غزل
ځان پخپل ځان کي پلټمه آئینو ته ګورم
په روغ قامت کي د ټوټه وجود ټوټو ته ګورم
خزان بادونه شیندي بیا شنې ارواګانې اخلي
پاڼې زګیروي کوي اوس پام کومه پښوته ګورم
دچمن ټولې خنداګانې یې غنیمت یووړلی
موسم ظالم دی، دګلونو حوصلوته ګورم
یوځل راږغ…