کی ها می خواهند که دوسیه طالبان بسته نشود؟

هستی وجودی طالبان یکی از بحث های خیلی جنجالی در مورد این گروه است. عده ای بر این عقیده اند که گروه طالبان بخاطر از میان برداشتن جنگ های داخلی که در سال ۱۳۷۲ آغاز گردید شکل گرفت اما عده کثیر بر این باورند که طالبان زاده استخبارات بعضی از کشور های منطقه و جهان به عنوان یک پروژه به منظور دستیابی به اهداف بزرگ استراتیژیک این کشور ها بوده است. در اوایل تأسیس و روی کار آمدن این گروه نظریه اول برجستگی خود را داشت اما با گذشت اندک بعد از دستیابی این گروه به پایتخت کشور دیده شد که برعکس نظریه اول ، نظریه دوم شکل دهنده گروه طالبان است.طبق نظریه دوم و با در نظر داشت اسناد مستند و تحلیل ها از چگونگی روابط و به رسمیت شناختن رژیم این گروه از سوی بعضی از کشور های ایجاد کننده آن به خوبی در می یابیم که طالبان زاده استخبارات منطقه و جهان و یک پروژه اند که ایده تأسیس آن را سازمان استخباراتی انگلیس پیشنهاد کرد ، آمریکا آموزش و تجهیزات در اختیار آنها قرار داد ، عربستان سعودی نیز از لحاظ مالی این گروه را حمایت کرد و پاکستان نیز به مانند کشور حامی تروریستان این برنامه را عملی نمود که به عنوان دلیل محکم در مورد این ادعای ما میتوان به گوشه ای از مصاحبه بینظیر بوتو نخست وزیر وقت پاکستان اشاره کرد که یاد آور شد بود: طالبان توسط آی اس آی و آمریکا درست شده است. بناءً همانطور که یک پروژه آغاز دارد بعد از دست یابی به هدف پایان نیز دارد.

اما پایان پروژه طالبان بستگی به منافع و اهداف حامیان شان دارد بدین معنی که از دو سال به این طرف به وضاحت دیده میشود که طرف های ذیدخل در پروسه صلح افغانستان تلاش های جدی را به راه انداخته اند تا این گروه به میز مذاکره نشسته و به یک تفاهم بین الافغانی دست یایند البته این یک طرف قضیه است که تمرکز جدی به منظور خاک زدن به چشم دنیا و مردم افغانستان برجسته نشان داده میشود ولی طرف دیگر قضیه سود و منافع است که طرف های ذیدخل مانند ایالات متحده آمریکا و پاکستان در پروسه صلح افغانستان به از آن به عنوان حامیان سرسخت این گروه بدست می آورند که برای اثبات این ادعای خود میتوان گفت : طالبان روی میز مذاکره صلح نشستند ولی نه با افغانان بلکه با آمریکایی ها.

اما چرا با آمریکایی ها ؟

 در حالی که این گروه جنگ شان با حکومت و دولت افغانستان است در ۱۹ سال این سربازان حکومت افغانستان بود که با آنها جنگید و به فرض اگر جنگ این گروه با آمریکایی ها بود بعد از توافق صلح با آمریکایی ها چرا این گروه با حکومت افغانستان می جنگند؟

 به گفته این گروه که آمریکایی ها طرف جنگ آنها است و حالا دیگر آمریکایی در میدان های جنگ وجود ندارد، پس چرا جنگ؟

واقعیت امر این است که آمریکایی ها هیچ گاه از سال ۲۰۱۰ به اینطرف این گروه را دشمن خود خطاب نکرده است ولی از آنجا که پای آمریکا در افغانستان گیر کرده است و هزینه های بزرگ مالی و نظامی را به مصرف می رساند مجبور است که در ظاهر گاه گاهی این گروه را بکوبد ولی تنها گروهی که اجازه خروج شدن را به آمریکایی ها میدهند همین طالبان اند.

بناءً این گروه نخست با آمریکایی ها معامله کردند و آمریکا نیز آن را خلاف اصول پیمان امنیتی ۲۰۱۴  و پیمان استراتژیک ۲۰۰۹ کابل _ واشنگتن آن را پذیرفت زیرا منافع آمریکا دیگر در افغانستان ایجاب بودن را نمی کند و این کوتاه ترین راه هست که باید آمریکا بپیماید، در غیر آن خروج آمریکایی ها مطابق به مفاد پیمان امنیتی و معاهده استراتژیک راه طولانی است.

