از زعمای ملی کشور باید تقدیر بعمل آید!/ کاندید اکادمیسین سیستانی

       13/ 7/ 2018

 در اوضاع وشرایطی که از چنددهه به اینسو تفرقه های اتنیکیی وزبانی وسمتی بشدت در میان مردم دامن زده شده ودشمنان تاریخ وجغرافیا وهویت ملی وسیاسی ما بوسیله استخبارات منطقه وبرخی عناصر قدرت طلب و وابسته به بیگانه با استفاده از فضای دیموکراسی  وازادی بیان آلوده  با توهین وتحقیر، از طریق رسانه های جمعی دیداری وشنیداری ونوشتاری پیوسته برضد رهبران وطن پرست وخدمتگزاران پشتون تبار تبلیغات زهرآگین وناروا میکنند، وانها را بنام قومگرا  ، فاشیست و قبیله ای واجیر انگلیس و روس  و بی فرهنگ تخریب میکنند.چنین تبلیغات مملو از دروغ وفتنه انگیزی واتهامات ناروا ونامردانه  هرشب از طریق دعوت بحث های سیاسی در تلویزیونها ،برصادق ترین ووطن پرست ترین شخصیت های ملی وازخودگذر قوم پشتون شنیده میشود. لازم است تا مسئولان وپاسداران تاریخ وفرهنگ ملی وقتاً فوقتاً از شخصیتهای ملی با تدویرکانفرانس ها وسیمنارهای ملی وبین المللی تجلیل بعمل آورند و نسل جوان را در شناختن تاریخ راستین وچهره های تابناک ونیک نام گذشته افغان یاری رسانند.

زعیم ملی، از دید من وعناصرملی ،کسی است که در دوران حیات خود کاری فوق العاده مفید اجتماعی وسیاسی یا نظامی انجام داده باشد که منتج به رهائی جامعه از سلطۀ بیگانه ویا نجات ملت ازهرج ومرج  داخلی وتجزیه کشور شده باشد و از این طریق  در حافظۀ تاریخ  جا گرفته باشد.

مهمترین مشخصۀ «زعیم ملی» آنست که: هیچگاهی در خدمت سرویس های استخباراتی خودی یا بیگانه قرار نگرفته باشد. و  به اشاره و دستور کشورهای خارجی برای کسب قدرت یا انحصار قدرت بر فرق مردم وطنش نکوبیده باشد.

پس از تاسیس افغانستان در۱۷۴۷، ده ها شخصیت سیاسی ونظامی ومذهبی وسیکولار  در رهبری افغانستان قرارگرفته اند که  از آن میان، تعداد اندکی توانسته اند از آزمون تاریخ موفق بدر ایند وبا دست آوردهای درخشان خود در سطح ملی وحتی درسطح منطقه نام نیک کمائی کنند. از این زمامداران بزرگ باید باتدویرمحافل وسیمنارهای علمی درسطح ملی وبین المللی تکریم وتجلیل شودتا فرزندان این وطن بدانند که کشورشان چفه فرزندانی به جامعه بشری تقدیم داشته است؟ ازآن جمله اند:

یکم- اعلیحضرت احمدشاه بابا، مؤسس افغانستان معاصر  که در 1747 دولت افغانستان را بنیاد گذاشت و ملت افغانستان را صاحب قلمروجغرافیائی وسیع تر از امروز ساخت و به مردم ما اعتبار حاکمیت ملی  وهویت ملی بخشید و رفت.

دوم- دومین زعیم ملی باکفایت امیر عبدالرحمن خان ملقب به امیر آهنین است که برای آوردن ثبات واستقرار حاکمیت ملی وامنیت عمومی  وتأمین وحدت دوبارۀ  کشور وحتی برای جلو گیری از تجزیۀ آن در آینده ، از سیاست «استبداد هدفمند» کارگرفت و درعین حالی که با اقوام شورشی ومرکز گریز از درخشونت وشدت عمل پیش می آمد، به تبعید اقوام شورشی از ولایات مرکزی، جنوب وشرق وغرب به شمال کشور پرداخت تا هم جلو شورش ها و طغیانهای  بعدی را گرفته باشد وهم اقوام سلحشور جنوب را در مرزهای شمالی کشور، در برابر تجاوز احتمالی روسها، جابجا کرده باشد. از اینست که از برکت دور اندیشی آن امیر با کیاست، هیچکس نمیتواند افغانستان را به شمال وجنوب یا غرب وشرق تجزیه کند.

امیر عبدالرحمن خان بنابر شناخت وتجربۀ خود از افغانستان تکه تکه دراثر تجاوز دوم انگلیس ،یک افغانستان  واحد و متمرکزی بوجود آورد تا از دست درازی دو ابر قدرت استعماری وقت (روسیه وانگلیس) درامان باشد ودر جهان به حیث یک کشور مستقل شناخته شود.

