سلطان جان کلیوال

زمونږ دنیا  د  انسانانو  دنیا آباده  ده  د محـبت په  بنیـاد هـله تبـاه  هـله بربـاده  شـي چی متکي شي د نفرت په بنیاد د با با دم  او د حـوا له وخـته ولاړدی ژوند صمیمیت په بنیاد کله تقــدیر هم پکی برخـه اخـلی  مخ…

جګـړه روانه ده تقــدیر، کله انســان زخمي شــي غره سره جنګ دی، کله غر کله باران زخمي شي د سـمندر له مـدو جـزر نه، تـوفان چی جـوړشي لګی سـاحل باندی سـاحل ، کله توفان زخمي شي که ډزې وشي یو څو تنـه  به  زخمي یا مـړه شـي که ښونځي…

ماته نازله ښکاری، پاس له اسمان شاعرې – لکه د وحیې په څیر چی سموي لارو ته، ټول ګمراهان شاعرې – لکه د وحیې په څیر مفتـی! خبره واوره، کافر می و نه ګنـی ګڼم بی شکه تحـفه، د رب منان شاعرې – لکه د وحیې په څیر دتحـرک وســیـله ، لـکـه…

حقوق پوهاند داکتر استاد محمدعثمان تره کی صاحب د آریانا افغانستان په ویب سایټ کی تر دی عنوان لاندی چی « طالبان در رد قطعنامه شورای ملل متحد به خطا رفته اند»، د نړیوالو حقوقی معیارونو له مخی یوه لنډه مګر مکمله څیړنیزه مقاله لیکلی ده، چی…

وختـونه خـو بـدلیـږي، ته بـدلیـږی او کنـه؟ کاږه کاږه ســمیـږي، ته ســمیـږی او کنـه؟ یو زړی وهی تیغ له خاورو پورته شی چنار ته پروت یی په عمرونو، پورته کیږی اوکنه؟ ساتونه ورځې شپې، میاشتې کلونه شي پیړۍ شي په قــدر د وخــتـونو ،…

مونږ افغانان د یوې مور او یوه پلار بچي له بدخشـانه تر هـرات د یو ګلــزار بچي زمونږ هډوکي، زمونږغوښه، زمونږ وینه یوده مونږه، د لـوړو ســردرو د افـتـخار بـچـي رقـیبه زهـر مه را شـنده، مونږه نه بیلـیږو مونږ خویندې ورونه د یوه کوراود…

ګل می خوښیږی خو، د ګل تخـم می ډیر خوښ دی که تخـم نه وی  نو، ګل نشــته  ښـکلا  هـم  نشــته ژړا د غـم نه خـو مُـســکا، له خـوشـالـۍ نه زیږی چی زړه خپـه وی، خنـدا نشــته مُـسـکا هـم نشــته چاته چـی مـور په  خپـله  ژبـه وی الفت ښــولی په…

زما له تا سـره ، د جنــګ خـبره خـلاصـه نه ده لا په یو بل مو، د غورځنګ خبره خلاصه نه ده ته خوپوهــیږی زه افـغان یم له حـق نه تیریږم وخت به ثابت کا چی، د ننګ خبره خلاصه نه ده شیطان به جوړ کاندی سکه ورونه یو بل ته دښمن وینــه شــریکه…

دومره کمزوري شوم له خپل کور شړل کیږمه لـکه یتـیم خــپـله کـوڅـه کی رټـل کــــیـږمــه د بل مزدور زما د کور کلی خاوند جوړ شو د  یو غـلام حاکـم په حـکم وهــل کــــیږمــه زه ګنـاه ګار یم ما د ځان سـره جــفا کــړیده چی ورځ تر بلې له پرون…

بیا را خور زمونږ په کورملی ماتم دی یو په بـل پسـی د غـم د پاسـه غـم دی کلي سوزي، باغچې سوزي، غرونه سوزي لـږیـدلی د غـم اور په هـر قــدم دی پکـتیکا  لا  دژړا نه  خـلاصـه  نه ده چی راغـلی په هـرات نوی ســتم دی زورولي خو په ټول عمر…