جنگ امر یکا در افغانستان- یک جنایت تاریخی

  Patrick Martinنویسنده:

ترجمه: میرعبدالرحیم عزیز

5/24/2021

جو بایدن، رئیس جمهور امریکا در روز چهار شنبه (14 اپریل 2021) اعلام کرد که مداخلۀ امریکا در افغانستان به تاریخ 11 سپتمبر 2021 به پایان خواهد رسید و آخرین عسکر امریکائی چند هفته قبل از سالگرد تجاوز امریکا و تسخیر این کشور آسیای مرکزی در اکتوبر 7 سال 2001، افغانستان را ترک خواهد کرد.

جو بایدن سومین رئیس جمهور امریکا است که وعدۀ ختم جنگ در افغانستان را میدهد. حتا اگر آخرین گروه  تقریبی  3500  عسکر امریکائی هم افغانستان را ترک گویند، هزار ها تن عمال سی آی ای، مزدوران وعساکر غیر منظم به منظور حمایت از حکومت دست نشاندۀ اشرف غنی باقی خواهند ماند. پنتاگون به پرتاب بم و فیر راکت ها کم و بیش طبق میل بر محلاتی که امریکا اهداف تروریستی می خواند، ادامه خواهد داد.

رئیس جمهور جو بایدن روز چهارشنبه 14 اپریل 2021 از اطاق معاهده در قصر سفید در مورد خروج باقی مانده نیروهای امریکائی از افغانستان صحبت کرد

اما اعلامیه بایدن فرصتی برای ترسیم صفحه ای از طولانی ترین جنگ در تاریخ ایالات متحده فراهم می کند، جنگی که برای مردم افغانستان رنج غیرقابل حساب ایجاد کرده، منابع عظیمی را به هدر داده و جامعه امریکا را وحشت زده ساخته است.

 طبق احصائیه های رسمی، بیش از 100000 افغان در جنگ کشته شده اند، بدون شک که بسیار کم تخمین شده است. ایالات متحده این جنگ را با استفاده از روش های “ضد شورش”،  یعنی از طریق ترور، انجام داد: بمب گذاری در مجالس عروسی و شفاخانه ها، ترور توسط طیارات بدون پیلوت، آدم ربائی و شکنجه. در یكی از جنایات عظیم و بی سابقه  در سال 2010 ، طیارات  امریكائی حمله ای نیم ساعته ای به شفاخانۀ داکتران  بدون مرز در قندوز انجام دادند كه منجر به كشته شدن 42 نفر شد.

 اظهارات مختصر بایدن در مورد اعلام عقب نشینی اردوی امریکا، هیچ اشاره ای به شرایط وخیم در این کشور نداشت  که مسئولیت اصلی آن را امپریالیسم امریکا بر عهده دارد.

 این جنگ، بر مبنای ارائۀ اطلاعات  نادرست و عمدی اهداف واقعی ایالات متحده، به عنوان پاسخ به حوادث 11 سپتامبر 2001  که هرگز موضوع تحقیق جدی نبوده است، به مردم امریکا فروخته شد. در واقع این یک جنگ تجاوزکارنه و غیرقانونی بود که هدف آن سلطه و انقیاد مردم تحت ستم تاریخی برای دستیابی به منافع امپریالیسم یغماگر ایالات متحده بود.

 پس از سه دهه جنگ به رهبری امریکا، وقوع جنگ جهانی سوم که با سلاح های هسته ای انجام خواهد شد، یک خطر قریب الوقوع و عینی است.

 هیچ کس در قبال جنایات ارتکابی اردوی  امریكا در افغانستان پاسخگو نبوده است، از زمره مقامات ادارۀ بوش كه آن را به راه انداختند و ادارۀ اوباما كه آن را ادامه داد. جورج دبلیو بوش (اخیراً) به عنوان یک مرد بزرگ تمجید می شود زیرا او نسبت به دونالد ترمپ کمتر زمخت و دیکتاتور است.

