هفت ثور

     ۷ ثور، که د غوایانو غوبل. !

هر قدر در باره این روز منحوس و فاعلین بی باک ان بنویسیم کمی خواهیم نمود،
در افغانستان  ضرب المثل داریم که میګوید: ( ترکاڼی د بیزو کار ندی .)
و یا : به اسپ ها نعل میزد ، بقها هم پای خود را بلند کرد .
ګرم شه لا ګرم شه.
مونږ په دونیا جوړه کړو یو ښکلی خوږه دونیا
هلته به غوغا نه وی ، هلته به ژړا نه وی
یوه د خوشحالی دونیا، ښکلی او ښایسته دونیا.
واه وا، راستی که به ملت افغان این دژخیمان ،  ښکلی او ښایسته دونیا را جور کرد.
در دیګر دونیا شخصیکه  مرتکب خطا و یا کار بد میشود از مردم عفو میخواهد، اعضای نام نهاد حزب نادیموکراتیک خلق نتنها که از ملت شریف افغانستان عفوه  نمی خواهد برعکس به ګناه هان و اشتباه خود افتخار می کند ، این را ګویند دیده درایی.
امروز این قشر رانده شده بجای اینکه کمی خجالت بکشد بر عکس در تلویزیونها نشسته از اعمال غیر انسانی به چی وقاحت دفاع نامشروع میکند.
انعده افراد بی بندوبار که  حیا چشم شان ریخته شود دیګر هیچ عمل بد و غیر انسانی حتی تا سرحد وطنفروشی  برایشان قیمت و ارزش ندارد.
کسانیکه پرنسیپ نداشته باشد انها هیچګاه مصدر خدمت شده نمی تواند.
تره کی را حفیظ الله امین سر به نیست ساخت، حفيظ الله امین را رفقا وفادارش مانند سید محمد ګلابزوی، اسلم وطنجار، اسدالله سروری، شیر مزدوریار، و اقای ببرک کارمل به ګودال تاریخ سپرد.
ببرک کارمل از دست داکتر نجیب الله به روسیه تبعید ، الکهولیک و دیوانه شد.
داکتر نجیب را همرزمان شان از قبیل ، عبدالوکیل، سلیمان لایق، نبی عظیمی ، عبدالحمید محتاط، فرید مزدک، علومی، به اشیانه ملل متحد روان کرد  بعدآ بدست طا ل بان ، وی هم  به کیفر اعمال شان رسید.
ایا این همه بی وفایها در حصه رهبران شان ما کردیم یا انها خود مرتکب ان ګشته اند. ګرم شه لا ګرم شه.
نورمحمد تره کی میګفت. ما اینطور انقلاب کردیم هر قدر که امپریالیست ها به ان دامن بزند اتش شان شعلور میشود.
حفیظ الله امین میګفت. اګر ما دشمن قوی داریم همانقدر دوست قوی [ شوروی ] هم داریم.
ببرک کارمل می فرمود. خوبترین حزبی انست که وفادار به ارزش های شوروی ماکسیزم ، لیننیزم باشد.
داکتر نجیب الله عقیده داشت و به این باور بود که میګفت: بکشید تا کشته نه شوید. مرګ انسان به این قصاب خاد ارزش یک ګنجشک نداشت. ګرم شه لا ګرم شه.
من به این افراد ناعقبت اندیش بعد از اینکه سستم سوسیالیستی تیپ کمونستی انها در کشور عزیز من افغانستان از هم پاشید شد و انها به امپریالیزم غرب پناه بردند کاری ندارم. ولی همین قدر میګویم که اګر انها کمی غیرت و شهامت پرولتری میداشت ابدآ این کار را باید نمیکرد.
ګرم شه لا ګرم شه.
من در محبس زندان پلچرخی انهم در اوایل ماه سرطان سال ۱۳۵۷ شاهد قتل عام یکنیم دو صد افراد فقیر، بیچاره و غریب کراړه ولایت کنر که که بعضی از این افراد چپلی ، بوت و کلفش در پاها نداشت در بلاک دوم محبس پلچرخی این دژخیمان به چی قساوط و بی رحمی ان مردم بی بضاعت  را در نیم شب توسط ماشیندارهای ( ک ۴۷ ) تیر باران کرده و به شهادت رساند.
تف به این وطندوستی و غریب نوازی تان.
در اخیر کلام من این روز منحوس را به فامیل ها شهدا وطن که فرزندان عزیز و شوهران خود را از دست داده تسلیت عرض میکنم از بارګاه ایزد متعال عاملین و فاعلین این روز سیاه را همیشه شرمنده و ذلیل خواهانم. امین یا رب العالمین.

  ۲۴/ ۲۶/ ۴