محترم ولسمشر اشرف غني ته!/هلمند پردیس

قدرمنده ولسمشره، غواړم چې د ګیلې په ډول خپل د زړه غږ او د دردیدلی افغان وطن ناخوالې درورسوم.
د ټالیبانو د محوه کیدو ورورسته د ټولو افغانانو د افغانستان لپاره ډیر ښکلی او د خوشبختیو څخه د ډک هیواد ارمان یو ځل بیا په زړه کې راپیدا شوو، ولسونو داسې انګیرله، چې نوره نو د تورو تیارو دوران تیر شو، او که خدای کول، موږ به د یوه اباد، سوکاله، بریمن او پر خپل ځان بسیا افغانستان مالکان شو.
خو د ولسمشر کرزي دوران چې شروع شو، دولت د افغان تاریخي لنډغرو، ټوپکسالارانو، بدمعاشانو، او د افغانانو قاتلانو لاس ته ورغلو، مګر ولس بیا هم همدغه د تاریخ شرمیدلی څېرې لکه د زهرو پیالې نوش جان کړې، دریالس نه تر پینځلس کاله یې دوی وزغمل، او همدا هیله وه، چې موږ اوس د یو دولتي سیستم څیښتن شوو، نیمګرتیاوې به یې ورو، ورو ورپوره کوو، پروا نه لري، تیر هیر، باقي خیر!
خو برعکس، خبره د باقي خير څخه تیره شوه، نو ولس باید په بله لاره کار کړی وای، ولس غوښتل چې دغې ناوریني حالاتو ته نوره د پای ټکې کیږدي، او يواځینۍ د نجات لاره، د یوه عالم، متفکر او سپیڅلی زعیم ټاکل وو، چې د همدغې نتیجې له رويه ولس د لسیزو، لسیزو دردونو، غمونو او ناخوالو څخه ګرانه ولسمشره ستاسو غیږې ته پناه راوړه، او تاسو ته یې په سر پریکړي ډول رایه درکړه، او انقلاب یې وکړو، تاسو دنړۍ یو له هغو ولسمشرانو څخه يئ، چې د افغان ولس په رایه کمیاب او د نجات لاره بلل کیږئ.
مګر چې تاسې اوس په قدرت کې یاست او د افغانستان او افغان ولس مسؤلیت د ستاسو په غاړه دی، نو د یوه مسؤل کس په حیث مو دومره بار نه دی اوچت کړی، څومره چې د ولس ارمان وو.
اوس له دوو کالونو خبره اوښتي ده،خو هغه مشکلات چې ولس یې له ټوپکسالارانو سره لري، کم نه شول، په دې سلسله کې ولس دل شوو، خو لنډغر، قاتل، بدمعاش او جهادي ټوپکوال پکې میلیونر شوو، او افغانستان یې سوالګر کړو.