عبدالوکیل متین

ډېر اميدوار ستا د کرم يم د جهان مالکه! د ټولې ځمکې، سيارو، هم د اسمان مالکه! زما په ژوند د تاجدارانو تاج په ځمکه پرېووت ته جاودان ېې، ته سلطان ېې ته سلطان مالکه! ستا په اختيار هزاران ستوري خپل مدار کې ګرځي ته ېې…

را به شې اختره! خو راټول به کوم ګرېوان کړې او که نه؟ راخلاص به مو د جهل له زندانه کوم افغان کړې او که نه؟ زما د قلم ژبه په پوښتنو عادت شوې خفه نه شې! جواب به مې د "نيمې پېړۍ درد" په نوم عنوان کړې او که نه؟ زه نه وايم چې…

دا زړه راځنې واخلۍ دې ګوګل کې نه ځاېېږي حباب غوندې به وچوي سمندر کې نه ډوبېږي د کوم يو ګل په مخ باندې مې زړه ته تسل ورکړم ته يو ېې دوی بې شمېره په ګلشن کې زرغونېږي تنها مې پرېږدۍ خلکو چې د هجر لار کړم لنډه د يار له کوڅې…

تصوير د تصور کې دې اسمان پورې رسېږم چې شمېرم دې خالونه کهکشان پورې رسېږم کاسه په لاس ځنځير د ميخانې په در وهمه وزرو د خمار کې مې جانان پورې رسېږم رقيبه! څيروم دې نن ګرېوان او لمن دواړه بيا خدای خبر چې کله ستا ګرېوان…