امنیت و اهمیت آن در دین مبین اسلام

از آنجایی که اسلام خود، دین امن و امان است، امنیت در این دین مبین و انسان ساز از ویژه گی های خاص و شامخی برخوردار بوده و حایز اهمیت و ارزش بسزای در هر بعدی از ابعاد زندگانی بشر اعم از بعد فردی و اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، کلتوری و فرهنگی، قضایی و تعبدی و …. می باشد. طوری که از قدیم لایام مهمترین و بنیادی ترین نیازمندی جامعه بشری را امنیت تشکیل داده و در این راستا هیچ کسی شک و تردیدی ندارد که امنیت نعمتی است بی بدیل و از دغدغه های مهم هر جامعه محسوب می گردد.

امنیت به قول بعضی از دانشمندان چون آکسیجن برای جامعه ضروری بوده و به همین دلیل اولیای امور حاضر هستند که هزینه های گزافی را در این رابطه متحمل شوند، زیرا بسیاری از کارهای فکری و فرهنگی مبتنی بر وجود امنیت شده است به تعبیر دقیق تر تمام زیر ساخته های تربیتی و اخلاقی و اقتصادی متوقف بر همین مسئله بوده و تا زمانی که این موضوع به نحو قابل قبول در جامعه بر قرار نشود، انتظار پیشرفت هیچ گونه عمران و بازسازی، ترقی و تعالی را نباید داشت.

بناء در راستای رشد و تقویه و ایجاد امنیت پایه دار و گسترش هرچه بیشتر آن، آحاد مردم، ملت، حکومت و دولت وظیفه دارند و نمی توانند خود را نسبت به موضوع امنیت بی بفاوت بگیرند، زیرا امنیت گدشته از این که فی نفسه یکی از ضرورت های مبرم جهان بشریت بشمار می رود، بلکه عامل مهم برای رشد و توسعه امور فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصاد، عمران و بازسازی مادی و معنوی یک کشور شده می تواند.

از این رو اسلام عزیز عملا به امنیت اهمیت قابل ملاحظه قایل شده و در قسمت حرمت و تامین امنیت جان و مال، ننگ و ناموس، حیثیت و آبروی پیروان خود حفاظت و حراست نموده توأم با حفاظت و حراست از تمام حقوق حقه همه و اقلیت های که در قلمرو دولت اسلامی زیست می نمایند، با در نظر داشت توجه خاص به احقاق حقوق و وجایب آنها، گروه و ممالک متحابه که با ایشان تعهد و پیمان دوستی چه امنیتی باشد، اقتصادی و تجارتی و چه فرهنگی و کلتوری و عمران بازسازی، بسته است.

یقینا یکی از جمله الطاف و تعمات بس بزرگ الهی، و انعامات بارز و محسوس پروردگار جهانیان همانا برخوردار بودن انسان از نعمت آرامش و امنیت در شهر و دیار و قلمروهای مسکونی و احساس نمودن فضای استقرار و آرامش در بین تمام باشندگان، دوستان و برادران است. خداوندا! چقدر نعمت های بس بزرگی موجود اند که تعدادی زیادی از مردم از شکر آن غافل بوده، قدر و منزلت آن را نداشته اند، حتی مردمان عاقل و هوشیار و چیز فهم چه، رسد به عام مردم.

خداوندا! عدم موجودیت امنیت و آرامش چه فتنه های بس بزرگ و انواع فساد را در پی داشته، و در حصول و موجودیت آن چقدر خیر و برکات و نعمات توأم با اطمینان خاطر حاصل میگردد. خداوندا! در اثر فقدان و نبود امنیت چقدر قلب های صحتمند شگافته شده و جگرهای سالم پاره پاره شده است، همچنان در اثرنبود امنیت چقدر خون ها به ناحق ریختانده شده و چقدر انسان ها و نفس های پاک کشته شدند، در اثر نبود امنیت  چقدر شرف حیثیت، عزت و حرمت انسانها و نفس ها پای مال گردیده، و چقدر فامیل ها از جای خویش بیجا و پرگنده شدند، و در اثر نبود امنیت چقدر خانه های آباد و مسکونی منهدم و ویران شدند، و در اثر نبود و یا مختل شدن امنیت چقدر مصیبت ها، درد و آلام، رنج و تکلیف و حوادث بزرگ و ناگوار رخداده است، و در اثر نبود امنیت چقدر اطفال یتیم و زنان بیوه و بی سرپرست شدند، و در اثر نبود امنیت چقدر ضرر و خساره به اموال تجارتی وارد گردیده است، و چقدر اجناس و کالاهای تجارتی ضایع و از بین رفته است؟!

