افغانی شدن دموکراسی امریکا

James Bovard: نویسنده

ترجمه: میرعبدالرحیم عزیز

3/13/2021

رنجش و  اتهامات دو جانبه در مورد انتخابات ریاست جمهوری سال 2020 همچنان ادامه دارد. از هر چهار جمهوریخواه سه نفر معتقدند که “تقلب گسترده” در انتخابات صورت گرفته است، در حالیکه دموکرات ها تلاش کرده اند تا انتقادات از انتخابات را به بدعت “دروغ بزرگ” علیه دموکراسی تبدیل کنند. دموکرات های ارشد کانگرس  بزرگترین شرکت های تهییه کنندۀ  کیبل را تحت فشار قرار می دهند تا شبکه های محافظه کارانه ای مانند فکس نیوز را متوقف سازنند که سوالات زیادی در مورد پیروزی بایدن مطرح کرده است.

چه مشکلی احتمالاٌ اتفاق می افتاد که جنجال های انتخاباتی 2020 مخفی نگهداشته میشد؟  سرنخ ها را می توان در گزارش اخیر، “انتخابات: درس هائی از تجربه ایالات متحده در افغانستان”،  تهیه شده توسط دفتر سرمفتش ایالات متحده برای بازسازی افغانستان (سیگار-SIGAR) یافت. این گزارش حاوی معلومات منطقی  بیشتری است از آنچه که در تویت جاهلانۀ رئیس جمهور ترمپ در ماه دسمبر یافت می شود: “یک جوان نظامی که در افغانستان کار میکند، به من گفت که اتنخابات در افغانستان بهتر و امن تر از انتخابات 2020 در ایالات متحدۀ است.”

من دوازده سال است که در سایت “ضربۀ متقابل” سیاست ایالات متحده را در افغانستان به نقد کشیده ام، از جمله “هشت سال دروغ بزرگ دربارۀ افغانستان” در سال 2009 ، “مردن برای افغانستان فاسد” در سال 2011، “بزرگترین فساد اقتصادی اوباما” در سال 2016 و “مالیات شما، متجاوزین به کودکان افغان را تمویل می کند” در سال 2018. با کمال تأسف باید گفت، این گزارش جدید توهمات نهائی مرا در مورد ماموریت نجات ایالات متحده درهم شکسته است.

“دموکراسی افغانستان” یکی از بی شرمترین دروغ های سیاست خارجی ایالات متحده در این قرن است. از زمان تجاوز امریکا در سال 2001، دولت فدرال بیش از 600 میلیون دالر برای حمایت از انتخابات و روش های دموکراتیک در افغانستان مصرف کرده است (قسمتی از 143 میلیارد دالر ایالات متحده برای کمک و بازسازی بوده که در آنجا مصرف شده است). حامد کرزی، اجراء کنندۀ صیقلی که دولت بوش پس از 11 سپتامبر او را برای ادارۀ افغانستان نصب کرد، در انتخابات ریاست جمهوری تقلبی سال 2004 پیروز شد. رئیس جمهور جورج دبلیو بوش در جریان مبارزات انتخاباتی خود با افتخار گفت: “افغانستان اکنون قانون اساسی بدست آورده است که در مورد آزادی مذهب صحبت می کند و در مورد حقوق زنان صحبت می کند …. دموکراسی در حال شکوفائی است.” چند سال بعد، کرزی با تصویب قانونی که به شوهر اجازه می دهد همسر خود را در صورت عدم پذیرش خواسته های جنسی، از گرسنگی بکشد، از حمایت رای دهندگان بنیاد گرا برخوردار گردید.

رئیس جمهور بارک اوباما برای تقویت دموكراسی در افغانستان افزایش قواء را توجیه كرد. هنگامی که اوباما در ماه آگست 2009 در اجتماع عساکر آزمودۀ جنگ های خارجی صحبت میکرد، به خود بالید که “نیروهای ما در تأمین امنیت محلات رای دهی در انتخابات این هفته کمک می کنند تا افغان ها بتوانند آیندۀ مورد نظر خود را برگزینند.” در نگاه اول، کرزی پیروزی کمی کسب کرد. اما دو هفته پس از انتخابات، نیویورک تایمز گزارش داد که عُمال کرزی 800 مرکز جعلی رای گیری را به راه انداختند. “جائی که هیچ کس رأی نداد اما صدها ورق رای برای انتخاب مجدد رئیس جمهور ثبت شده بود.” در بعضی از ولایات افغانستان تعداد آرای طرفدار کرزی ده برابر بیشتر از رای دهندگان واقعی بود. پیتر گالبریت، یک مقام ارشد سازمان ملل متحد در افغانستان، پس از تخمین جعلی بودن یک سوم آرای کرزی، از کار اخراج شد. گالبریت نوشت. “هیچ چرخشی نمی تواند این واقعیت را پنهان کند که ما بیش از 200 میلیون دلار صرف یک انتخابات کاملاً ناکام کردیم” که “بزرگترین پیروزی ستراتژیک را به طالبان تحویل داد”.