 رسانه ها با بارک اوباما به عنوان یک چهرۀ معروف رفتار می کنند، اگرچه او یگانه رئیس جمهور امریکا است که در جریان   ریاست جمهوری اش  هر روز جنگ را به راه انداخت. مشاوران ارشد، از دونالد رامسفلد گرفته تا هیلری کلینتون، از تقاعدی میلیون دالری لذت می برند. معاون رئیس جمهور اوباما اکنون قصر سفید را اشغال کرده است. این جنگ جنایتکارانه توسط هر بخشی از دستگاه های سیاسی ایالات متحده، جمهوری خواه و دموکرات، از زمره سناتور برنی سندرز که به آن رأی داده است ، پشتیبانی می شود.

 ماهیت این  یا هر جنگ، خصوصیت مترقی یا ارتجاعی آن، نه با توجه به حوادث فوری مقدم بر آن، بلکه به وسیله ساختار طبقاتی، بنیاد های اقتصادی و نقش های بین المللی دولت های درگیر تعیین می شود. از این نقطه نظر قاطع، اقدام کنونی ایالات متحده یک جنگ امپریالیستی است.

دولت ایالات متحده در پی دستیابی به منافع وسیع جهانی  نخبگان حاكم امریكا، جنگ را آغاز كرد. هدف اصلی جنگ چیست؟ فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی یک دهه قبل یک خلای  سیاسی در آسیای مرکزی ایجاد نمود، جائی که دومین ذخیرۀ بزرگ ذخایر اثبات شده تیل و گاز طبیعی در جهان است.

 منطقۀ بحیرۀ کسپین که افغانستان به آن دسترسی ستراتژیک می دهد، تقریباً 270 میلیارد بیرل تیل، حدود 20 درصد از ذخایر اثبات شده جهان را در خود جای داده است. همچنین این محل شامل 665 تریلیون مکعب گاز طبیعی، تقریباً یک هشتم از ذخایر گاز کره زمین است.

مداخلۀ امریكا در افغانستان، نه در سال 2001 ، بلكه در ماه جنوری سال 1979 ، هنگامی كه دولت كارتر تصمیم گرفت به نیروهائی كه با دولت مورد حمایت شوروی می جنگند، كمك كند، آغاز شد.  همانطوریكه زبیگنیو برژینسکی، مشاور امنیت ملی کارتر گفت: هدف این کمک ها ” مبدل ساختن افغانستان به یک ویتنام شوروی بود”.  پس از تجاوز شوروی به افغانستان در ماه دسمبر 1979 ، سی آی ای  با پاکستان و عربستان سعودی برای جذب بنیاد گرایان اسلامی برای رفتن به افغانستان و شرکت در جنگهای گوریلائی همکاری کرد، عملیاتی که اسامه بن لادن را به افغانستان آورد و القاعده را خلق نمود.  

 طالبان نیز به همین ترتیب محصول سلاح و آموزش پاکستانی، کمک مالی  سعودی و حمایت سیاسی امریکا بود. اگرچه گروه بنیادگرایان به عنوان نوعی “فاشیسم روحانیت”، محصول جانبی دهه ها سال جنگ و ستم از اردوگاه های پناهندگان در پاکستان بیرون آمدند، اما ادارۀ کلینتن غصب قدرت توسط طالبان را در سالیان1995-1996 به عنوان بهترین امید  برای بازگرداندن “ثبات” تأیید کرد.

 از سال 1996 تا 2001 ، روابط ایالات متحده با افغانستان بر محور پیشنهادی خطوط لوله تیل و گاز از بحیرۀ کسپین در مسیری که روسیه، ایران و چین را دور می زند، صورت گرفت. زلمی خلیل زاد، نمایندۀ دائمی امریكا در منطقه و هم حامد كرزی، اولین رئیس جمهور مورد حمایت امریكا در افغانستان برای غول یونیکال  (Unocal) كار می كردند.

