هر قوم برای افغانستان و افغانستان برای همه اقوام/ پرتو نادری!

هر قوم برای افغانستان و افغانستان برای همه اقوام!
اگر من جای غنی بودم ، همان روزی نخستین استعفای بی تاریخ نور را امضا می کردم و دکان ولایتش را قفل می زدم.
از استاد عطا پیروان مزد بگیرش گاهی به نام اسماعیل سامانی یاد کردنده اند و گاهی هم به نام امیر خرسان بزرگ! شاید ما همیشه قوم مبالغه پرداز بوده ایم، شاید مبالغه پردازی شاعران پارسی دری ما را مبالغه پرداز ساخته است. مبالغه پردازی در حماسه بسیار زیباست؛ اما در سیاست زشت‌ترین مفهوم است. من به استاد احترام دارم، خیلی‌ها؛ اما باری در همین فیس بوک نوشته بودم؛ اگر همان اسماعیل سامانی، استاد عطاست و اگر استاد عطا امیر بزرگ خراسان است، من منکر خراسانم. چون هرکسی آن رویگر زادۀ بزرگ نیست که نان و گندنه بخورد و هنگام خواب شمشیر زیر سر گذارد و بگوید من فرمان از این شمشیر دارم نه از خلیفۀ بغداد؛ این شمشیر است که در میان من و خلیفه داوری می‌کند!
فکر نمی کنید که شاید نه تنها نقش تاریخی – سیاسی استاد عطا که نقش تاریخی – سیاسی جمعیت اسلامی و دیگر تنظیم های جهادی پایان یافته است! احزاب سیاسی چنان موجودهای زنده به دنیا می آیند، بزرگ می شوند،کارهایی را به فرجام می رسانند و اگر نتوانند خود را با شرایط سیاسی و اجتماعی روزگار هم آهنگ سازند و نتوانند در چارچوب خواسته های روزگار سخنی و شعاری داشته باشند می‌میرند.
من نمی دانم این کدام مغز پوسیده است که جمعیت اسلامی را مساوی به تاجیکان می داند، حزب اسلامی را مساوی به پشتون‌ها، جنبش را مساوی به اوزبیک و وحدت اسلامی را مساوی به هزاره و همین‌گونه …
هم وطنان عزیز! ما همه گان گرو گانانیم، گروگان هین تنظیم‌ها و گروگان تاراج‌گران نیکتایی دار غرب سالار. شماری از کوهستانها برگشتند و ما را گرفتند و شماری هم در بهترین صورت از هوتل‌های غرب بر گشتند و به نام کارشناس و چه‌ها و چه‌ها،ما را گروگان گرفتند.
در تذکرۀ من تاجیک نوشته است؛ اما می خواهم بگویم که در این پانزده سال اخیر این مافیای تاجیک بود که بر سرنوشت من معامله کرد. این مافیای تاجیک بود که حق مرا پایمال کرد! حساب شان روشن است و نام های شان نیز، در آن سال‌ها دیگران سیاست می کردند و اینده را در نظر داشتند؛ اما شماری پیشوایان سترگ ما مشغول سگ‌بازی و اسب بازی و خوش‌گذرانی بودند و تنها به ارضای نفس امارۀ خود می اندیشیدند و بس!
قوم بزرگ تاجیک نه عطا محمد نور است و قوم پشتون نه اشرف غنی .
باور دارم همین امشب اگر آنان بر سر تقسیم منافع با هم کنار آیند، فردا سخنی نخواهد بود، فردا آب از یک کاسه خواهند نوشید!
هم وطن عزیز! اگر قرار باشد که امریکایی ها افغانستان را به لانۀ داعش بدل سازند. چه فکر می‌کنید که عطا محمد نور و جنرال دوستم می توانند، جلو چنین سیلابی را بگیرند، هرگز!
وقتی ما را یک دشمن تهدید می‌کند؛ چرا در کنار هم نباشیم. جمعیت فکر می‌کند که اگر نور پس شد، جمعیت می‌میرد و شماری از تاجیکان ساده اندیش نیز فکر می کنند که مرگ جمعیت یعنی مرگ تاجیکان. چون می اندیشند که گویا این تنظیم بود که تاجیکان را به میدان سیاست کشید.
گاهی اندیشیده اید که خوشبختی چه اجتماعی و چه فردی یک امر جمعی است. یعنی هیچ انسانی چه در خانواده و چه در جامعه نمی‌تواند به تنهای خوش‌بخت باشد. حال همه افراد خانواده بدبخت اند، رنج می‌برند، در این میان آیا یک تن آنان می تواند خوش‌بخت باشد؟
همین گونه وقتی جامعه‌یی را بدبختی‌های برزگ اجتماعی فراگرفته باشد، چگونه ممکن کسی احساس خوش‌بختی کند. اگر چنین احساسی هم داشته باشد، این یک احساس دروغین و خوش‌بختی اش هم یک خوش‌بختی کاذب است.
باید جامعه با همه اجزای سازنده اش به خوش بختی برسند تا همه گان احساس خوش بختی کنند. این امر ممکن نیست ؛ جز در موجودیت یک دولت قانونگرا و متکی بر اصول دموکراسی و برابری در برابر قانون.
این چه اندیشه و منطقی است که من باید حتما مانند تو بیدندیشم، مانند تو رفتار اجتماعی داشته باشم!
آنانی که فرصت های بازسازی در افغانستان را از بین برده اند، اینان بزرگترین دشمنان افغانستان اند. برای آن که دیگر نمی شود زمان را برگشتاند.
بیایید سایۀ دروغ‌ها را از ذهن خود دور سازیم.
مافیای قومی هر قوم، دشمن بزرگ اوست … افغانستان خانۀ همه گان است. سخنان بویناک شماری از فاشیستان را بگذاریم کنار! بیایید خانۀ خود را نجات دهیم!
تاجیک‌ها، پشتون ها، هزاره ها، اوزبیک‌ها، ترکمن‌ها، بلوچ‌ها، نورستانی‌ها، بهاوی‌ها، پشه ای‌ها، بیات‌ها، سیدها، اسماعیلی‌ها، عرب‌ها، گجرها، براهوی‌ها، قزل‌باش‌ها، قرغزها، فرملی‌ها، هندو باوران، و … افغانستان خانۀ همۀ ماست!
خانۀ مشترک ما که اکنون به کشتی توفان زده یی می‌ماند. این کشتی را تنها این همه گان است که به ساحل می رساند و بس.
هر قوم برای افغانستان و افغانستان برای همه اقوام!