منبع : واشنگتن پست -طالبان و چیستی رفتن دختران به مدارس

طالبان و چیستی رفتن دختران به مدارس

منبع : واشنگتن پست

نوشته : جوری برس لاسکی

مترجم : سید جمال اخگر

در ماه دسامبر ، طالبان توافق کردند که به سازمان یونیسف اجازه دهند تا بیش از یک هزار باب مکتب غیر رسمی را در مناطق تحت کنترول آنها افتتاح کنند، گفتگو های این گروه با مسئولین یونسیف از دو سال بدینسو ادامه داشته است و اصلاً بحث مکاتب از مذاکرات این گروه با مسولین کمپین های واکسیناسیون فلج اطفال در قلمرو طالبان سرچشمه گرفت. درین برنامه قرار است نظر به تعداد جمعیت به 140000 کودک اعم از دختر و پسر صنوف درسی ایجاد شود.

سوال این جاست که چرا گروهی که به زن ستیزی سیستماتیک شهرت دارند- نه تنها به رفتن دختران به مکاتب موافقت می کنند بلکه درین مورد گفتگو های را نیز آغاز کرده اند؟

گروه طالبان به جنگ با دولت افغانستان همچنان ادامه می دهند ولی اهداف سیاسی این گروه مسلح به هیچ عنوان تغییر نکرده است: برقراری مجدد یک نظام اسلامی افراطی و سخت گیر ، احتمالاً بسیاری از حقوق را که در قانون اساسی 2004 به زنان در نظر گرفته شده است نقض کند .

این گروه تلاش دارد تا زمان ختم جنگ این کشور با دولت افغانستان به مذاکره ادامه دهد. با این حال گروه طالبان تنها از طریق جنگ و خشونت به میز مذاکره نرسیده اند بلکه در کنار جنگ به کار های سیاسی خود نیز ادامه دادند.این گروه یک کمپین سیاسی را برای جلب حمایت شهروندان افغانستان و کسب مشروعیت بین المللی آغاز کردند- که هردو تصمیم آنها در معامله با سازمان یونیسف منعکس می شود.

– طالبان به دنبال کسب پشتیبانی گسترده مردم هستند

طالبان تلاش دارند تا حد اقل نیمی از افغانستان را تحت کنترول و نفوذ خود در آورند و بدست آوردن پشتیبانی مردم در برآورده شدن این خواست آنها اهمیت به سزای دارد.

گروه های شبه نظامی اغلب در جنگ های داخلی برای جلب حمایت به غیر نظامیان خدمات ارایه می کنند تا به غذا ، سرپناه ، سرباز برای استخدام و اطلاعات دسترسی پیدا کنند.

در حال که گروه های شبه نظامی می توانند با تحمیل زور به این منابع دسترسی پیدا کنند ولی کنترول اراضی نیازمند تعامل پایدار گروه های مسلح با غیر نظامیان است – و گروه های مسلح ترجیح می دهند رابطه کمتر خشونت آمیز با جمعیت تحت حاکمیت خود داشته باشند.

به نظر می رسد رویکرد طالبان در مورد آموزش دختران بخاطر جلب حمایت مردمی در افغانستان در حال تغییر باشد.بر اساس یک نظر سنجی ، 87 در صد افغان ها معتقد اند که زنان باید از فرصت های آموزشی مشابه مردان برخوردار باشند، ظاهراً طالبان از سوی جوامع برای تغییر سیاست های خود در مورد آموزش و پرورش دختران که قبلاً از سوی این گروه منع قرار داده شده بود، زیر فشار قرار گرفته اند.

تغییر استراتیژی طالبان نشان می دهد که چرا این گروه در مناطق تحت حاکمیت شان با مصلحت برخورد کرده اند و چگونه مردم حکومت شورشیان را شکل می دهند؟

به عنوان مثال ، در اندونیزیا، رهبران مذهبی “جام” یک گروه قومی ملی گرا را که برای تشکیل حکومت خود وارد جنگ شدند تحت فشار قرار دادند تا به خود یک اجندای مذهبی اختیار کنند ، این رویکرد به گروه شورشی کمک کرد تا حمایت گسترده ای مردم را از حوزه مذهبی بدست بیاورد.

مردم بعضی جوامع در افغانستان از نیاز طالبان برای کسب حمایت مردمی آگاه هستند و از آن به عنوان ابزار فشار بالای این گروه استفاده می کنند.

بنظر بعضی از کارشناسان تغییر در روایت طالبان در مورد تحصیل دختران ناشی از فشار جوامعی است که می خواهند دختران شان به آموزش دسترسی پیدا کنند. خواسته ها مردم ممکن طالبان را ترغیب کند که رویکرد انعطاف پذیرتری در قبال تحصیل دختران داشته باشند.