علی رغم مسخرگی، ادارۀ اوباما، کرزی را ستایش کرد که گویا او با نظم و انصاف پیروز میدان شد. دولت اوباما به کانگرس گفت كه تصميم به ارسال تعداد بيشتری نيروهائی امريكائی به افغانستان،  بر علاوۀ سائر آزمون ها، به ” توانائی برگزاری انتخابات قابل اعتبار” از جانب دولت افغانستان بستگی دارد. پس از آنکه انتخابات 2009 افغانستان به یک حقه تبدیل شد، اوباما گفت که “این کار دولت” نزدیک به دموکراسی بود. با افزایش قواء از جانب اوباما، 1400 عسکر امریکائی قسماٌ جان خود را برای  تبلیغ سراب دموکراسی در افغانستان از دست دادند.

مقامات افغانستان بیش از 15 سال توطئه کرده اند تا هم تقلب در انتخابات را افزایش دهند و هم نادیده بگیرند. در اوایل سال 2009، جنرال امریکائی مایک مولن، لوی درستیز آن وقت،  هشدار داد که نتیجه این بود “مشروعیت دولت افغانستان در بهترین حالت، زیر سوال میرود و در بدترین حالت، اصلاٌ وجود ندارد”. تجزیه و تحلیل توسط ادارۀ توسعه بین المللی ایالات متحده از انتخابات 2014 افغانستان نشان میدهد که “چندین مقام برجستۀ انتخاباتی که در انتخابات گذشته با تقلب مرتبط بودند، ارتقا یافتند و یا به عنوان وزیر تعیین شدند.” به گفته ای برخی از متخصصان سیگار (دفتر سر مفتش ایالات متحده برای  باز سازی افغانستان) که از آنها مشوره گرفته شد، انتخابات ریاست جمهوری سال 2019 افغانستان “فاسد ترین انتخابات کشور بود”

دالرهای مالیاتی ایالات متحده برای محافظت از رای گیری در صندوق های کمیسیون شکایات انتخاباتی افغانستان ریخته شد. افسوس – آن نمایندگی منبع اصلی بی شرمترین سرقت آرای انتخاباتی بود. آمران کمیسیون شکایات انتخاباتی مراقب بودند که تقریباً کسی را که دارای تجربه انتخاباتی است استخدام نکنند، زیرا چنین افرادی ممکن است سوالات آزار دهنده ای خلق نمایند. یک مقام ارشد پیشین کمیسیون انتخابات به سیگار گفت که “یکی از معیارهای متقاضیان ارشد انتخاباتی در سال 2018 نحوه لباس پوشیدن نامزدها بود. وی گفت این نوع دسته بندی به عنوان بهانه ای برای کاهش امتیازات نامزد های کمتر انعطاف پذیر مورد استفاده قرار گرفت.” نامعلوم است که آیا این نوع آزمایش تبه کارانه از لابی های واشنگتن در جادۀ “ک” الهام گرفته است یا خیر.

تقلب با فشار دکمه

سوابق رأی دادن در افغانستان کاملاٌ بی نظم است و به بسیار آسانی می توان ارادۀ مردم را  با تقلب ترسیم کرد. سیگار نتیجه گیری کرد، “ثبت ملی رأی دهندگان افغانستان و جریان ثبت نام رأی دهندگان بطور استثنایی در معرض دستکاری و سؤ مدیریت قرار دارند … تعداد رأی دهندگان ثبت شده در افغانستان به دلیل غیرمجاز بودن تعداد و مشارکت کم پس از ثبت نام، احتمالاٌ زیاد است که طور محتمل نشان دهندۀ

 تقلب در ثبت نام است. قصور و عدم شفافیت همچنان اعتبار ثبت نام رای دهندگان را تضعیف می نماید. “در این کشور، اختلافات در چندین ایالت قبل از انتخابات سال 2020 بر سر ادعا ها مبنی بر داشتن تعداد زیادی از رأی دهندگان فاقد صلاحیت یا فوت شده در ایالت ها بروز نمود. میشیگن حذف 177،000 رأی دهنده غیرفعال از رأی دادن به ایالت را تا اوایل ماه جاری به تأخیر انداخت و تنها پس از اقدام قانونی بود که ایالت مجبور شد دست به اقدام بزند.

