نهه نویمه قاعده

پاچا له خپل وزیر نه پوښتنه وکړه چې ولې زما دا غلام زما نه نېکمرغه ژوند لري؟ هغه هیڅ نه لري، خو هر وخت یې خوله له خندا ډکه او خوشاله یي او زه پاچا یم، هر څه لرم، خو بیا مې هم اکثره وختونه طبیعت خراب او مټکور یي!

وزیر ورته وویل: پاچا صیب د {99} په قاعده یې وازمویه، چې پته یې ولګیږي، پاچا ورته وویل: د {99} قاعده څه مطلب؟! وزیر ورته وویل: 99 دیناره په یوه کڅوړه کې واچوه، د غلام د کور په دروازه کې یې ورته کېږده، په کڅوړه ورته ولیکه چې دا 100 دیناره د پاچا له خوا تا ته ډالۍ دي! څوک چې دا کڅوړه ورته کیږدي، بیا دې دروازه وروټکوي او ورته متوجه دې شي چې غلام څه کوي.

پاچا هماغسې وکړل چې وزیر ورته وویل، غلام کڅوړه ورواخیستله، دینارونه یې وشمېرل او هغه 99 وو! چروت یې وواهه چې دا یو دینار بهر لاره کې چرته لویدلی دی، نو دی او کورنۍ ټول په هغه ورک دینار پسې ووتل، لاره یې پل په پل وپلټله، دینار وویل چې ته ما پیدا کوې؟! غلام او کوروال یې تول تر سهاره وګرځیدل خو دینار تری تم شو، غلام پخوا ډېر ارام او عاجز سړی و، خو دلته د دینار ورکیدا بدل کړ او خپلو کوروالو ته سخت غوسه شو چې دینار ولې نه شئ پیدا کولئ؟!

سبا غلام په بد حالت کې د پاچا خدمت ته حاضر شو، ټوله شپه یې بېخوبه تېره کړې وه، دینار ورک شوی و، کوروال یې ټول خپه کړي وو، تروش تندی یې نیولی و، طبیعت یې خراب و، پر شونډو یې په دوربین کې هم د موسکا څرک نه لګیده! د غلام دا حالت چې پاچا ولید پوه شو چې د {99} قاعده څه معنا؟!

د {99} قاعدې ارموخه دا ده چې موږ د الله تعالی 99 راکړي نعمتونه هېروو او په یوه ورک نعمت پسې مو بد حالت جوړ کړی یي او ژاړو! لکه غلام چې کڅوړه کې پراته 99 دیناره هېر کړل، په هغو یې د الله شکر ونه ایست او نه یې خوشالي پرې وکړه، خو په هغه یوه ورک دینار پسې یې شپه رڼه کړه! موږ عموماً همدا د غلام په څېر تعامل او چلند لرو، بناءً د الله له 99 نعمتونو باید خوند واخلو، شکرونه پرې وباسو او له الله تعالی نه د هغه نور پرېمانه نعمتونه وغواړو.