نشست صلح مسکو؛ کی برنده میدان خواهد بود؟

استاد عارف نظری _

صدمین سالگرد تأسیس روابط دیپلوماتیک افغانستان – روسیه بود ، کشور روسیه به همین مناسبت نشست سیاسیون و هیات طالبان را با حضور چهره ملا برادر معاون سیاسی این گروه و از پیشتازان گفتگو کننده در نشست های صلح قطر میزبانی خواهد نمود . حامد کرزی ریس جمهور پیشین کشور در راس هیأت چهر های سیاسی افغانستان قرار دارد. آما آنچه مورد تردید قرار گرفته است این است که آیا روسیه در تحقق صلح در افغانستان بیشتر از ایالات متحده امریکا موثر تمام خو اهد شد یا گوشه ای از بازی های این روند را بدوش خواهد داشت.

به نظر میرسد که استراتیژیست های سیاست خارجی و امنیتی روسیه به این باور رسیده اند که دستگیری طالبان در منطقه میتواند مانع گسترش گروه های افراطی اسلامی و تروریستان به کشور های مشترک المنافع آسیای میانه متحد به روسیه و بخصوص به خود کشور روسیه خواهد شد اما تجربه گذشته تا کنون نشان داده است که گروه طالبان به هیچ نوع معاهدات ، اصول و قواعد حاکم بر نظام بین الملل ایمان و باور نداشته و آنچه برای آنها معیار اعتبار است ایدیولوژی فکری آنهاست که برای مدت بیست و پنج سال میشود بخاطر تحقق آن مبارزه میکنند. در عمل گروه طالبان نیز نشان داده اند که روابط نزدیک و همکاری های نظامی و ایدیولوژیکی با گروه های افراطی اسلامی در اوزبیکستان و سرحدات جنوب تاجکستان ، قرغزستان ، چچین و قفقاز دارند. عدم به نتیجه رسیدن روی یک توافق کلی در نشست های قطر با گروه طالبان بیشتر روی همین موضوعات یعنی روابط آنها با گروه های افراطی اسلامی در آسیایی جنوبی مثل پاکستان، هندوستان ،سریلانکا و کشوری های آسیایی میانه است که جهان را به خطر مواجه نموده است. کشور روسیه از روی ناچاری دست به اقدامات سیاسی میزند ، قرار که قبلاً هم معلوم شد نشست های قبلی مسکو چندان تاثیری بر روند صلح کشور نداشت و چشم و امید مردم افغانستان و جهان به نشست های قطر دوخته شده است زیرا طالبان قرار گفته های ملابرادر در نشست دیروز قطر توسط ایالات متحده امریکا اشغال شده است و طرف معامله طالبان همچنان ایالات متحده امریکا است و ایالات متحده امریکا به خوبی این موضوع را درک کرده میتواند که حکومت فعلی افغانستان دستاورد هژده ساله ایالات متحده امریکا است و تلاش نهای این کشور بر آن است تا گروه طالبان بعد از به توافق رسیدن روی یک سلسله مسایل منطقه ای و داخلی این گروه را سر میز مذاکره با حکومت افغانستان بنشانند ، مورد که جز آن برای طالبان چاره ای نیست.

طالبان میخواهند با لبیک گفتن به نشست مسکو از طرفی زمینه حضور خود در مذاکرات با حکومت کابل را از طریق مهیا کنند که سخنان گذشته خود را که با حکومت کابل روی میز مذاکره نمی نشینند جبران کرده باشند و سیاسیون کشور بخصوص ریس جمهوی کرزی و گروه ایتلاف شمال بهترین گزینه بخاطر جبران این سخنان خواهد بود، زیرا برای طالبان این بهانه بهتر است تا از یک طرف استقلال عمل خود را به نمایش گذاشه باشند و از طرف دیگرامتیاز نزد ملت گرفته باشند که ما به دعوت سیاسیون کشور روی میز مذاکره نشسته ایم و از امریکا در واقع دشمن ما اطاعت نمی کنیم. مورد دیگر که باعث به بند بست گشیده شدن روند صلح شده است حضور نیرو های خارجی در افغانستان است، همه به شمول کشور روسیه این مورد را بهتر درک میکنند که در خروج نیرو های خارجی از افغانستان عاجز اند حتی گروه طالبان و سیاسیون کشور، خروج نیرو های خارجی از کشور به تصمیم دونالد ترامپ و مشاورین سیاست خارجی قصر سفید با در نظر داشت منافع ایالات متحده امریکا در منطقه بستگی دارد. بناءً نشست های مسکو با حضور چهره های سیاسی آنها چون ملا برادر و از سیاسیون کشور چون حامد کرزی جز نشست های مشورتی ولی فاقد تصمیم گیری است، روسیه به عنوان یکی از کشور های ابر قدرت جهان در تلاش حفظ امنیت و بقای خود و م متحدین خود است و دست دراز نمودن به سوی گروه طالبان و سیاسیون مخالف ایالات متحده امریکا از روی ناچاری است باوجود که بهتر میداند که این نشست ها فاقد تصمیم گیری های جدی از جانب گروه طالبان و سیاسیون کشور خواهد بود ، به این مفهوم که سیاسیون کشور به رهبری حامد کرزی صلاحیت تصمیم گیری در مورد پروسه صلح را ندارند و این تنها حکومت است که بر اساس قانون باید این پروسه را دنبال نماید و گروه طالبان همچنان درک میکنند که طرف معامله انها ایالات متحده امریکاست و روسیه فقط میواند گوشه ای از این بازی را مدیریت کند نه کل بازی را و کل بازی هنوز هم درست ایالات متحده امریکا و حکومت افغانستان است.