افغانستان یکپارچه و متحد می خواهیم

هرگاه به تاریخ خلقت انسان در کرۀ خاکی توجه کنیم از همان آغاز الی اکنون استعمار و سلطه جویی در سرشت انسان وجود داشته و هر فرد ، قوم و ملتی کوشیده است تا بر اوضاع مسلط باشد و چرخۀ زندگانی را به وفق مرام خویش به گردش در آورد.

در جریان سالهای متواتر کشور عزیز ما افغانستان همواره از رهگذر های متعدد مورد توجه و تاخت و تاز ممالک استعمارگر و جاه طلب قرار گرفته و موقعیت استراتژیک ( واقع شدن در مسیر راه ابریشم ، داشتن آب و هوای مساعد ، نزدیکترین راه دستیابی به آب های گرم ، جغرافیای پیچیده و غیر قابل تسخیر و…) در این خطه باعث شده ، تا مردم این مرز و بوم هر از گاهی دستخوش و آماج لشکرکشی های جهانگشایان و اشغالگران قرار گیرند.

آریانا،باختر،خراسان و بالاخره افغانستان کنونی با آن که در طول قرن ها فراز و فرود های بسیاری را تجربه کرده است اما هیچگاه استعمار گران و کژ اندیشان موفق نشده اند دیری در این وادی نفس بکشند، که متوقف شدن چندین سالۀ اسکندر مقدونی،زخم برداشتن تیمورلنگ،جنگیدن با لشکر وحشی چنگیز،شکست فاحش انگلیس و سقوط شوروی سابق از بارزترین شواهد ما در این ادعا می باشد.

پرسش اینجاست که، مردمان این کشور چگونه توانستند قدرتهای بزرگی را که در بالا از آن یاد آوری نمودیم به چالش بکشانند و عامل زوال حکمروایی آنها در این مرز و بوم گردند؟

پاسخ – اگر به رویداد های تاریخ تعمق نمائیم به وضاحت در می یابیم که تنها عامل موفقیت پدرانمان در مقابل اشغالگران و جهان خواران همانا یکپارچگی،اتحاد،همدیگر پذیری ، ایمان راسخ و نه گفتن به آرزوهای پوچ و ناشی از غرض استعمار گران بوده است.

در حال حاضر کشورها و گروه هایی که منافع خود را در نا امنی،درگیری،پراگندگی،عقب مانی و از این قماش مسایل در افغانستان دنبال می کنند با مطالعۀ دقیق از تاریخ با هیبت و استعمار شکن ما به خوبی دریافته و به این نتیجه رسیده اند که افغانها را به زور شمشیر،تفنگ،توپخانه و عساکر جنگی کار آزموده،هواپیماهای بم افگن،جت ها و چرخبال های مدرن نه نتها این که شکست داده نمی توانیم بلکه حس میهن دوستی و فداکاری آنها را زنده تر میسازیم، بناءً متخصصین و کارگزاران عرصه استعار در صدد حل این معادله بر آمدند و به این نکته پی بردند که افغانستان یک کشور کثیرالملیت است و ایجاد نفاق بین باشندگاه این سرزمین را تنها گزینۀ مؤثر برای دست یابی به اهداف و سرکوب افغانها یافتند و به همین منظور دست به یک سلسله اقدامات تفرقه افگنانه در بین افغانهای مقیم در سراسر کشور زدند و با دامن زدن مسایل سمتی،قومی،زبانی،مذهبی و … متأسفانه در بین افغانها رخنه ایجاد نموده و در حال بهره گیری از این پروژۀ شوم خویش در کشور مان استند.

با کمال تأسف باید بگویم، افغان ها نتوانستند که جلو این دسایس ممالک و گروه های مغرض در قضایای کشور را بگیرند و سیاسیون و رهبران ما نه تنها این که موفق به انسجام و آگاهی دهی به تمام اقشار افغانستان از این پلان شوم استعمار گران در این خاک نشدند بلکه خود شان دانسته یا ندانسته به مرض کشنده تعصب مبتلا گردیدند که بدبختانه سیلی های این حادثات روی کشورمان را به خون رنگین کرده است.

از دید بنده و اکثر جوانان آگاه در این خاک تنها راه نجات این کشتی توفان زده از گرداب ترور، وحشت، عقب ماندگی و سایر نابسامانی های موجود و رساندن کشتی توفان دیدۀ افغانستان به ساحل پیروزی، شکوفایی،رفاه،ترقی و تعالی فقط و فقط وحدت ماست و امروز ما تماماً افغانها به شدت نیازمند استیم تا یکبار دیگر لذت اتحاد را بچشیم و در برابر گروهک هایی که همسایه ها و یک تعداد کشورهای مغرض دیگر بخاطر نابودی هویت اصیل ما ایجاد کرده اند متحدانه قد علم نمائیم و دوران طلایی سلطان محمود بت شکن و احمدشاه بابا را یکبار دیگر در کشور خویش رقم بزنیم.