نشست مسکو؛ اوج ذلت گروه طالبان /شمس حقجو

نشست مسکو که به روز جمعۀ گذشته با حضور نماینده‌گان ده کشور جهان به شمول ایالات متحده امریکا و در عدم موجودیت نماینده گان حکومت افغانستان برگزار شد و پرده از رازهایی که تا کنون به صورت معما گونه بودند، برداشت.

این نشست که بدون حضور نماینده گان افغانستان برگزار گردید پیام آور موضوعاتی بود که در این نوشتار به آن می پردازیم.

_ نخست؛ این که برگزاری این نشست به وضاحت نشان داد که روسیه بالای گروه طالبان سرمایه گذاری نموده و می خواهد از همین مدرک بهره برداری سیاسی نموده و منافع خود را در منطقه دنبال کند زیرا پیش از این بارها از طالبان حتا در نشست عربستان سعودی و با حضور نماینده گان علمای ده ها کشور اسلامی برگزار شد تقاضاء ها را رد نموده و نماینده گان طالبان از اشتراک شان سرباز زدند، اما همین که روسیه از آنان برای اشتراک در نشست مسکو دعوت نمود بدون ضیاع وقت به درخواست مسکو لبیک گفته و با زنان زیبا روی روسی رو در رو قرار گرفته و علامت صحه بر غلامی خویش گذاشتند.

_ ثانیاً؛ طالبان با اشتراک در نشست مسکو نشان دادند که بدون کسب اجازت از بادار دیرینۀ خویش (پاکستان) نمی توانند حتا یک گام به جلو بگذارند طوری که در چندین نشست بزرگ علماء اسلام که در کشورهای افغانستان ، اندونیزیا و عربستان سعودی دایر گردیده بود با آوردن بهانه های دروغین از حضور در آن خود داری نمودند اما بدون تعلل به خواست دشمن دیرینه افغانستان ( روسیه ) که عامل تمام بد بختی های کنونی افغانستان می باشد پاسخ مثبت داده و برای جهانیان نشان دادند که در جهت منافع کشور های پاکستان و روسیه حرکت می کنند و بدون خواست باداران شان نمی توانند حتا یک گام بردارند.

_ ثالثاً؛ روسیه با برگزاری این نشست می خواست نوعی قدرت نمایی نموده و توجه جهان را به این موضوع جلب نماید که هنوز هم این کشور از تاثیر گذاری در قضایای جهانی برخوردار است و در عین حال گروه مزدور طالبان نیز بدون در نظر داشت تمام جنایات شوروی سابق ، به خواست های مغرضانۀ روس ها تن داده و اوج ذلت را به جان و دل خریدند.

گرچه حضور هیئت شورای عالی صلح در نشست صلح روسیه قناعت بخش نبود و این هیئت نتوانست حتا خواست های ابتدایی شورای صلح و مردم افغانستان را بازگو نماید اما عدم حضور نماینده گان حکومت افغانستان در این نشست نمایانگر پختگی دولتمردان کشور در سیاست های برون کشوری می باشد ، زیرا قبل از برگزاری نشست مسکو برخی از آگاهان مسایل سیاسی از برخورد حکومت افغانستان در پیوند به این موضوع انتقاد نموده و دولتمردان کشور را دنباله رو سیاست های امریکا می خواندند اما حالا و پس از برگزاری نشست مسکو همه به این موضوع پی بردند که آجندای نشست مسکو غرض دستیابی برای صلح و مفاهمه نه ، بزرگنمایی دو موضوع زیر برای جهانیان بود .

1_ قدرت نمایی برای جهان و این که یکی از کشور های تاثیر گذار بالای گروه تروریستی طالبان می باشد.

2_ بزرگنمایی گروه تروریستی طالبان و مشروعیت بخشیدن برای این گروه منحیث یک طرف قضیۀ افغانستان .

مگر حقیت امر این است که گروه تندرو طالبان به هیچ وجه نمی تواند به عنوان یک گروه سیاسی در افغانستان خود را مطرح سازد زیرا این گروه عامل نابودی هزاران پل ، پلچک ، سرک ، تاسیسات عام المنفعه و در عین حال سبب کشتار بیش از نیم میلیون و زخم برداشتند یک ملیون از شهروندان افغانستان طی یک و نیم دهۀ اخیر می باشند.

تنها اسمی را که می تواند بالای گروه طالبان گذاشت همان تروریست ، مزدور و آلۀ دست کشورهایی مانند پاکستان و روسیه خطاب کرد.

بر عکس آنچه کشور های روسیه و گروه طالبان تصور داشتند این نشست تشت رسوایی این دو همدست را از بام انداخت و همه جهانیان پس از برگزاری نشست مسکو به عمق روابط مخفیانۀ روسیه با گروه تروریستی طالبان پی برده و حقانیت حکومت و مردم افغانستان را درک نمودند.