انتخابات افغانستان با تقلب آمیخته شده است، زیرا قوانین انتخابات همیشه در نوسان بوده است. ادارۀ سر مفتش امریکا برای باز سازی افغانستان (سیگار) خاطرنشان كرد، “فقط يكی از قوانين انتخابات كشور تاكنون توسط پارلمان به تصويب رسیده است. بقیه احکام ریاست جمهوری بود که هرگز برای بررسی به پارلمان ارجاع نشد. ” گزارش سیگار به نقل از متخصصان انتخابات: “احتمال یک انتخابات قابل اعتبار معکوساٌ متناسب با درجه کنترل مستقیم دستگاه رژیم حاکم از ادارۀ انتخابات است.”

امریكا اکثراٌ از این مناقشات اجتناب كرده است زیرا پدران مؤسس یك مادۀ انتخابات را در قانون اساسی گنجانیدند كه در آن مشخص شده است كه قوانین مربوط به انتخابات فدرال (رئیس جمهور و كانگرس) “در هر ایالت توسط قانونگذار آن تعیین خواهد شد.” متأسفانه، این مجوزۀ قانونی سال گذشته در بسیاری از ایالت ها زیر پا گذاشته شد. مجله تایم اخیراً “تاریخ مخفی انتخابات سال 2020” را افشا کرده است – “گروهی از افراد قدرتمند با بودجه کافی … که در پشت صحنه برای تغییر”دساتیر و قوانین” با هم همکاری کردند تا دموکراسی” را تقویت کنند. مقامات حزب دموکرات و مقامات کمیسیون انتخابات که از سوی دموکرات ها تعیین شدند، قانون ایالتی را برای بازنویسی قوانین انتخابات سال 2020 در چندین ایالت در حال نوسان مورد استهزاء قرار دادند.

در شکایت نامه ای که در ماه دسمبر توسط ایالت تکزاس در محکمۀ عالی امریکا ثبت گردید، اشاره شده است: “وزیر دولت میشیگن، جوسلین بنسون، بدون تصویب قوۀ مقننه، اساسنامه های انتخابات میشیگان را كه مربوط به درخواست نامه های رای غایب بود، با ارسال درخواستی های رای گیری غیابی برای همه 7.7 میلیون رای دهندگان میشیگن بدون تصدیق امضای شان، طور یک جانبه لغو نمود.”  هنگامی که مقامات حزب دموکرات در پرجمعیت ترین محله (از جمله دیترویت) “تصمیم نادیده گرفتن الزامات قانونی برای  امضای آرای غایب را اتخاذ کردند، اثرات آن بیشتر شد.” در جای دیگر، کمیسیون انتخابات ویسکانسن خلاف قانون ویسکانسن، جا به جائی 500 صندوق رأی بدون سرپرست را تصویب کرد.

قضات تعیین شدۀ سیاسی با صدور دستورالعمل رویه های جدید انتخاباتی در چندین ایالت، قانون ایالت را معکوس ساختند. در پنسیلوانیا، محکمۀ عالی ایالتی برای توجیه بطلان یک قانون ایالتی که شمارش آرا- نامه های پستی پس از روز انتخابات را ممنوع کرده است،  به یک عبارت پوچ و بی اساس  در قانون اساسی ایالت استناد کرد. قضات حتا به شمولیت آرای دیر رس که بدون هیچ علامت پستی وارد شدند، فرمان دادند. حکم مشابهی در 27 جنوری توسط محکمۀ سمع شکایات ویرجینیا صادر شد که  بر مبنای آن مصوبۀ هیئت انتخابات ویرجینیا مبنی بر مجاز شمردن ورقه های رای گیری از طریق پست که سه روز پس از انتخابات بدون مهر پستی وارد شد ، لغو گردید.

در جای دیگر گزارش، سیگار (ادارۀ سر مفتش امریکا برای باز سازی افغانستان) به دشواری ایجاد یک دموکراسی قابل دوام را  هنگامیکه مقامات منتخب رسماً مجوز سرقت را دریافت می کنند، اشاره می کند. سیگار پس از توجه به رشوه های سنگینی که سیاستمداران به مقام های انتخاباتی پرداخت می کنند، توضیح می دهد: “یکی از دلایلی که نامزد ها تمایل دارند چنین پول گزاف را برای کرسی های پارلمان بپردازند، محافظت از ثروت های حرام است. با عضویت در مجلس، آنها می توانند به منابع جدید درآمد غیرمشروع  و مصئونیت از تعقیب قانونی دسترسی پیدا کنند.”  آن پارلمان آخرین مکانی بر روی  زمین است که فردی را با برد انتخابات صادقانه بیابند.

