ماموریت طالبان صلح است یا جنگ؟

بعد از وقفه طولانی پر چالش که قربانی های سنگینی را ملت مظلوم و مسلمان ما متحمل شد که صد ها و حتی هزار ها مسلمان زن و مرد،‌ پیر و جوان، ملکی و نظامی بنا حق شکار توطیه های دشمنان قسم خورده از جنس خود مان و فرزندان همین مرز و بوم که بواسطه زر یا تذویر اجیر و غلام حسودان بیگانه شدن و به دستور آنها سالهاست مردم خود را می کشند و کشور خود را ویران می کنند هر چند وقفه در تخریب و کشتار تروریستان بطور قطع طی عمر منحوس شان طور واضح دیده نشده ولی همچنان در طی همین شش ماه یکه مذاکرات صلح نیم بند بین گروی طالبان و تیم مذاکراتی دولت آغاز یافته شدت عملیات های وحشیانه تروریستی انتحاری و ماین گذاری و عملیات های هجومی که با وحشت و قصاوت غیر تصور بجان مردم مظلوم افتیدن و هزاران خانواده مسلمان بیگناه این مرز و بوم را به ماتم عزیزان شان نشاندن تا اینکه انتخابات ریاست جمهوری امریکا به پایان رسید و حکومت جدید جای حکومت قبلی را گرفت و تیم ریس جمهور بایدن بعد از هفته ها رایزنی که مردم انتظار داشتن تا تحول مثبتی در پالیسی متفاوت دولت جدید امریکا در قبال افغانستان رونما گرد.

اما اخر الامر ثابت شد که پالیسی تغییر نکرده همان آش است و همان کاسه و همان خلیل زاد است و همان پروسه صلح ننگین که ابر قدرت جهانی را با یک گروی تروریستی بگونه مضحک و شرم آور آشتی میدهد که هیچ امتیازی برای آمریکا بجز از راه گریز مطمئن در پیمان دوستی و توافقنامه صلح شان دیده نمیشود. از هم بدتر اینکه دولت افغانستان را که نماینده گی از اکثریت مردم افغانستان دارد به حاشیه رانده بودن و در قضایای سرنوشت ساز کشور دخیل نساخته و به نمایندگی از مردم و دولت افغانستان به گروه تروریستی طالبان امتیاز دهی کرده اند. که رهایی پنج هزار زندانی و امثال آن توافقات پنهانی یکه تا هنوز زمنیه عملی شدن شان مساعد نگردیده و شاید هم با آمدن دوباره خلیل زاد وعده های داده شده اش بگروی طالبان را بخواهد عملی نماید.

چون تعهد های قبلی فی مابین تروریستان و کسانی که علیه تروریزم جنگ را در کشور ما با هم پیمانهای نظامی مقتدر جهانی چون ناتو و چهل کشور همراه و هم پیمان شان آغاز کردن و همه دبدبه، شان و شوکت بیست سال پیش آمدن اما سرانجام در یک توافقنامه صلح عجز و شکست خود را ظاهر اعلان نمودن که معضله افغانستان راه حل نظامی ندارد باید از طریق مذاکره و مصالحه حل گردد. که مضحک ترین توافقنامه در تاریخ آمریکا خواهد بود.اگر نیرنگی در کار نباشد و گروی تروریستی طالبان در مشاوره با آنها ساخته نشده باشد و آنها اکمالات و حمایت سیاسی اقتصادی برایشان نکند.

امیدواریم مسئولین دولتی کشور با قاطعیت حامی دست آورد های نظامی و ملکی و فرهنگی و اقتصادی مردم و کشورشان باشند قسمی که تا حال مقاومت در برابر توطئه ها خواستهای غیر معقول مخالفین و حامیان شان کرده اند . از این بیشتر هم توقع و نیاز مردم و زمان ما است.