در بعضی موارد ، بزرگان اقوام طالبان را بطور غیر مستقیم تهدید می کردندكه اگر طالبان به خواسته های جامعه احترام نگذارند ، آنها علیه این گروه روی می آورند و به دشمنان این گروه اطلاعات می دهند. با این حال ، فشار از سوی غیرنظامیان محدودیت هایی دارد و در برخی موارد با خشونت طالبان روبرو شده است.

– طالبان به دنبال کسب مشروعیت بین المللی هستند

یکی از دلایل معامله و همکاری طالبان با سازمان های مانند یونسیف از نظر تحلیل علوم سیاسی تقویت

مشروعیت بین المللی طالبان می باشد تا اهمیت نمادین تقلید از روابط خارجی یک کشور را به نمایش بگذارد.

گفته می شود ملا اختر محمد منصور ، رهبر پیشین طالبان ، از جاه طلبی های سیاسی این گروه از جامعه بین المللی بخوبی آگاه بوده است.

طالبان دوره حکومت منفور شان را در دهه 1990 بخوبی درک کرده اند. که با وجود حاکمیت رسمی شان بر دولت افغانستان از سال 1996 تا 2001 ، فقط پاکستان ، عربستان سعودی و امارات متحده عربی به طور رسمی حکومت طالبان را به رسمیت شناختند.

پس از دو دهه ، رهبران طالبان اهمیت روابط با نهاد های امداد رسانی را دانسته و بر گسترش چنین روابط تاکید دارند زیرا با این کار خود شناخت سیاسی و چهره خود را در انظار عمومی بهبود می بخشند.

تغییر رویکرد ، ولی چرا حالا؟

عقب نشینی نیروهای بین المللی احتمالاً در رویکرد روزافزون طالبان نسبت به آموزش نقش اساسی دارد.

طالبان آموزش را دلیل تمدید دولت و حضور نیروهای بین المللی تلقی می کردند. اکنون که نیروهای بین المللی تا حد زیادی کاهش یافته ، ممکن طالبان در امر گشایش مکاتب کمتر احساس خطر کنند. کاهش تعداد سربازان خارجی به این معنی است که طالبان دیگر نمی توانند از طریق ادعاهای دفاع از افغانستان در برابر مهاجمان خارجی ، حمایت غیرنظامی کسب کنند. در عوض ، این گروه ممکن است در تلاش برای جلب حمایت غیرنظامیان با نشان دادن توانایی حکومت داری این گروه باشد.

طالبان به عنوان قدرت اول در بسیاری از مناطق ، هنگامی که مانع دسترسی به خدمات عامه مانند آموزش می شوند ، ممکن است حمایت غیرنظامی خود را از دست بدهند. رهبران سیاسی طالبان یک توافق صلح را امضا کردند – اما فرماندهان نظامی آنها می توانند آن را در معرض خطر قرار دهند.

مذاکرات کنونی صلح محور توجه بیشتر افغان ها قرار دارد و سوالاتی‌را در میان آنها در مورد نحوه حکومت داری طالبان در سطح محلی بر انگیخته است. بنابراین طالبان ممکن این عوامل را فرصتی ایده آل برای تقویت مشروعیت بین المللی خود بدانند.

با وجود هیجان های موجود در معاملات صلح ، تا هنوز ، مشخص نیست که آیا این یک تغییر در سیاست گذشته طالبان است یا خیر . سیاست های طالبان در مورد آموزش دختران متناقض و تا حد زیادی غیرقابل پیش بینی است – رویکردهای فرماندهان محلی از نظر شخصیت و با توجه به رابطه آنها با باشندگان محلی متفاوت است. طوری که یک معلم در ولایت وردک می گوید “امروز ، [یک مقام طالبان] به شما می گوید که آنها به دختران تا صنف ششم اجازه تحصیل می دهند، اما فردا ، وقتی شخص دیگری به جای او می آید ، ممکن تحصیلات دختران را دوست نداشته باشد.”

باوجود تعهدات رهبران طالبان در مورد تحصیل دختران محدودیت های شدیدی را بر آموزش دختران بالغ اعمال کرده اند و حتی یافتن یک مکتب متوسطه برای دختران در مناطق تحت کنترول طالبان دشوار است.

مورد قابل نگرانی این است که آیا برنامه دسترسی به دختران در جوامع روستایی موفق خواهد بود یا خیر.

برخی شواهد نشان می دهد که استراتژی تحصیل دختران مبتنی بر جامعه که درین معامله ارائه شده است ، در مناطقی که به دلیل ناامنی و مخالفت های خانواده‌ آنها قادر به تحصیل در مدارس دولتی نیستند ، موثر بوده است.

معامله طالبان با یونیسف اگرچه برای بسیاری تعجب آور است ، اما در واقع نشان دهنده شناخت روزافزون رهبران طالبان در سطح بین المللی است که اگر آنها آرزوی دولت داری موفقیت آمیز دارند، باید به ترجیحات افغانها و جامعه بین المللی پاسخگو باشند.

جوری برسلاسکی کاردانی پژوهشی فوق دکترا در انستیتیوت امور بین الملل عمومی واتسون در پوهنتون براون است.