Browsing Tag

شفیقه خپلواک

غزل

د مکتب ور مې تړلی، بکس مې میخ کې اویزان دی وس مې نه رسي په هېچا د ملا صاحب فرمان دی د تازه غوټیو وږم، د شنو پاڼو تازه ساه ده خیال مې ټول د کوټې کونج ته، زړه مې لا هغسې وران دی کاش چې تېږه وای او هېڅ مې په لمن نه شنه کیدلی د ښکلا او…

موږ او هندوستانیان

هند تقریبا نهه لسیزې د برټانیا مستعمره وه. دې دوره کې میلیونونه هندوان مړه شول. میلیاردونه روپۍ له هند نه یوړل شوې او صنعت ته یې کمساری تاوان ورسېده. برټانیا به له هندوستانیانو لوړ مالیات اخیستل, په هغه به یې هندي تولیدات پېرل او وړل به…

انسان

زه تضاد یم لکه ژوند کې د مرګي شپه زه ډبره ازادي لکه ووړ زړی په لمن مې نه شین کېږي که باران راوورېږي زړی تېږې نه ښویېږي که لمر زېړ شي وځلېږي زړی تور شي او وچېږي زه یاغي څپه د نښتي سمندر په شپو، شپو یمه روانه تر منزله ورسېږم خو د…

کابل

‎ ‎ما تر کابله بوځه ‎د مینې ښار ته ‎د سرکشې هیلې ښار ته ‎کابل زما غوندې ‎چې درد یې څاڅي له هره رګه ‎نه چا ور خپل کړ نه بیخي پردی شو ‎نه چا تعریف کړ، نه چا وپېژانده ‎کابل چې داغ دی ‎او ناسور دی ‎‌‌‌‌‌‌ډارونکی خوب دی ‎چې خلک غواړي…

زړه

چې زه درومم حس کوم تن مې وي پاڼې طلايي وي نارنجي وي یو نیم رګ یې لا زرغون وي خو ټټر مې لکه ډېره زړه ونه چې یې جرړې هم ترې لیرې او پر ځمکه راوتلې نه خوځېږي نه بدلېږي چې زه درومم حس کوم تن مې ایرې دی له ورو، ورو باد مې هم…

مرګ

ذهن مې دښته فکر مې وچې څانګې هیلې مې تور کارغان ارواح مې سیند، د تکو تورو اوبو زندګي پنډ د ازغو زما په کرختو وزرو مرګی به څه وي؟ مرګی به باغ وي مرګی به باغ وي د سپینو ګلو مرګ مې له توره سینده سفر دی راڼه ساحل ته د پستو شګو مرګی…

زولنې او ځنځېرونه

زولنې او ځنځېرونه زولنې دي زولنې دي چې خوړلې مې حجرې دي ځنځېرونه، ځنځېرونه چې په پښو کې مې شرنګېږي زه باید رڼې اوبه شم چې په ورو ترې وښویېږم ځنځېرونه، ځنځېرونه زه تر څو پکې تاوېږم؟ زولنې دي، زولنې دي ما دې لمر خپله رڼا کړي چې…

ماري کوري

ماري کوري (۱۹۳۴-۱۸۶۷) ماري کوري لومړنۍ ښځه چې نوبل جایزه یې واخیستله، هغه هم فزیک او کیمیا کې. لومړنۍ ښځه وه چې فرانسه کې یې دوکتورا وکړه. لومړنۍ ښځه چې بېرته پوهنتون کې استاده شوه. لومړنۍ څوک (نارینه او ښځینه ) چې دوه ځلې د نوبل جایزه…