کشتار مادر و نوزاد، چهرۀ خونینی از جنایات بشری غیر قابل عفو

                                                                                        17/05/2020

کشتار مادر و نوزاد، چهرۀ خونینی از جنایات بشری غیر قابل عفو

!آنچه در شفاخانۀ کابل گذشت، روی انسانیت را کاملاً سیاه نمود

تصویر نوزادی که در پهلوی کشته شدگان، با قساوت ددمنشان به شدت زخمی شده و تحت مداوا قرار گرفته است

در صفحات تأریخ خوانده بودیم که در عصر هلاکو نواسۀ چنگیز، در جنگ های جهان گشایی، نامبرده به کودگی در گهواره ای برابر میشود که چون او شمشیر را بسویش میبرد، کودک به خیال پستان مادر، دهنش را باز مینماید. این داستان تکان دهنده و غیر بشری، بازهم در قرن بیستم و در جریان «قتل عام افشار» در سال 1993 رخ میدهد، شاهدی از فوج احمد شاه مسعود بعد از بمباردمان های پیهم چند شبانه روز از بالای کوه تلویزیون «کوه آسمایی» و تخریب شهر های مختلفه منجمله افشار که به امر مسعود امر دخول و تجاوزات عساکر در منازل داده میشود، داستان غیر قابل باور کودکی را در گهواره چنین بیان میدارد: بعد ازینکه در خرابه های افشار راه یافتیم، اجساد و زخمی های بیشماری در هر طرف و هر خانه افتاده بودند و عده ای هم حیات داشتند. در یکی از منازلی که اهالی مرده بودند صدایی حواسم را جلب نمود، در اطاقی گهوارۀ با کودکی قرار داشت که برای نجات وی از بیکسی میخواستم از قید حیات رهایش نمایم که به مجرد نزدیک کردن دشنه به سویش، به تصور رسیدن به شیر مادر، دهنش را با خوشی باز نمود…..همکار دانشمند و  عالیقدر فرهنگی، شخصیت ملیگرا محترم رحمت آریا، ضمن ترجمۀ این سطور از راپور کمیتِۀ نظارت بر حقوق بشر ملل متحد، متوجه میگردد که اشکش بی اختیار بر روی کاغذ می ریزد. ِیا الله!! خبر چنین در مطبوعات انتشار یافت:

در حملۀ مسلح بر یک شفاخانۀ 100 بستر و زایشگاه «نسایی و ولادی» داکتران بدون سرحد، هدف قرار گرفت. به گفته شاهدان در زمان حمله شماری از زنان در حال ولادت بودند که هدف حمله مهاجمان مسلح قرار گرفتند. نوزدان تازه متولد شده و قابله ها نیز با مریض ها در لست کشته شدگان و زخمی ها قرار دارند  و….

همچنان: وزارت صحت عامۀ افغانستان اعلام کرده که شمار قربانیان حمله به بیمارستان کابل به ۲۴ نفر افزایش یافته و شمار زخمی‌ ها نیز ۱۶ نفر است. زایشگاه ۱۰۰ تختی دشت برچی در غرب کابل دیروز هدف حمله افراد مسلح قرار گرفته و درگیری برای ساعت‌ها ادامه داشت.

در حالیکه شناسایی مرتکبینی چنین دد منش و منکر از انسانیت و اسلامیت، نتیجۀ مثبتی در قبال ندارد و آنهمه زندانی های طالب که در محابس  افغانستان پذیرایی شده و همه لباس های یک رنگ سفید و با صحت و سلامت باهم در اطاق های پاکیزۀ تحت کنترول در بگرام و بقیه پایگاه های امریکائیان نگهداری و پذیرایی میشدند،  البته و بدون شک دست همه به قتل و آدم کشی های فراوان آغشته بوده که اینک هر روز به نعمت آزادی دست می یابند….قرار داد امریکا با طالبان در قطر چنین فیصله نمودا است و دقیقاً این ها هرچه زود تر به گروپ های شان پیوسته و دست به جنایات و افغان کشی های آینده  خواهند زد!!

حال دولت امریکا و خلیل زاد، افغانی که با چهره های متفاوت، کوچکترین احساس افغانیت و حب وطن در وجود وی سراغ نمیگردد، اعلام داشته اند که دولت افغانستان و طالبان«!؟»، بلی طالبان هرچه زود تر مرتکبین حمله به شفاخانۀ «داکتران بدون سرحد» و حملۀ دد منشانۀ دیگری را بر مراسم جنازه ای در ننگرهار تعقیب نمایند!! پناه بر خدا! یعنی به زعم امریکا و پروپاگند به نفع پالیسی جدید آن در مورد کشور جنگ زدۀ ویران ما که نه تنها برای طالبان در چنان حملات خونین و آتشبار، برائت حتمی را تائید مینمایند، بلکه آنان را که زمانی در لست تروریستان لست نموده بوندند، صاحب تصمیم گیری و قدرت در امور کشور ما وانمود می نمایند. گرچه این نظر ظاهراً به ذات خود بی ارزش و عادی تلقی گردیده است، ولی به آنچه بین طالبان و امریکا در عرصۀ مذاکرات طولانی دوحه گذشته، یقین که قسمت های انتشار نیافتۀ آن فیصله جات نمیتواند به نفع افغانستان و ملت نهایت بیدفاع آن باشد. حدثیات در زمینه، اخبار غم انگیز آینده را خدای نکرده در قبال خواهد داشت، نشود که وظائفی که دولت امریکا در سابق با نتایج وحشتناک آن به گروه های خدمات خصوصی خود مختاری مانند «بلاک واتر» تفویض مینمود که جنایات بی بازخواست شان در عراق و افغانستان مشهود است، اینبار به طالبان بسپارد تا آن دولت را از شر تروریستانی چون القاعده و داعش در امان«!؟» نگهدارد!

درین شکی نیست که جنایتی فجیعی به شکل آنچه در شفاخانه و زایشگاه « داکتران بدون سرحد» شهر کابل به وقوع پیوست، از هر لحاظ در زمرۀ « جنایات بر علیه بشریت» میتواند ثبت گردد، ولی از نگاه تعاملی که درین 25 سال فعالیت گروه های تروریستی طالب، داعش، القاعده و امثال آنان در کشور ما دیده میشود، امکاناتی که مثلاً «محکمۀ بینالمللی جنایت بر علیه بشریت یا ICC» بتواند اقداماتی برای بازخواست و پیگیری قضایی بنماید، نخواهد بوجود آید که جای افسوس است.

گرچه دولت افغانستان در هردو حادثۀ اخیر و فجیع تروریستی طالبان را مقصر اعلام نموده است و گروه حقانی را مجرم قلمداد می نماید، اما بازهم امریکا بر اعمال داعش پافشاری مینماید. آنچه برای مردم افغانستان عارض میگردد، ارزشی ندارد که داعش باشد یا طالب، کشتار و خونریزی های وسیعی که بعد از ختم جلسات دوحه شدت زیادی حاصل نموده است، کشور ما را به خون و آتشی مذاب سردچار ساخته است.

پایان