افغانستان همچنین خطرات رای گیری از طریق کمپیوتر را  توضیح می کند. همانطور که یک کارشناس انتخابات به سیگار گفت، “هیچ تفاوتی بین پر کردن 100 رای و فشار دادن 100 بار دکمه روی دستگاه رای گیری الکترونیکی وجود ندارد.” اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان تصویب کرد که انتخابات 2019 باید به رای گیری الکترونیکی متکی باشد. اما سیگار متذکر شد که رای گیری الکترونیکی “به طور کلی تقلب را کاهش نمیدهد. فقط آن را به قسمتهای دیگر چرخۀ انتخابات حواله می کند.” اعتماد به رای دهی الکترونیکی در افغانستان به دلیل مخفی نگهداشتن پروگرام های کمپیوتر و تجهیزات میسر نبود. پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 2019، کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان اعلام کرد که نمی تواند ” اطلاعات در مورد آرای  تقلبی را در اختیار دیگران بگذارد  زیرا قرار دادی، درمالوگ ((Dermalog این جریان را کنترل می کرد.” سیگار به نقل از متخصصان هشدار داد كه “از آنجا كه دولت ها غالباً هیئت های انتخاباتی و خريد تكنولوژی انتخابات را كنترول مي كنند، آنها در موقف مناسبی برای استفاده از آن به منظور ارتكاب تقلب قرار دارند. معرفی تکنولوژی همچنین می تواند توانائی احزاب سیاسی و گروه های مراقب  در کشف تقلب را تضعیف کند.”

خوشبختانه، چنین مشکلی در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته ایالات متحده رخ نداد، همانطور که در دوسیه های اخیر افترای میلیارد دالری توسط Dominion Voting Systems علیه منتقدان آن تأیید شده است. اما گزارش سیگار با بدبینی خاطرنشان کرد: “هدف واقعی از استفاده از تکنالوژی های انتخاباتی ممکن است کاهش واقعی تقلب نباشد، بلکه ایجاد توهم برای چنین کاری است.”

شاید درس واقعی از افغانستان این باشد که هیچ “فرشتۀ حافظ دموکراسی” وجود ندارد. سیاستمدارانی که اجازه رأی دادن به مردم را می دهند، مشروعیت نتایج انتخابات را  حتا یک ذره هم تضمین نمی کنند. هرگاه تقلب یا سؤظن به تقلب به سطح مشخصی برسد، هر یک از برندگان انتخابات به فاسق بودن مورد شک و تردید قرار خواهد گرفت.  بیش از پانزده سال انتخابات فاسد در افغانستان منجر به ایجاد یک دولت مرکزی قابل اعبتار با حمایت مردمی نشده است. یک صاحب منصب اردوی  ایالات متحده که چندین بار به افغانستان اعزام شده بود به سیگار  گفت که از اوایل سال 2006 ،  دولت افغانستان “خود را مبدل به حکومت فاسقان ساخته است.” مقاماتی که هر چیز دیگری را  دزدیدند، هرگز در دزدیدن آرای انتخاباتی تردید نشان ندادند. تنها دلیل اینکه دولت  افغانستان تا حال توسط طالبان سرنگون نشده است،  دلیل حضور اردوی امریکا است.

آیا از دروغ های بی پایانی که مقامات دولت ایالات متحده در مورد دموکراسی افغانستان گفته اند، میتوان درس عبرت گرفت؟ نیویورک تایمز گزارش داد، در یک جلسه محرمانۀ شورای امنیت ملی 2015، رئیس جمهوراوباما اعتراف کرد که ایالات متحده هرگز “افغانستان را به شکلی از دموکراسی تبدیل نمی کند که قادر به دفاع از خود باشد”. اما این امر مانع اوباما از لاف زدن علنی در سال بعد مبنی بر اینکه نیرو ها و دیپلمات های امریکائی در افغانستان در “ایجاد یک دولت دموکراتیک” کمک کرده اند، نگردید. آیا مقامات دولت ایالات متحده در گفتار خود صادق تر هستند حینیکه از دموکراسی امریکائی صحبت می کنند نسبت به  اینکه از دموکراسی های جعلی در خارج از کشور تمجید می نمایند؟

صرف نظر از هر تویت ترمپ، جریان انتخابات ایالات متحده به مراتب با اعتبار تر از افغانستان است. اما انتخابات سال گذشته، چهارمین انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده از سال 2000 بود که به طور گسترده ای آلوده شناخته شد. هنگامیکه محمکۀ عالی هفته گذشته رای به عدم رسیدگی به دوسیه هائی گرفت که تغییرات خودسرانه در رویه های انتخابات ایالتی را مورد سوال قرار دادند،  قاضی کلارنس توماس مخالفت کرد، “تصمیم به ترک قانون انتخابات در لفافۀ تردید، گیج کننده است. با انجام هیچ کاری، ما بیشتر از سردرگمی و سقوط اعتماد رای دهندگان دعوت می کنیم.” متأسفانه، تقریباً هیچ کس در مورد خطر “افغانی شدن” دموکراسی امریکائی صحبت نمی کند.