در باب زندگی

زندگی موهبت الهی برای انسان است ، پس هیچ انسانی حق وصلاحیت گرفتن زندگی انسان دیگری را ندارد حتی اگر زندگی خودش هم باشد ، زیرا انسان مالک زندگی ونفس خود نیست بلکه خدای بزرگ مالک آن است . با توجه به خطر این پدیده واهمیت موضوع می خواهم اهمیت حق حیات را درپرتو نصوص معتبر شرعی به بحث وبرسی بگیرم .

حق حیات وزندگی اولین ، ودرعین حال مهم ترین حقی است که اسلام وتمام قوانین جهان به انسان داده است ، واین حق نسبت به حقوق انسانی دیگر از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.

چنانچه خداوندمتعال ارشاد می فرماید: یأیهاالذین ءامنواستجیبوا لله وللرسول إذا دعاکم لما یحییکم . “سوره انفال آیه 24”

ترجمه : ای کسانیکه ایمان آورده اید! هنگامیکه خداوپیامبر، شمارا به چیزی دعوت میکند که شمارا زنده میکند اجابت نمائید.

آیه فوق با صراحت می گوید : دعوت اسلام، دعوت بسوی حیات وزندگی است بسوی حیات معنوی، حیات مادی ، حیات فرهنگی، حیات اقتصادی، حیات سیاسی بمعنای واقعی حیات اخلاقی واجتماعی وبالاخره حیات وزندگی درتمام زمینه ها.

این تعبیرکوتاه ترین وجامع ترین تعبیراست که درباره اسلام وآئین حق آمده است اگرکسی بپرسد اسلام هدفش چیست؟وچه چیزمی تواند به ما بدهد؟ دریک جمله کوتا می گوئیم:هدفش حیات درتمام زمینه ها است واین را به ما می بخشد.

اما آیا مردم قبل از طلوع اسلام ودعوت قرآن،مرده بودند! که قرآن آنها را دعوت به حیات وخوبی ها میکند.

پاسخ این سوال اینست آنها فاقد حیات به معنی قرآنی اش بودند زیرا حیات وزندگی مراحل مختلفی دارد که قرآن به همه آنها اشاره کرده است .

همچنان قتل ناحق سبب مسدود شدن دروازه باز ووسیع توبه می گردد ، جنانچه از ابن عمر “رض” روایت شده که پیامبر “ص” فرمودند : لن یزال المومن فی فسحة من دینه مالم یصب د مآ خرامآ (صحیح البخاری حدیث 6862).

(مؤمن تا زمانی که مرتکب خون ناحق نشده باشد در امان بسر می برد واحتمال می رود که توبه اش پذیرفته شود) .

واز معاویه “رض” روایت شده که پیامبر “ص” فرمودند : کل ذنب عسی الله ان یغفره الا الرجل یموت کافرآ ، او الرجل یقتل مؤمنآ متعمدآ .

ترجمه : درمورد هرگناه امید می رود که خداوند “ج” او را ببخشد مگر مردیکه به حالت کفر بمیرد، یا فردیکه مسلمانی راقصدآ به قتل برساند.

از آیات مبارکه فوق به صراحت معلوم میگردد که نعمت حیات یک نعمت خدا داد وعطیه بزرگ الهی است ، لذا هرگونه اقدام غیرشرعی وغیرقانونی که سبب سلب این نعمت گردد ، از نظراسلام حرام بوده ، جرم وجنایت نابخشودنی تلقی میگردد.