برگزاری انتخابات حتمی و قطعی است!

افغانستان در حالی که به صورت همزمان دو پروسۀ ملی؛ صلح و انتخابات را گواه است، با گذشت هر روز آهسته آهسته به طرف شش میزان، روز سرنوشت ساز یعنی انتخابات ریاست جمهوری نزدیک‌تر می‌شود.
در مجموع هژده نامزد برای رقابت در این پروسۀ مردم سالار ثبت نام کرده اند، ولی سه ستاد انتخاباتی از جمع آن کاسته شده و حالا پانزده نامزد باقی مانده است.
همزمان با موضوع انتخابات ریاست جمهوری سال روان خورشیدی، موضوع صلح نیز در صدر آجندای ایالات متحده قرار گرفته و این مذاکرات به حدی پیشرفت کرد که تا چندی پیش و هنوز هم فرض بر اینست که در صورت رسیدن به توافق صلح؛ انتخابات ریاست جمهوری برگزار نخواهد شد.
تا همین چند روز پیش قرار بر این بود که ایالات متحدۀ امریکا و طالبان در خاتمۀ هشتمین دور گفت‌وگوها توافقنامۀ صلح را امضا خواهند کرد، اما به علت وجود اختلافات بر بعضی موضوعات میان طرفین مذاکره؛ مذاکرات به دور نهم کشانده شد.
این مذاکرات به تاریخ سی‌ویک اسد آغاز و به نسبت رخصتی در جمعه با یک روز وقفه، شام روز جمعه دوباره از سر گرفته شد. ذبیح الله مجاهد، سخنگوی گروه طالبان در حساب تویترش نوشته است، این مذاکرات تا ناوقت‌های شب دوام خواهد داشت.
در اوایل آغاز مذاکرات صلح نسبت محاسبۀ اشتباه تصور بر این بود که مذاکرات صلح در کم‌ترین مدت زمان نتیجه خواهد داد و حتی ماه‌ها از ضرب‌العجل‌های ابتدایی گذشت، اما از صلح به معنای واقعی آن خبری نیست. حالا که سی و چهار روز دیگر تا انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است، پیکارهای انتخاباتی نیز آهسته آهسته رنگ و رخ گرفته است.
برخی‌ها پیکارهای شان را از مرکز به ولایت‌ها توسعه داده اند و برخی‌ها نیز در سدد آن هستند. این یک واقعیت مسلم است که صلح نیاز اساسی مردم افغانستان است و هیچ چیز نسبت به آن برای این مملکت در اولویت و ضرورت نیست، اما این پروسه به هیچوجه و به هیچ منطق نمی‌ًتواند انتخابات را به تعویق بیندازد.
تا هنوز صلح پایدار و با ثبات را هیچ طرف قضیه و حتی امریکایی‌ها و طالبان که هم اکنون نیز سرگرم گفت‌وگوها هستند، تضمین کرده نتوانسته اند. توافقاتی که احتمالاً در آیندۀ نزدیک به دست خواهد آمد، به طور قطعی ضامن تامین صلح پایدار و جلوگیری از بحران دیگر در کشور نیست و ممکن حکومت افغانستان به نسبت همین نقیصه مخالفت صریح خود را با آن اعلام نماید، مگر اینکه توافقی بر مبنای منافع ملی و حفظ ارزش‌های این کشور به دست آید.
از سویی هم، تنها بدیلی که انتخابات ریاست جمهوری دارد، جنگ است که متاسفانه از چهار دهه به اینسو از مردم قربانی می‌گیرد. بدون شک، انتخابات به عنوان اساس نظام دموکراتیک بوده که از آن طریق مردم با ریختن رای زعیم کشورش خویش را برمی‌گزینند. مسلماً بدون برگزاری این پروسۀ ملی، ثبات واقعی در کشور نخواهد آمد.
شرایط حاکم بر کشور شدیداً هم به انتخابات ریاست جمهوری و هم به پروسۀ صلح ضرورت جدی دارد، اما در شرایطی که عمر حکومت در آستانۀ پایان است، طبعیتاً معاملۀ یک‌جانبه نمی‌تواند دردی از دردهای این مردم را دوا کند، بلکه به یقین کامل بحران دیگری را موجب خواهد شد. ضرورت جدی و اساسی است که هیچ نوع موافقۀ صلح، پروسۀ انتخابات ریاست جمهوری را با مشکل روبرو نسازد.
شرایط ایجاب می‌کند که هر دو این پروسۀ ملی به صورت همزمان به پیش برده شود و پس از امضای موافقتنامه میان واشنگتن و امارت طالبان، همه چیز به مذاکرات بین‌الافغانی واگذار گردد. در آن زمان است که حکومت به عنوان مدافع ارزش‌ها و دست‌آوردهای هژده سال اخیر، با جدیت و قوت وارد مذاکره شده و نتیجه نیز صلح پایدار خواهد بود.