آیا کاهش خشونت ها ما را به صلح میرساند؟

بعد از توافقنامه صلح ایالات متحده آمریکا با گروه مسلح طالبان در ۱۰ حوت سال ۱۳۹۸ انتظار می رفت و امیدواری های بی پیشینه ای برای مردم افغانستان خلق شده بود که جنگ در افغانستان ختم و یا حداقل خشونت ها کاهش خواهد یافت و دیگر افراد ملکی قربانی این جنگ ناخواسته نخواهند بود. زیرا در این توافقنامه علل اصلی جنگ از سوی طالبان که حضور نیروهای خارجی در نبرد با این گروه بود رفع شد. بدین معنی که آمریکا تعهد کرد که نیرو های خود را به زوترین فرصت از افغانستان خارج می سازد  و طالبان نیز تعهد کردند که دیگر با آمریکایی ها کاری نخواهند داشت که به این تعهد خود نیز پابند باقی ماندند ولی در قسمت مردم افغانستان این گروه تعهد خود را عملی نکرده و خشونت ها را کاهش ندادند بلکه طالبان بعد از دو روز پس از امضای توافق نامه با اردو افغانستان یکبار دیگر اعلام جنگ کردند و این طور خشونت ها نه تنها که کاهش نیافت بلکه خون ریزی ها ادامه یافت تا کنون که مذاکرات بین الافغانی در دوحه در آستانه آغاز مذاکرات رو در رو است خشونت ها ادامه دارد و هم اکنون اکثریت ولایات کشور شاهد ناامنی بیشتر اند. نیروهای امنیتی افغان هم اکنون بیشتر در حالت دفاعی قرار دارند و در برابر حملات طالبان از خود و مردم دفاع می نمایند.ولی آنچه برای مردم افغانستان مهم است کاهش خشونت ها از سوی گروه طالبان می باشد زیرا مردم افغانستان نمی خواهند با ادامه جنگ فرصت پیش آمده در پروسه صلح را از دست بدهند. فرصت که بعد از تلاش های بی شمار جامعه جهانی و دولت افغانستان بدست آمده است با حملات متقابل و افزایش خشونت از سوی دولت افغانستان صدمه ببیند .

گروه طالبان نیز مکلف اند که به اراده مردم افغانستان و حسن نیت نیک دولت جمهوری اسلامی افغانستان پاسخ مثبت بدهند و خشونت ها را کاهش بدهند زیرا با ادامه این خشونت ها نه تنها که مردم افغانستان نسبت به پروسه صلح بی باور میشوند که فرصت پیش آمده برای گروه طالبان نیز در دراز مدت از میان برداشته خواهد شد و طالبان دیگر جایگاه فعلی خود را نخواهند داشت. پس آنچه به عنوان یک راه معقول و پسندیده مدنظر است احترام گذاشتن به خون و اراده مردم افغانستان از سوی طالبان است. اگر خشونت ها به معنی واقعی کلمه کاهش یابد طرفین در دوحه قطر می توانند به  توافق  نزدیک شوند و صلح بطور زود هنگام بوجود آید. به فرض عدم کاهش خشونت ها و ادامه آن از سوی گروه طالبان آخر به کجای کار خواهد رسید. طالبان اگر به این نظر اند که از راه دور بر سرنوشت مردم افغانستان تسلط پیدا میکنند و خواسته های غیرمعقول خود را بالای مردم می قبولانند این مورد یک امر محال و در کل خیالی است .

طالبان هم اکنون توان به دست داشتن یک ولایت و حتی مراکز یک ولسوالی را ندارند. استیلای بر تمام افغانستان را هرگز صاحب نخواهند شد و تداوم جنگ هرگز راه حل چنین خواسته نخواهد بود مگر احترام گذاشتن به اراده و خواسته مردم. پس آنچه میتواند برای گروه طالبان مفید تمام شود پیوستن این گروه به معنی واقعی کلمه به صلح است . صلح میتواند گروه طالبان را به آنچه میخواهند با تلاش از راه دموکراتیک آن برساند. ولی افزایش خشونت ها هرگز طالبان را قادر نخواهند ساخت تا به اهداف خود دست یابند. مردم افغانستان از جنگ خسته اند و دیگر توان تحمل جنگ را ندارند . این مردم می خواهند به مانند کشور های دیگر در مسیر ترقی گام بگذارند و گام گذاشتن در مسیر ترقی نیاز به وحدت و برادر تمامی شهروندان افغانستان را دارد. طالبان باید به خواست مردم افغانستان احترام گذاشته و خشونت ها را کاهش بدهند و خیلی زود در میز مذاکرات به توافقات برسند که منجر به آتش بس شود. این مورد می تواند مردم را به داشتن آینده بهتر امیدوار سازد و طالبان را نیز به جایگاه بهتر از امروز آن قرار بدهد. کاهش خشونت ها یعنی آبادی افغانستان رنج دیده است و هر کسی که خود را شهروند این کشور می داند به آن لبیک می گوید. طالبان که خود را مدعی حق مردم افغانستان میدانند نخست باید به خواسته این مردم تمکین نموده و از خشونت دست بکشند . کاهش خشونت از سوی گروه طالبان زمینه بهتر را برای پروسه صلح هموار نموده ومنجر به صلح زود هنگام میشود مورد که باید خیلی مدنظر طرف های گفتگو کننده باشد