چشم خود را بند نموده یک لحظه عمیق تصور کن

چشم خود را بند نموده یک لحظه عمیق تصور کن:

به یک خرگاه(خیمه) لم دادی با این که پانزده اسد است ولی بخاری روشن و در بیرون دانه دانه برف می آید، تصور کن از همه چیز بیخبری؛ از شهر، تجمعات، برق، موتر، سرک، درس و تحصیل، طبابت، معاشرت، خورد و نوش عالی، انواع موسیقی، حتی خانه. دور از تو دنیایی وجود دارد، ادیان، نژادهایی رنگارنگ و… و تو اصلاً تمامی پنجا سال عمر یا بیشتر از آن را در یک محیط کاملاً متفاوت گذراندی در تمامی روزهای گذشته چند چهره تکراری، چند رأس غژگاو و بز و گوسفند و دو سه نوع غذا با تو درگیر بودند بس.

خُب من هم بچه قشلاق هستم شاید گوشه ای از این احوالات را چشیده باشم و قصه هایی تقریباً اینگونه شنیده باشم ولی در این شرایط واقعاً شگف آور است. اینجا واخان بدخشان و زندگی قوم قرغیز میباشد. آنها قصه های جالبی می کنند یکی اش گفت: ما در زندگی خانه را نمی بینیم برای یک فامیل یک خیمه یا خرگاه وجود دارد که سالانه چهار بار یعنی در هر فصل از یک نقطه به نقطه دیگر انتقال میابد یک فامیل باید در میان همین خرگاه تمامی احوالات زندگی را به پایان برساند؛ خوردن، پختن، خوابیدن و… او می افزاید؛ از طبابت و داکتر اصلاً خبری نیست شاید اغلب مان قطعاً دوا را نچشیده ایم هر یک مریض شد همین دواهای ساخته خود را برایش تجویز می نماییم. درد بزرگ این است سالهاست جمعیت اینجا افزایش نمی یابد چون نسبت خشمگین بودن طبیعت اکثر اطفال هنگام تولد یا بعد آن از بین می روند همینگونه بعضاً مادرها. تمامی قرغیز ها ۱۵۰ فامیل اند زیادترین فامیل شاید تعدادش شش تن باشد اکثریت چهار یا پنج است. او همچنان ادامه می دهد؛ در یک سال فقط دوبار به نزدیک ترین بازارچه میرویم پنج روز رفت و همان قدر نیز برگشتش طول می کشد از یک قریه یکی دو تن ما که موتر و شهر را دیده باشیم، پول را نمی شناسیم و تمامی مبادلات مان جنس به جنس است از میوه، ترکاری،حبوبات و شیرینی باب هیچ خبری نیست. زن ها نظر به خلاقیت شان در مقابل گوسفند به عقد در می آیند مثلاً آن خانمی که قالی باف باشد و بهتر از دیگران ببافد دو صد گوسفند، پاین ترین سطح پانزده رأس است و این زن ها اند که هفتاد فیصد چرخ زندگی را می چرخانند. درد عمیق این که از درس و الفبا هیچ یک بو نمی بریم.

نکته ها:

۱- یک زندگی کاملاً بومی و تمامی ضروریات دست داشته خودت.

۲- خبرنگار از یک خانم کهن سال می پرسد: اگر در کابل شوهر میکردی یک اپارتمان نصیب ات میشد و از تمامی مزایای یک زندگی مرفع برخودار بودی، اینجا خوب بود یا آنجا؟. او جواب می دهد: قطعاً که اینجا چون وطنم است هرچه هست وطن است دوستش دارم. “حب الوطن”

۳- براستی که آدمی تعجب آور است مصداق همان ضرب المثل” از گل نازکتر و از سنگ سخت تر”