سوم- سومین زعیم ملی افغانستان شاه امان الله غازی است.او بعد از اعلام سلطنتش رسماً از استقلال کلمل سیاسی افغانستان تحت زعامت خودش به حکومت هندبرتانوی اطلاع داد واز  روابط دیپلوماتیک متساوی الحقوق تذکر دادولی حکومت هند برتانوی جواب مکتوب او را نداد و او هم با راه اندازی جنگ سوم افغان وانگلیس، استقلال سیاسی کشور را از استعمار انگلیس بدست آورد و افغانستان را در صف ملل آزاد جهان قرارداد و روابط سیاسی وفرهنگی وتجارتی با ممالک خارج برقرار نمود. با تاسیس مکاتب وتدریس علوم عصری از مرکز تا ولایات ، چراغ علم ومعرفت را در سرتاسرکشور روشن ساخت، و زمین

ه رفتن به مکتب و بهره ورشدن ازعلم ودانش برای همه اولاد کشورمیسرگردید. شاه امان الله با اقدامات انقلابی وطرح ریفورهای اجتماعی وفرهنگی بی سابقه به نفع ترقی کشور وتعالی مردم افغانستان چنان مخلصانه قدم بجلو می گذاشت که تا آن روز در وطن سابقه نداشت، ده سال زعامت شاه امان الله یکی از درخشان ترین دوره های تاریخ افغانستان برای حفظ استقلال وتأمین حقوق زنان وتعمیم معارف عصری در سرتاسر کشور به حساب می اید.

چهارم – چهارمین شخصیت ملی افغانستان، سردار محمدداود، صدراعظم (۱۹۵۳-۱۹۶۳) ونخستین رئیس جمهورافغانستان (۱۹۷۳- ۱۹۷۸م) بود. خدمات داودخان در هردو دوره زمامداری اش، برای انکشاف وترقی وتعالی افغانستان ،و آزادی زنان کشور

از زندان چادری، وطن پرستانه و خیلی صادقانه بوده است.

داودخان  شخصیت شجاع ومغرور و با وقاری بود که در کودتای ۷ثور، ۲۰ ساعت تمام در برابر بمباردمان وغرش طاقت شکن طیارات میک ۲۱کودتا چیان، برارگ ریاست جمهوری، برسرپا ایستاد واز غرورش نکاست ودر آخرین دقایق حیاتش وقتی به او ابلاغ شد که اگر میخواهد زنده بماند،باید تسلیم شود، ولی او با شهامت وشجاعت کم نظیر افغانی گفت: “بجز خدا، هرگز به دشمن تسلیم نمی شوم!” داودخان با بیان این سخن خواست این درس شجاعت را به فرزندان آگاه افغان بدهد که در برابر دشمن عقیده وایمان خود  نبایستی زبون شد و نباید  بخاطر زنده ماندن در ذلت وخفت تسلیمی راقبول نمود.داودخان با این تصمیم خود نه تنها خودش را فدا کرد، بلکه ۱۷ تن از وابستگان خود را نیز قربانی داد.

تلاش های  وطن پرستانه داودخان برای اعتلا وترقی کشور چه در دوره صدارتش وچه پس ازتاسیس نخستین جمهوریت در افغانستان ، جای تردید وشبهه باقی نمیگذارد. واقدام مدبرانه وانقلابی  اش درجهت آزادی زنان افغانستان از زندان چادری در۱۹۵۹، یکی از آن اقداماتی است که نقطۀ عطفی در تاریخ  نهضت زنان در کشور به شمار میرود وزنان کشور بایستی بیش از هرکس دیگری از او ممنون ومشکورباشند واو را حامی حقوق وآزادی های مدنی  خود  بدانند.

در این تصویر تاریخی داودخان درحال صحبت مودبانه با ملکه ثریا و غازی امان الله خان درایتالیا دیده میشود.‎ هر‎دو ‎زعیم ‎افغانستان، ‎شخصیت‎ ‎های‎ ‎ملی‎ ‎بودند‎. ‎هر‎ ‎دو‎ برای‎ آزادی ‎‎نسوان‎ ‎و‎حق تحصیل و حق کار‎آنان‎ جهت ‎ ‎ترقی‎ ‎و‎ ‎تعالی‎ ‎کشور‎ ‎تلاش‎ کردند.

من در باره هریک از زعمای ملی از میرویس خان هوتکی تا احمدشاه بابا و زمامداران خوش نام محمدزائی  کتابی نوشته ام، واین مجموعه مقالات نیز در راستای قدرشناسی از خدمات آنها به  نگارش آمده که در کتاب های قبلی ام  نیامده اند.

اشرف غنی اگر در آوردن صلح و استقرار ثبات وامنیت درکشورموفق شود، بدون تردید که در قطار زعمای ملی کشور ثبت تاریخ خواهد گردید، ولی هنوز پیش از وقت است تا او را همطراز زعمای نامیرده شمرد. اقدامات اخیر اشرف غنی در دستگیری جنگ سالاران زورگو ومخل امنیت کشور برمحبوبیت وی افزوده است واگر این تصمیم همچنان ادامه یابد دور ازامکان نخواهد بود که در دور اینده انتخابات او برنده شود ومصدرکارهای بزرگتری گردد.

پایان