در صورت عدم موجودیت امنیت، مساجد از نمازگزاران خالی میگردد، و چقدر محراب ها از قلت و کمی انسان های نمازگذار شکایت می کند!!

در صورت عدم موجودیت آن مصالح بنده گان خدا معطل قرار داده می شود، قیمتی و گرانی به بار می آید، احتکار و ذخیره اندوزی توسعه می یابد، هرج و مرج و بی بند و باری عام می گردد، زمینه و ساحه زیست و زندگانی برای مردم ضیق و تنگ می شود.

اگر امنیت از بین برود، درآن صورت شهرها خراب و ویران شده، کنترول و جلوگیری عناصر جنایت پیشه مشکل گردیده، در نتیجه عملکرد مجرمین و عناصر جنایت کار هر نوع فساد و بی بندوباری، فتنه ها و انحرافات، ترس و وحشت در میان اقشار مردم رشد نموده، و در بخش تجارت و بازرگانی سطح واردات و صادرات تجارتی متوقف، اموال و دارایی مردم سلب و غارت قرار می گیرد.

هکذا با از بین رفتن امنیت، هر نوع جرم و جرایم انتشار یافته، حوادث و شرایط ناگوار به میان آمده تا اندازه که درج آمار و ارقام مجرمین و جنایتکاران مشکل می گردد.

با از بین رفتن امنیت منکرات و رذائل اخلاقی بیشتر گردیده، معاصی و گناهان، مویقات و مهلکات ازدیاد یافته و مردمانی فرومایه، کودن و بی خرد بر ضد شریعت و نظام پروردگار گستاخی خواهد کرد اگر امنیت از بین برود، در آن هنگام راه های رشد و ترقی مسدود گردیده و سطح بیکاری بالا رفته، عقب ماندگی، فقر و مشکلات اقتصای، تنبلی و عقب ماندگی در تمام شؤن حیات بشر اعم از امور صحت و سلامتی، تعلیم و تعلم، سیاست و اقتصاد را فرا می گیرد.

و اخیرا اگر امنیت از بین برود، در ان وقت دولت ضعیف و ناتوان شده، نظر و چشم، زبان و دست عناصر مغرض و استفاده جو، حریص و آرزمندد بطرف آن دراز شده و افراد نیرومند و قوی خواست و خواهشات خویش را بالای آن نوع حکومت به خوبی بخوبی قبولانده می توانند. یقیننا امن  و امنیت چیزی است که انسان به واسطه آن قیمت و ارزش نعمت، لذت حیات و زندگی طعم صحت وسلامتی را که ا زان برخوردار است به خوبی درک و حس کرده می تواند.

اما در صورت عدم موجودیت عدم امنیت انسان همیشه احساس خوف وترس کرده وشخص خائف و ترسو هرگز قیمت نعمت مال را درک  و حس کرده نمیتواند. اگر چی غنی و پولدار هم باشد، همچنان شخص خائف وبیمناک، قدر و قمیتی نعمت صحت وسلامتی را هرگز درک کرده نمیتواند، اگر چی فرد قوی ونیرومند هم بوده وباشد. هکذا شخص خائف وبیم ناک هرگز قدر نعمت اهل و عیال و اولاد های خود را حس کرده نمی تواند، اگر چه همۀ آنانرا در اختیار داشته باشد، مهمتر از همه ذوق ولذت عبادت و پرستش ذات اقدس الهی را همچو حالات فقدان امن و امنیت ودر حالت ترس وخوف حس کرده نمی تواند.