از طرف دیگر نقش دوگانه پاکستان نیز نباید در این میان فراموش شود. پاکستان که از یک طرف همسو با برنامه های آمریکا است از جانب دیگر در پی تحقق منافع خود همچنان است روی همین دلیل پاکستان نخست مطابق به منافع آمریکا زمینه مذاکرات و توافق این گروه را مهیا کرد و ملا برادر را از زندان رها و به قطر به دفتر سیاسی گماشت و تا یک و نیم سال آمریکا را با طالبان روی یک توافق رسانید . یعنی یک تیر دو نشانه هم آمریکا را از سر راه خود دور کرد و هم برای سربازان نیابتی خود جایگاه ویژه تعریف کرد زیرا منافع پاکستان چنین سیاستی را ایجاب میکرد بدین معنی تا زمانی که آمریکایی ها در افغانستان بمانند و دست طالبان را در حملات شان مطابق به میل پاکستان بگیرند و همین طور پاکستان مداخلات مستقیم در افغانستان نداشته باشند این کشور هرگز به اهداف خود در افغانستان نایل نخواهد شد.

روی همین دلیل پاکستان هرگز اجازه نداد که طالبان روی میز مذاکره با حکومت افغانستان بنشینند بلکه نخست باید با آمریکا که بزرگترین مانع برای آنها بود به توافق برسند بعد با افغانان داخل معامله شوند این گونه پاکستان حکومت افغانستان را تضعیف کرده و بعد طالب را با او داخل معامله میکند آنچه که امروز در حال عملی شدن است. یعنی طالبان با آمریکایی ها معامله کردند تا سربازان ما را رها کنید و این حکومت افغانستان است که آنرا رها میکند و از طرف دیگر بعد از توافق با آمریکا جنگ همچنان با حکومت افغانستان ادامه دارد. این بدین معنی است که تا هنوز هیچ تغییر در سرنوشت مردم افغانستان بوجود نیامده است و تنها سود که برده شده است سود طالبان ،آمریکایی ها و پاکستانی ها از معاملات میان خودی آنها بوده است. آمریکاییان با چنین زد و بند زمینه فرار خود ، بقای طالبان با جنگ و دستیابی پاکستان را به اهدافش نزدیک ساخته اند . در حالی که آمریکا از آدرس سازمان ملل متحد وارد افغانستان شده بود و اگر طالبان میخواستند به مذاکره بنشینند باید نخست با حکومت افغانستان می نشستند و به توافق می رسیدند و اگر طالبان همچنان اسرار داشتند برای طالبان گفته می شد که ما شما را از آدرس حکومت افغانستان خواهیم شناخت و شما طرف ما نیستید بلکه طرف حکومت افغانستان هستید ، مشکل تان را با آنها حل کنید ما حامیان حکومت افغانستان هستیم و برای نابودی تروریزم آنها را همکاری میکنیم ولی آمریکایی ها چنین نکردند، زیرا چنین کاری به پروژه اصلی آنها در  تضاد بود، امریکایی ها ختم جنگ و فرار از این کشور را میخواهند و این کار را طالبان برای آنها مهیا کرده میتوانند پس چرا با آنها معامله نکنند تا این که بیایند منافع افغانستان را مدنظر بگیرند. حالا دیده میشود که صلح به نتیجه خواهد رسید و پروژه طالبان خاتمه خواهد یافت زیرا در حال حاضر آمریکایی ها به عنوان یکی از حامیان برجسته این گروه در سطح بین الملل که توانسته است نقش این گروه را برجسته نشان بدهد به اهداف خود که خروج نیرو های خود از افغانستان و ملی ساختن جنگ افغانستان است دست یافته است. از دید آمریکایی ها  جنگی که در افغانستان جریان دارد جنگ داخلی بوده و تروریزم آمریکا را نیز از افغانستان تهدید نمی کند زیرا از دید آنها و با ازبین رفتن هسته های نخستین گروه داعش و القاعده دیگر این گروه نیز در افغانستان به عنوان شبکه های تروریستی تهدید به آمریکا نیستند ، در خاورمیانه که همچنان تضعیف و از میان رفته اند. پاکستان نیز جایگاه بالایی از طریق آمریکایی ها به طالبان بخشیده است و این گروه اکنون یک بخش بزرگ از بحث صلح و جنگ اند و میدان نیز برای اقدامات پاکستان برای تجهیز نظامی و مالیاتی این گروه به منظور فشار آوردن به دولت افغانستان به منظور گرفتن امتیاز بیشتر نیز باز است.

 بناءً گفته میتوانیم تا زمانی که حامیان طالبان به شمول پاکستان و ایالات متحده آمریکا به طور کلی به اهداف خود دست نیابند صلح در کار نخواهد بود و صلحی را که اینها بوجود می آورند بدون شک که منافع این کشور ها بطور واضح در آن دیده خواهد شد. ولی فراموش نباید کرد که اینطرف مردم و دولت افغانستان و کشور هایی قرار دارند که از تروریزم و مغز های تروریستی حمایت نمی کنند و هرگز اجازه چنین کاری را حتی که به آمریکایی ها و پاکستانی ها به نزدیکی های اهداف خود برسند نخواهند داد