 ادارۀ بوش در سال 2001 تهدید به اقدام نظامی علیه طالبان در چندین نقطه کرد. حملات تروریستی 11 سپتمبر، صرف نظر از حوادثی که  “همه چیز را تغییر داد”، یک حملۀ طرح  شده طولانی را خلق نمود. شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد که سازمان  های اطلاعاتی ایالات متحده اجازه دادند که حملات 11 سپتمبر اتفاق بیافتد تا بهانۀ لازم را مهیا سازد.

  تسخیر سریع افغانستان و فروپاشی رژیم طالبان به عنوان یک حادثه، وحشیگری جنایتکارانۀ امپریالیسم آمریکا را آشکار ساخت، زیرا هزاران نفر در یورش بمباران توسط امریکا کشته شدند و هزاران نفر دیگر توسط نیروهای شبه نظامی مورد حمایت امریکا قصابی گردیدند. نظامی که در کابل مستقر شد،  اتحادی ناپایدار از مقامات سابق طالبان مانند حامد کرزی، رئیس قبیلۀ پشتون و اتحاد شمال بود که بر مبنای همکاری اقلیت های تاجیک، ازبک و هزاره بناء یافت.

 تجاوز ایالات متحده تأثیر بی ثبات کننده ای در ژئوپلیتیک منطقه داشت، زیرا همه کشورهای همسایه، از جمله ایران، روسیه، چین و پاکستان، نیروی عظیم اعزامی امریکا را که در دوره های مختلف تحت ادارات بوش و اوباما به 100000 عسکر افزایش یافت، به عنوان تهدید دائمی دقیقاً در آن سوی مرزهای آنها تلقی کردند. دولت بوش با حمله  به عراق در سال 2003 حتی یک عمل خونبارتر از وحشیگری امپریالیستی را به نمایش گذاشت که شرایط را برای بی ثبات سازی گسترده تری در کل خاور میانه آماده ساخت. این منطقه  اکنون توسط جنگ های داخلی و مداخلات امپریالیستی در سوریه ، لیبی و یمن  از پا درآمده است.

ادارات  بوش و اوباما بودجه های نظامی را با اقدامات دولت پولیسی در داخل کشور، تشکیل فضای نظارت و ریاضت اقتصادی، کاهش بودجه، کاهش دستمزدها و وخیم تر شدن سطح زندگی برای اکثر افراد کارگر ترکیب کردند.

 جنگ در افغانستان بخشی از غلیان امپریالیسم ایالات متحده بود که با جنگ خلیج فارس در سال  1991 آغاز شد و هدف آن جبران سقوط اقتصادی ایالات متحده از طریق نظامی بود. منطق ستراتژیک امریکا غرض پیشروی برای هژمونی جهانی فراتر از عملیات جدید استعمار در خاورمیانه و افریقا است. “جنگ های منطقه ئی عناصر مرکبۀ  رویاروئی سریع ایالات متحده با روسیه و چین را تشکیل میدهد.”

 این پیش بینی  تأیید شده است. یک نکته اساسی در مورد طرح های بایدن برای خروج نیروهای نظامی ایالات متحده از افغانستان، تمرکز منابع اردوی ایالات متحده در افزایش درگیری با روسیه و مهمتر از همه چین است. در هفته های اخیر، بایدن  بر یک سلسله اقدامات تحریک آمیز و رو به افزایش در شرق آسیا نظارت داشته و اردوی ایالات متحده ضرورت آماده سازی برای “برخورد قدرت های بزرگ” را در دوکتورین رسمی خود ذکر کرده است.

 یک گزارش واقعی از دو دهه جنایات خونین در افغانستان و توسعه تحرک علیه بربریت امپریالیستی، مستلزم ایجاد جنبش مردمی در سطح جهانی است.