوی همسایه شرور در سفر از قبل اعلام ناشده به کابل آمد.
تحمل، ظرفیت پذیرش و حقانیت ما از این صبر و حوصله ما پیداست که هنوز هم از قاتل ملت مظلوم میزبانی می‌کنیم. باور عامه بر اینست که بر هیچ وعده پاکستان و تعهدات محدود به حرف و تلاش‌های سمبولیک پاکستان به افغانستان، هیچ باوری وجود ندارد.

در طول دو هفته اخیر در کُل چهار بار هیات‌های افغانستان و پاکستانی از همدیگر میزبانی کرده‌اند. در این مدت وزیر امور داخله با رییس عمومی امنیت ملی پس از حادثه خونین در مقابل ساختمان قبلی وزارت امور داخله در چهارراه صدارت به اسلام آباد رفتند. به تعقیبش هیاتی به ریاست تهمینه جنجوا معین وزارت امور خارجه به کابل آمد و سپس هیاتی به رهبری حکمت خلیل کرزی معین سیاسی وزارت امور خارجه عازم اسلام آباد شد و در اخرین نوبت قمر جاوید باجوه به روز سه‌شنبه به کابل آمد.

هدف از این سفر ظاهراً اشتراک در نشست امنیتی افغانستان، امریکا، ناتو، برخی کشورهای آسیای میانه و پاکستان است که کابل وحشت‌زده از ان میزبانی کرد. خوب این یک روی سکه است، ولی پاکستان اهداف دیگری را دنبال می‌کند. این اهداف را می‌توان به تلاش برای بیرون شدن از انزوا و فریب چندباره جهان و ملت با دولت افغانستان است.
نتیجه این دید و بازدیدها از عقبه آن معلوم است. آنچه را که وزارت امور خارجه افغانستان مبنی بر بی نتیجه بودن نشست اسلام آباد خوانده، واضح می‌شود. وزارت امور خارجه کشور می‌گوید، در نشست متذکره بر برخی از مسایل مهم به خصوص مبارزه با هراس‌افگنی به نتیجه نرسیده‌اند.

به این معنا که استخبارات و حتی حکومت ملکی در پاکستان هنوز هم از دام افراطیت و قتل و قتال مردم افغانستان بیرون نشده‌است. دولت پاکستان مدعیست که نمی‌توان گفت، در مذاکرات دو روزه در اسلام آباد به طور کامل به بن‌بست رسیده‌‌اند، اما در حال حاضر مذاکرات تعلیق شده‌است. هر دو طرف در پیام‌های شان اعلام کرده‌اند که هنوز فضا برای مذاکرات وجود دارد. البته هنوز برگزاری نشستی در ذهن هیچ یک از طرف‌ها نیست.
تنها موردی که این مذاکرات را به بن بست نسبی کشانیده، دوام سیاست دولت پاکستان در حمایت از طالبان و دیگر هراس‌افگنان وحشی به شمول شبکه حقانی که ما را به خاک و خون کشانده‌اند، می‌باشد. حالا که مشکل آسیب‌شناسی شده، راه حل نیز معلوم است. این یگانه راه حل، اقدام عملی پاکستان در سرکوب طالبان و دیگر گروه‌های هراس‌افگن است. این تنها راه حلی است که با آن می‌توان مشکل پیش‌آمده را حل کرد.
دولت افغانستان و هیات‌های که بارها به پاکستان رفته‌اند و یا هم در مجامع بین‎‌المللی دیدار کرده‌اند، همین موضوع را به عنوان راه حل پیشنهاد کرده‌اند.

اما چرا این همه کارساز نشده‌است؟
پاسخ به این پرسش اینست که تا حال جامعه جهانی و در راس ایالات متحده امریکا به عنون شریک قدرتمند افغانستان تا همین چند ماه پیش با افغانستان صادق نبود. یا حقیقت را می‌دانست و کاری نمی‌کرد و یا شریک سیاست‌های اسلام آباد در افغانستان و منطقه بود.

حالا امریکا کماکان به راه آمده، ولی هیج کاری انجام نداده و تنها در حرف محدود مانده‌است. اگر بخواهد، پاکستان تا همین یک ماه دیگر دست حمایت از طالبان و دیگران خواهد برداشت و صلح در افغانستان تامین خواهد شد، اما مشکل اینست که نه امریکا عملاً وارد عمل شده و نه هم پاکستان تا هنوز یقینی شده که زمان پایان شراکت با طالبان مزدور است.
با این وجود، پاکستان هنوز در تلاش است تا صبر و تحمل افغانستان را بی‌آزماید و سیاست فریب بازی کند. هدف از این رفت و آمدها به خصوص سفر اخیر جنرال قمر جاوید باجوه، لوی درستیز اردوی پاکستان به کابل جهت اشتراک در نشست مبارزه با هراس‌افگنی به کابل را می‌توان دوام سریالی خواند که چهل سال پیش آغاز و حالا وارد فصل جدیدش گردیده‌است.

تنها راهی که می‌توان با آن به این کشیده‌گی پایان داد، تغییر سیاست پاکستان استوار بر حمایت از تروریستان خون‌خوار است که با آن می‌توان کار را یک‌سره کرد. اما این مساله به حکومت افغانستان نیز برمی‌گردد که آیا خواستار شکار شدن پاکستان هستند و یا هم در تلاش حل قطعی مشکل موجود.

روزنامه سرخط